Τῇ ΚΘ’ (29ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ.

Τρέχοντες δὲ ἔκαμαν ἑξήκοντα μίλια[1]. Ἦτο δὲ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ἄμετρος καῦσις ἡλίου καὶ ὁ τόπος περισσῶς ἄνυδρος. Οἱ δὲ στρατιῶται ἀπὸ τὴν πολλὴν δίψαν, τὴν ὁποίαν εἶχον, ἐξέβαλον ἔξω ὡς σκύλοι τὰς γλώσσας καταφλεγόμενοι τόσον, ὥστε ἐκινδύνευαν εἰς θάνατον ἀπὸ τὴν ἄμετρον ἐκείνην ταλαιπωρίαν, διότι ἦτο ὁ ἥλιος εἰς τὸν Λέοντα, ἤτοι τὸν Ἰούλιον, κατὰ τὸν ὁποῖον γίνονται τὰ μεγάλα καύματα. Μὴ δυνάμενοι δὲ πλέον νὰ τρέχωσιν, ἔπεσαν εἰς τὴν γῆν ὡς ἄψυχοι. Ὅθεν μὴ ἔχοντες ποσῶς ὕδωρ νὰ πίωσιν, ἔμελλον εἰς ὀλίγον νὰ ξεψυχήσουν. Λοιπὸν μὴ ἐλπίζοντες ἀπὸ ἄλλον τινὰ βοήθειαν, ἔπεσον εἰς τοὺς πόδας τοῦ Μάρτυρος μὲ θερμότατα δάκρυα λέγοντες· «Μὴ ἐνθυμηθῇς τὰ κακά, τὰ ὁποῖα σοῦ ἐκάμαμεν, ἀμνησίκακε Ἅγιε, ἀλλὰ συμπάθησόν μας ὡς συμπαθέστατος καὶ βοήθησον ἡμᾶς εἰς τοιοῦτον κίνδυνον· δός μας νερὸν νὰ μὴ ἀποθάνωμεν ἀπὸ τὴν κακουχίαν οἱ τάλανες, ὅτι ὅλη ἡ φυσικὴ ὑγρότης ἠφανίσθη τελείως καὶ ἡ δύναμίς μας, καθὼς βλέπεις, ἀπὸ τὴν ἄμετρον καῦσιν ἐκλείπει, μᾶς εὗρον δὲ ὅλα τὰ δεινά· ὅθεν εἰς ἄλλον τινὰ δὲν ἐλπίζομεν νὰ μᾶς βοηθήσῃ, εἰμὴ εἰς τὸν ἑαυτόν σου».

Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἅγιος ἐλυπήθη τοὺς φονευτάς του, τοὺς πρῴην ἀσυμπαθεῖς ὁ συμπαθέστατος· πίπτει ὅθεν δι’ αὐτοὺς εἰς προσευχήν, δεόμενος τοῦ ἀμνησικάκου Χριστοῦ ὁ χριστομίμητος λέγων· «Δέσποτα Θεὲ παντοδύναμε, σπλαγχνίσου τοὺς ταλαιπώρους ἀνθρώπους τούτους· καθὼς δὲ ποτὲ παραδόξως ἐπρόσταξες τὴν σκληρὰν πέτραν καὶ ἐξῆλθεν ὕδωρ ἄμετρον, μὲ τὸ ὁποῖον ἐπότισες ἄπειρον λαὸν εἰς τὴν ἔρημον, οὕτω καὶ τώρα εὐδόκησον νὰ ἐξέλθῃ ὕδωρ ἡδύτατον εἰς τοῦτον τὸν ἄνυδρον τόπον, εἰς δόξαν τοῦ Σοῦ Ἁγίου Ὀνόματος, ἵνα μὴ ἀποθάνουν ἀπὸ τὴν δίψαν οἱ τάλανες». Ταῦτα τοῦ Μάρτυρος λέγοντος, ὦ μεγίστου καὶ θαυμασίου τερατουργήματος! ἐξῆλθεν ἀπὸ μίαν πέτραν ὕδωρ ποτάμιον, ὥσπερ νὰ ἦτο παλαιόθεν βρύσις μεγάλη καὶ ἄβυσσος. Τὸ ὁποῖον ὕδωρ δὲν ἐξῆλθε μόνον τότε καὶ ἔπειτα νὰ παύσῃ ὡς εἰς ἔρημον, ἀλλὰ ἀναβλύζει ἔκτοτε πλῆθος πολὺ ἕως τὴν σήμερον. Ὅθεν ὄχι μόνον οἱ στρατιῶται ἐκεῖνοι ἐνεπλήσθησαν τοῦ ποτίμου ἐκείνου καὶ γλυκυτάτου νάματος, ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ μεταγενέστεροι, οἵτινες τὴν ὀνομάζουν βρύσιν τοῦ Καλλινίκου Μάρτυρος.


Ὑποσημειώσεις

[1] Παρὰ δὲ τῷ χειρογράφῳ Συναξαριστῇ γράφεται, ὅτι διέτρεξεν ὁ Ἅγιος στάδια ἑξήκοντα, ἤτοι μίλια ἑπτὰ καὶ στάδια τέσσαρα, ἑκάστου μιλίου περιέχοντος ὀκτὼ στάδια (ἕκαστον στάδιον περιέχει μέτρα 187). Τοῦτο δὲ φαίνεται ἀληθέστερον, διότι ἡ Γάγγρα ἀπέχει τῆς Κιλικίας μίλια δέκα ἤτοι στάδια ὀγδοήκοντα.

[2] Περιττῶς γράφεται ἐδῶ παρὰ τοῖς Μηναίοις τὸ Συναξάριον τῆς Ἁγίας Θεοδότης καὶ τῶν τέκνων αὐτῆς, διότι ἡ μνήμη αὐτῆς ἐπιτελεῖται τὴν εἰκοστὴν δευτέραν (22αν) Δεκεμβρίου.