Ἀπελθὼν λοιπὸν μὲ πολλὴν σπουδὴν εἰς τὴν Βαβυλῶνα ὁ εὐλαβὴς Ἡγούμενος, ἐγονάτισεν ἔμπροσθεν τῶν ἁγίων λειψάνων μετὰ δακρύων καὶ πίστεως καὶ ἐδέετο αὐτῶν νὰ δεχθοῦν τὴν ἐπιστολὴν καὶ νὰ κάμουν, καθὼς ὁ εὐλαβὴς Πατριάρχης ἔγραφεν. Τότε ἠγέρθη ὁ εἷς Ἅγιος, ὅστις ἦτο εἰς τὸ μέσον τῶν ἄλλων, ὥσπερ νὰ ἐκοιμᾶτο (ὢ θείας οἰκονομίας, ὢ φρικτοῦ διηγήματος!) καὶ ἁπλώσας τὴν χεῖρα ἔλαβε τὴν ἐπιστολὴν καὶ πάλιν ἀνεπαύθη χωρὶς νὰ ὁμιλήσῃ ὁλοτελῶς. Ὁ Ἡγούμενος ἐθαύμασε μὲν εἰς τοιοῦτον ἐξαίσιον θέαμα, ἐλυπεῖτο ὅμως διότι δὲν ἐπέτυχε τῆς αἰτήσεως καὶ ἔμεινε μίαν ἑβδομάδα εἰς τὸν Ναὸν προσευχόμενος· βλέπων δὲ ὅτι δὲν τοῦ ἔδιδον τίποτε, ἐπέστρεψε περίλυπος, φέρων δάκρυα εἰς τὸν Πατριάρχην ἀντὶ ἁγίων λειψάνων, ὅστις τὸν ἔστειλε πάλιν λέγων· «Ὕπαγε ἐκ δευτέρου καὶ παρακάλεσον τοὺς Ἁγίους θερμότερα καὶ ἐλπίζω εἰς τὸν Θεὸν νὰ μὴ ἔλθῃς ἄπρακτος· ἐὰν δὲ πάλιν δὲν σοῦ δώσουν, φέρε μου τὴν ἐπιστολήν, ἥτις ἔλαβεν ἁγιασμὸν ἀπ’ ἐκείνους καὶ θὰ τὴν ἔχω ὡς παραμυθίαν». Ὁ καλὸς λοιπὸν ἐκεῖνος Ἡγούμενος, ὡς ταπεινὸς καὶ ὑπήκοος, ἐπῆγεν εἰς τὴν Βαβυλῶνα μὲ πολὺν κόπον καὶ κακοπάθειαν καὶ προσελθὼν εἰς τοὺς Ἁγίους ἐδέετο μετὰ δακρύων νὰ λυπηθῶσι τὸν κόπον του, νὰ συγκαταβοῦν εἰς τὴν εὐλαβῆ τοῦ Πατριάρχου αἴτησιν.

Ταῦτα καὶ πλεῖστα ἕτερα πολλὰς ἡμέρας, εὐχόμενος, δὲν εἶδε κανὲν σημεῖον· ὅθεν ἀπελπισθεὶς τοῦ ποθουμένου, ἔσκυψε νὰ πάρῃ κἂν τὴν ἐπιστολὴν κατὰ τὴν πρόσταξιν καὶ καθὼς ἔσυρε τὴν ἐπιστολήν, ἐξεκόλλησεν, ὢ τοῦ θαύματος! ἡ χείρ, ἥτις τὴν ἐκράτει, ἀπὸ τὸ σῶμα καὶ τὴν ἐπῆρεν εἰς τὰς χεῖράς του χαίρων καὶ ἔστρεψεν ἡ προτέρα θλῖψις εἰς ἀγαλλίασιν. Φθάσαντος τούτου εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ἐτέλεσαν ὅλοι οἱ πιστοὶ μεγάλην ἑορτὴν καὶ πανήγυριν καὶ μάλιστα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ὅστις ἐνεκαινίασε τὸν ἱερὸν Ναόν, εἰς τὸν ὁποῖον ἔθεσαν τὴν ἁγίαν ἐκείνην δεξιὰν μὲ τὴν ἐπιστολήν, εὐχαριστοῦντες τὸν Κύριον· ἔπειτα ἐχειροτόνησε τὸν ἀνεψιόν του Ἱερέα, ἀντὶ νὰ τὸν ὑπανδρεύσῃ, καθὼς τοῦ ἔταξε, λέγων πρὸς αὐτόν· «Μὲ ταύτην τὴν Ἐκκλησίαν σὲ ἐνύμφευσα, τέκνον μου, καὶ ὅσην ἀγάπην ἤθελες ἔχει εἰς τὴν γυναῖκά σου, ἔχε την εἰς τὴν Ἐκκλησίαν νὰ εὕρῃς τὴν σωτηρίαν σου». Καὶ ταῦτα μὲν περὶ τῆς οἰκοδομῆς τοῦ Ναοῦ ἐκεῖ ὅπου ἦτο τὸ ἐργαστήριον τοῦ Κύρου ἐπὶ τὸ προκείμενον ὅμως ἐπανέλθωμεν.