Δὲν εἶναι ὑπερβολικὸν τὸ νὰ ἀναφέρωμεν ἓν ἢ δύο θαύματα ὑπὸ τοῦ Ἁγίου διὰ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ τελεσθέντα, ἵνα ἀποδείξωμεν τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν παρρησίαν, δι’ ὧν ἦτο κεκοσμημένος ὁ θεῖος Ἀνδρέας.

Βαρβαρικὸς στόλος ἔπλευσε μίαν φορὰν εἰς τὴν Κρήτην διὰ νὰ αἰχμαλωτίσουν και ἐρημώσουν τὴν ποίμνην τοῦ Ἁγίου, καὶ περισφίγξαντες αὐτὴν διὰ φοβερᾶς πολιορκίας, μετεχειρίσθησαν ὅλας τὰς πολεμικὰς μηχανὰς ἐναντίον της. Ὁ δὲ Ἅγιος διὰ τῶν εὐπροσδέκτων προσευχῶν του, ὄχι μόνον διεφύλαξε τὴν ποίμνην του ἐκτὸς παντὸς κινδύνου, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς καρδίας τῶν βαρβάρων τόσον μεγάλον φόφον ἐνέβαλεν, ὥστε ἠνάγκασε τούτους νὰ φύγουν, χωρὶς νὰ τοὺς διώξῃ κανείς. Ἀπὸ τὴν ταχεῖαν καὶ ἄτακτον φυγήν των πολλοὶ ἠφανίσθησαν τόσον ἀπὸ τὰ κύματα τῆς θαλάσσης, ὅσον καὶ ἀπὸ τοὺς πολεμουμένους Χριστιανούς.

Καὶ ἄλλοτε, ἐνῷ ἤρχιζε τὸ θέρος καὶ ἡ γῆ ἐφλογίζετο ἐκ τοῦ καύσωνος, δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ βρέξῃ. Ὅθεν τὰ σπαρτὰ ἐμαράνθησαν καὶ ἐκινδύνευον νὰ ξηρανθοῦν τελείως. Οἱ δὲ ἄνθρωποι ἐκ τοῦ φόβου τοῦ λιμοῦ καὶ ἐκ τῆς ἀνομβρίας ξηρανθέντες, ἀπὸ δὲ τὰς θερμὰς ἀκτῖνας τοῦ ἡλίου κατακαιόμενοι, ἦσαν ἐκλελυμένοι καὶ σχεδὸν ἀπηλπισμένοι. Εἰς τὴν τοιαύτην λοιπὸν δυστυχίαν, τί ἔπραξεν ἡ συμπαθὴς ἐκείνη καὶ ἐλεήμων τοῦ Ἁγίου ψυχή; Μήπως παρέβλεψε τὴν ποίμνην του, κινδυνεύουσαν νὰ ἀφανισθῇ; Ὄχι. Ἀλλὰ ὑψώσας εἰς τὸν οὐρανὸν χεῖρας καὶ ὀφθαλμούς, ἐπεκαλέσθη τὸν Θεὸν ἐξ ὅλης του τῆς ψυχῆς διὰ δώσῃ βροχὴν εἰς τὴν γῆν, καί, ὦ τοῦ θαύματος! Εὐθὺς ἐκαλύφθη ὁ οὐρανὸς ἀπὸ νέφη καὶ ἔβρεξε τόσην βροχήν, ὥστε καὶ τὰ σπαρτὰ ἐποτίσθησαν καὶ ἐκάρπισαν θαυμασίως καὶ οἱ ἄνθρωποι ἔλαβον ἀναψυχὴν καὶ παρηγορίαν.

Ἄλλοτε πάλιν, εἰς καιρὸν ὅτε ἐνέσκηψεν εἰς τὴν ἐπαρχίαν του μεγάλη ἐπιδημία πανώλους καὶ ἐθανάτωνε πολλούς, ὁ Ἅγιος διὰ τῶν πρὸς τὸν Θεὸν ἱκεσιῶν καὶ δακρύων αὐτοῦ ἠμπόδισε τὴν ὁρμὴν τῆς θανατηφόρου ἀσθενείας. Ἀλλὰ καὶ ἄλλα πάμπολλα θαύματα ἐτέλεσεν ὁ μέγας Ἀνδρέας, τὰ ὁποῖα ἂν διηγούμην δὲν θὰ ἐξήρκει ὅλη μου ἡ ζωή. Διότι, ὡς ἔχων ἐγκάτοικον εἰς τὴν ψυχήν του τὸν Θεόν, εἰς μὲν τοὺς ἐπαρχιώτας του προσέφερε πάντα τὰ ἐκ Θεοῦ ἀγαθά, λυτρώνων αὐτοὺς ἀπὸ κάθε κακόν, εἰς δὲ τὸν Θεὸν πάλιν προσέφερε τὰς σεσωσμένας ψυχὰς τῶν ἐπαρχιωτῶν του, ὡς προσφορὰν εὐπρόσδεκτον καὶ ἀξίζουσαν περισσότερον ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον.