ΚΥΡΟΣ καὶ ΙΩΑΝΝΗΣ οἱ θαυματουργοὶ Ἅγιοι Ἀνάργυροι ἦσαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἀσεβεστάτου βασιλέως Διοκλητιανοῦ ἐν ἔτει σϟβ’ (292) καὶ ὁ μὲν περιφανὴς καὶ λαμπρότατος ἀστὴρ Κῦρος ἐγεννήθη εἰς τὴν περιφανεστάτην πόλιν τῆς Αἰγύπτου Ἀλεξάνδρειαν, τὴν ὁποίαν ᾠκοδόμησεν ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος καὶ τὴν ὠνόμασεν οὕτω πρὸς τιμήν του, ὁ δὲ Ἰωάννης ἦτο ἐκ τῆς Ἐδέσσης τῆς Μεσοποταμίας ἥτις ὀνομάζεται τώρα κοινῶς Οὐρφά. Ἦτο δὲ ὁ Κῦρος πιστὸς Χριστιανὸς ἀπὸ τοὺς γονεῖς του, εἰς τὴν πολιτείαν ἐνάρετος καὶ τὴν τέχνην ἰατρὸς ἐμπειρότατος, τὸ δὲ ἐργαστήριόν του φαίνεται ἕως τὴν σήμερον, γνωστὸν εἰς ἅπαντας, διότι ἔκτισαν εἰς αὐτὸ μετέπειτα ἱερὰν Ἐκκλησίαν τῶν Ἁγίων Τριῶν Παίδων, εἰς τὴν ὁποίαν τελοῦνται καθ’ ἑκάστην θαυμάσια καὶ αἱ ἀσθένειαι θεραπεύονται μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ, ἀντὶ τῶν ἰατρικῶν θεραπειῶν, αἵτινες ἐγίνοντο τότε μὲ βότανα τῆς τέχνης καὶ φάρμακα διάφορα. Αὐτὴ δὲ ἡ μεταβολὴ ἔγινε διὰ τοῦ ἑξῆς τρόπου.

Τὸν καιρὸν κατὰ τὸν ὁποῖον ἦτο Πατριάρχης εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν ὁ θαυμάσιος καὶ μέγας Ἀπολλινάριος [1], ὄχι ὁ αἱρετικὸς ὅστις ἐσύγχυσε τὴν Λαοδίκειαν καταχεὼν τὴν αἰσχύνην αὐτοῦ, ὁ τρισάθλιος, ἀλλὰ ἕτερος εὐσεβέστατος καὶ τῆς ἀληθείας ἐραστὴς διάπυρος, οὗτος εἶχεν ἀνεψιόν τινα, τὸν ὁποῖον ἀνέθρεψε καὶ τὸν ἐδίδασκε τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὴν θεάρεστον πολιτείαν, διὰ νὰ τὸν κάμῃ τῆς ἀρετῆς του διάδοχον. Ὅθεν ὁ νέος, τοιούτως παιδευθείς, ἐπορεύετο φρόνιμα· ὅτε δὲ ἔφθασεν εἰς ἡλικίαν νόμιμον, εἶπε πρὸς τὸν θεῖόν του νὰ τὸν ὑπανδρεύσῃ· ὁ δὲ Ἀρχιερεὺς εὗρε πρόφασιν, λέγων· «Ἐγώ, τέκνον μου, θέλω νὰ κτίσω Ἐκκλησίαν τῶν Τριῶν Παίδων καὶ εἶναι ἀνάγκη νὰ εἶσαι ἐπιστάτης εἰς τὴν οἰκοδομὴν ταύτην καὶ ὕστερον θέλω σὲ ὑπανδρεύσει». Ἤρχισαν λοιπὸν τὸ ἔργον μὲ μεγάλην σπουδὴν καὶ ἔκτισαν τὴν Ἐκκλησίαν εἰς τὸ ἄνωθεν τοῦ Κύρου ἐργαστήριον, κάμνοντες εἰς τὴν αὐλὴν τὸ νοσοκομεῖον καὶ κατεστάθη τὸ ἰατρεῖον Ναὸς περίφημος, ὅστις εἰς ὀλίγον καιρὸν ἐτελείωσε. Κατόπιν ἔστειλεν ὁ Ἀπολλινάριος εἰς Βαβυλῶνα ἐνάρετόν τινα Ἡγούμενον ἑνὸς Μοναστηρίου, δίδων εἰς αὐτὸν καὶ ἐπιστολήν, εἰς τὴν ὁποίαν ἔγραφεν ἱκετευτικῶς, ὡς προσευχόμενος εἰς τοὺς Ἁγίους Τρεῖς Παῖδας καὶ παρακαλῶν αὐτοὺς νὰ στέρξουν νὰ πάρῃ μέρος ἐκ τῶν ἁγίων των λειψάνων νὰ τὸ βάλῃ εἰς τὸν Ναόν, τὸν ὁποῖον ἔκτισεν ἐκεῖ εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν· διότι εἶχεν εἰς αὐτοὺς τοὺς Ἁγίους πολλὴν εὐλάβειαν καὶ ἔχων πίστιν εἰς αὐτούς, τοὺς ἔγραφε τὴν ἐπιστολὴν ὡσὰν νὰ ἔζων σωματικῶς νὰ τὴν ἀνεγίνωσκον.