Ὅθεν, ἐπιτυχὼν γῆν καλήν τὴν ψυχὴν τοῦ νέου εἶχεν ἐλπίδας καλάς, ὅτι διὰ τοῦ θείου λόγου τῆς διδασκαλίας του καὶ διὰ τοῦ καλοῦ παραδείγματος τῆς ἀρετῆς, ἔχει νὰ θερίσῃ, καὶ καρπὸν ἑκατονταπλάσιον. Ἀλλὰ πρὸ τοῦ νὰ ἀπολαύσῃ τὴν τοιαύτην ποθουμένην τοῦ νέου τελειότητα, ἐλύθη ἀπὸ τὸν δεσμὸν τοῦ σώματος καὶ ἐκδημήσας μὲ χαρὰν εἰς χεῖρας τοῦ πνευματικοῦ του τέκνου, ἀπῆλθε πρὸς τὸν Δεσπότην Χριστόν, διὰ νὰ λάβῃ τοὺς λαμπροὺς στεφάνους τῆς καλῆς οἰκονομίας ἣν ἤσκησεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ. Ἄφησε δὲ τὸν θεῖον Ἀνδρέαν, ὁμοῦ μετὰ τοῦ οἰκονόμου τῆς Ἐκκλησίας, κυβερνήτην καὶ ἐπίτροπον τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων. Διότι ἡ νεότης τοῦ Ἁγίου δὲν ἐπέτρεπε νὰ ἀφήσῃ αὐτὸν μόνον διάδοχον τοῦ θρόνου του. Ἀλλ’ ὁ Ἅγιος, ἂν καὶ κατὰ τὴν ἡλικίαν ἦτο νέος, κατὰ τὴν ἀρετὴν ὅμως, τὴν κοινὴν πρόνοιαν, τὴν ἐπιστασίαν καὶ ὠφέλειαν τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ἦτο ἐλλιπέστερος οὐδενὸς ἄλλου προστάτου τῆς Ἐκκλησίας, διότι διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων ὑπῆρχε καὶ πατὴρ καὶ διδάσκαλος καὶ οἰκονόμος καὶ ὑπηρέτης καὶ παράδειγμα λαμπρὸν πάσης ἰδέας καλοῦ.
Ἐπειδὴ δὲ διὰ προσταγῆς τοῦ εὐσεβοῦς, βασιλέως Κωνσταντίνου, τοῦ ἐγγονοῦ τοῦ Ἡρακλείου, συνήχθη τότε εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν ἡ Ἁγία καὶ Οἰκουμενικὴ Ἕκτη Σύνοδος, ἥτις ἀνήρεσε λαμπρῶς τὴν αἵρεσιν τῶν Μονοθελητῶν, καὶ ἔγραψεν εἰς τόμον ἱερὸν τὰ δόγματα τῆς εὐσεβείας, ἐστέλλοντο εἰς πᾶσαν Ἐκκλησίαν γράμματα βασιλικὰ ἐπισφραγίζοντα τὸν Συνοδινὸν Τόμον καὶ παρακινοῦντα πάντας τοὺς εὐσεβεῖς νὰ ἀκολουθοῦν αὐτόν, ἔφθασαν τὰ γράμματα ταῦτα καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων καὶ ἐπλήρωσαν αὐτὴν χαρᾶς πνευματικῆς, διότι ἔβλεπεν, ὅτι ἡ εὐσέβεια, ἥτις ἐπολεμεῖτο πρότερον ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἐστερεώθη πάλιν λαμπρῶς. Ὅθεν ἅπαντες οἱ ἐν Ἱεροσολύμοις πρόκριτοι, σκεφθέντες ὅτι πρέπει νὰ ἀποστείλουν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν ἄνθρωπον καὶ διὰ μέσου αὐτοῦ νὰ δείξουν, ὅτι καὶ αὐτοὶ εἶναι σύμφωνοι πρὸς τὰ δόγματα τῆς ἱερᾶς ἐκείνης Συνόδου, ἔκριναν, διὰ κοινῆς ψήφου, νὰ ἀποστείλουν διὰ τὴν πρεσβείαν ταύτην τὸν μέγαν Ἀνδρέαν ὁμοῦ μετ’ ἄλλων δύο κληρικῶν, ἐπειδὴ αὐτὸς ἦτο γεγυμνασμένος εἰς τὰ δόγματα τῆς εὐσεβείας, ἐνημερώτερος παντὸς ἄλλου εἰς τὰ τοιαῦτα καὶ διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ λόγου καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.