Ὁ φιλόχριστος Κῦρος, ὁ συμπαθὴς καὶ εὔσπλαγχνος, τόσον ἦτο σπουδαῖος καὶ ἐπιμελὴς νὰ θεραπεύῃ ψυχὰς καὶ σωματα, ὥστε ἔγινε πολλῶν σωτηρίας αἴτιος διότι μὲ τὴν πρόφασιν τῆς ἰατρικῆς ἐδίδασκε τὴν εὐσέβειαν λέγων· «Ὅστις ἀγαπᾷ νὰ μὴ ἀρρωστήσῃ, ἂς φυλάγεται ἀναμάρτητος, ἐπειδὴ ἐκ τῆς ἁμαρτίας ἔρχεται πολλάκις ἡ ἀσθένεια». Τοὺς δὲ ἀρρώστους ἰάτρευεν ὁ Κῦρος ὄχι μὲ βιβλία τῶν ἰατρῶν Γαληνοῦ καὶ Ἱπποκράτους, οὐδὲ μὲ βότανα καὶ χορτάρια, ἀλλὰ μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, τὸ παντοδύναμον καὶ σωτήριον, καὶ μὲ τὰς ἱερὰς βίβλους τῆς Παλαιᾶς καὶ Νέας Διαθήκης, ἀπὸ τὰς ρήσεις τῶν ὁποίων τοὺς ἐδίδασκε· καὶ οὕτω τοὺς μὲν Ἕλληνας εἰς θεογνωσίαν ἐπέστρεφε, τοὺς δὲ πιστοὺς ἐστερέωνε καλύτερα. Ὅθεν, μὴ ὑποφέρων νὰ βλέπῃ τὸ καλὸν ὁ μισόκαλος, ἐπαρακίνησέ τινας καὶ τὸν ἐπρόδωσαν ὡς Χριστιανὸν εἰς τὸν ἄρχοντα τῆς πόλεως, ὁ ὁποῖος ἦτο σκληρότατος καὶ ἀπάνθρωπος ἄνθρωπος, καθὼς ἦτο καὶ ὁ αὐθέντης του ὁ Διοκλητιανός, ὁ δυσσεβὴς καὶ παράνομος.
Προσέταξε λοιπὸν ὁ ἄρχων νὰ φέρουν τὸν Κῦρον εἰς τὸ κριτήριον· οὗτος ὅμως ἔφυγεν εἰς τὴν Ἀραβίαν, ὄχι διὰ μικροψυχίαν ἢ δειλίαν, ἀλλὰ διὰ νὰ πληρώσῃ τοῦ Κυρίου τὸν λόγον λέγοντος· «Ὅταν σᾶς διώκωσιν ἀπὸ τὴν μίαν πόλιν, φεύγετε εἰς τὴν ἄλλην»· ἢ καὶ ἀπὸ θείαν οἰκονομίαν ἐπῆγεν εἰς τὴν Ἀραβίαν διὰ νὰ ἐπιστρέψῃ καὶ ἐκεῖ πολλοὺς Ἕλληνας. Φθάσας ὁ Κῦρος εἰς τὴν ἀλλοτρίαν γῆν, ἀλλάσσει τὸ σχῆμα, τὸν βίον, τὸ ἐπιτήδευμα· κουρεύει τὴν κεφαλὴν καὶ γενόμενος Μοναχὸς ἀναβαίνει εἰς ὑψηλοτέραν θεωρίαν, τελῶν ἄπειρα θαυμάσια, ἰατρεύων μόνον μὲ τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ πᾶσαν ἀσθένειαν. Ὅθεν ἐξῆλθε πανταχοῦ ἡ φήμη, ὅτι ὁ θαυματουργὸς Κῦρος θεραπεύει τοὺς ἀρρώστους μὲ ἕνα λόγον, χωρὶς βότανον. Ταῦτα ἀκούσας ὁ εὐλαβὴς Ἰωάννης, ὅστις ἦτο τότε στρατιώτης, ἔβαλε κατὰ νοῦν ὁ πάνσοφος νὰ γίνῃ στρατιώτης ἀντὶ τοῦ ἐπιγείου βασιλέως, τοῦ οὐρανίου καὶ νὰ πολεμῇ μὲ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Χριστοῦ καλύτερα. Ὅθεν ἀπορρίψας πλοῦτον, δόξαν, εὐημερίαν καὶ πᾶσαν ἄλλην σωματικὴν ἡδυπάθειαν, ἐπῆγεν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. Μετὰ ταῦτα ἦλθε πάλιν εἰς τὴν Αἴγυπτον, διὰ νὰ γίνῃ τοῦ Κύρου σύντροφος, ἵνα κηρύττουν ὁμοῦ τὴν εὐσέβειαν καὶ εὑρὼν αὐτόν, ἔμεινεν εἰς τὴν συνοδείαν του καὶ ἐμιμεῖτο ὅλας τὰς πράξεις καὶ τοὺς ἐνθέους ἀγῶνάς του.