Ὥστε ὅπου Ἀπόστολος καὶ μύστης τοῦ Πατρὸς ὁ Υἱός, τοῦ δὲ Υἱοῦ Ἀπόστολοι καὶ μύσται οἱ μαθηταί· ὅθεν ἔλαβον ἐκεῖνα τὰ δύο ἐξαίρετα προνόμια εἰς τὸν λόγον καὶ εἰς τὸ ἔργον. Εἰς τὸν λόγον ὅσα λαλήσωσι, νὰ πιστεύωνται ὡς λαληθέντα παρ’ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ· εἰς τὸ ἔργον, ὅσα κάμωσι νὰ φυλάττωνται ὡς καμωμένα παρ’ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ· ὅπου θέλει νὰ εἰπῇ: καθὼς πᾶς ἄνθρωπος ψεύτης, τοῦ Θεοῦ δὲ μόνον εἶναι ἴδιον τὸ ἀψευδὲς καὶ ἀλάθητον, ὁμοίως τοῦτο τὸ ἀψευδὲς καὶ ἀλάθητον εἶχον οἱ Ἀπόστολοι, διότι οἱ λόγοι τους δὲν ἦσαν λόγοι ἀνθρώπων ἀλλὰ Θεοῦ, καὶ μὲ τὸ στόμα των ὡσὰν μὲ θεόπνευτον ὄργανον ἐλάλει τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας «οὐκ ἐστὲ (τοὺς ἔλεγεν ὁ Χριστὸς) ὑμεῖς οἱ λαλοῦντες, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ ἐν ὑμῖν». Καὶ πάλιν καθὼς οὔτε ἄνθρωπος, οὔτε Ἄγγελος, ἀλλ’ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ μόνος ἔχει κυρίως τὴν πνευματικὴν ἐξουσίαν, καὶ μόνος κρατεῖ τὰς κλεῖς διὰ νὰ ἀνοίγῃ καὶ νὰ κλείῃ τὰς πύλας τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ὁμοίως ὅλην αὐτὴν τὴν ἐξουσίαν καὶ αὐτὰς τὰς κλεῖς ἔλαβον οἱ Ἀπόστολοι παρὰ τοῦ Υἱοῦ ὅταν τοὺς εἶπεν· «Ὅσα ἂν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ· καὶ ὅσα ἂν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τῷ οὐρανῷ».
Ἕνα ὅμοιον προτέρημα δὲν ἔλαβον οἱ Προφῆται· ἔλαβον ἀληθινὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὴν χάριν, ἀλλὰ κατὰ μέρος μόνον, δηλαδὴ τὸ χάρισμα τῆς προφητείας, διὰ νὰ προλέγουν τὰ μέλλοντα· ἀλλ’ εἰς τοὺς Ἀποστόλους ὅλον ἐξέχεε τὸν πλοῦτον τῶν θείων του δωρεῶν τὸ Πανάγιον Πνεῦμα, τότε ὅταν ἐκατέβη ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν. Οἱ Προφῆται εἴδασι μόνον ἐν ἐσόπτρῳ καὶ ἐν αἰνίγματι τοὺς τύπους τῶν μελλόντων πραγμάτων, ὅπου οἱ Ἀπόστολοι εἴδασιν ὀφθαλμοφανῶς· «ἑτέραις γενεαῖς, λέγει ὁ Παῦλος, οὐκ ἐγνωρίσθη τὸ μυστήριον τοῦ Χριστοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων, ὡς νῦν ἀπεκαλύφθη τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ Ἀποστόλοις ἐν Πνεύματι». Τότε ὁ Θεὸς ἐφανέρωνεν εἰς τὸν κόσμον μόνον τὴν θείαν του δικαιοσύνην ὡς κριτής, καὶ ταύτης τῆς θείας του δικαιοσύνης τὴν μάστιγα καὶ σιδηρᾶν ράβδον ἔδιδεν εἰς τὰς χεῖρας τῶν Προφητῶν, διὰ νὰ πλήττωσι μὲ ἐλέγχους καὶ φοβερισμοὺς τῶν ἀνθρώπων τὴν δυσκάθεκτον ἁμαρτίαν· ἀλλ’ αὐτοὶ δὲν εἶχον ἐξουσίαν νὰ συγχωρήσωσι μίαν μόνην ἁμαρτίαν εἰς τὴν γῆν, οὔτε νὰ εἰσάγωσι ἕνα ἄνθρωπον εἰς τὴν οὐράνιον βασιλείαν, τὴν ὁποίαν εἶχε κλεισμένην τὸ πταῖσμα τοῦ Ἀδάμ.