Ταῦτα βλέπων ὁ μιαρὸς τύραννος ἐδοκίμαζε πάλιν μὲ κολακείας νὰ νικήσῃ τὸν ἀήττητον, λέγων πρὸς αὐτόν· «Προσκύνησον τὸν μεγάλον Δία καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ Καίσαρος καὶ θὰ σοῦ δώσω πολλὴν τιμὴν καὶ χαρίσματα ἄπειρα». Ὁ δὲ Μάρτυς μειδιάσας, εἶπεν· «Ἐὰν αὐτὸν τὸν βασιλέα σου κατεφρόνησα καὶ τὰ προστάγματά του περιεγέλασα, πῶς νὰ προσκυνήσω τὴν ἄψυχον εἰκόνα του; Διὰ δὲ τὸν Δία καὶ τοὺς ἄλλους ψευδοθεούς σας ἐρώτησον τοὺς σοφούς σας, οἵτινες ἐδοκίμασαν νὰ σκεπάσουν μὲ τὰς μυθολογίας τὰς αἰσχρὰς πράξεις καὶ ἀτοπίας των, ὀνομάζοντες τὸν ἀέρα Ἥραν καὶ τὴν γῆν Δήμητραν, Ποσειδῶνα τὴν θάλασσαν καὶ Ἀπόλλωνα τὸν ἥλιον, ὁμοίως καὶ τοὺς ἄλλους, ἀλληγοροῦντες τὸν Ἑρμῆν εἰς τὸν λόγον, εἰς τὸν θυμὸν τὸν Ἄρην καὶ εἰς τὴν πορνείαν τὴν Ἀφροδίτην καὶ ἄλλα παρόμοια μυθολογοῦντες φλυαρήματα· ἀλλὰ ἐγὼ, ἠξεύρω ἀπὸ τὰς ἱστορίας, τὰς κακουργίας αὐτῶν τῶν θεῶν σας καὶ ἐξόχως τοῦ πρώτου, τὸν ὁποῖον λέγετε μεγαλύτερον· αὐτὸς ἦτο μοιχός, ὁ Ζεὺς δηλαδὴ ὁ ἀσελγὴς καὶ παράνομος, ὅστις ἐφόνευσε τον πατέρα του, ἀλλὰ καὶ οἱ ἐπίλοιποι θεοί σας ἀσεβεῖς εἶναι καὶ παμμίαροι, τούτων δὲ τὰς πράξεις μιμεῖσθε καὶ σεῖς οἱ πονηροὶ καὶ κακότροποι· καὶ δὲν φθάνει ὅτι ἀπηρνήθητε σεῖς τὸν ἀληθῆ Θεὸν οἱ ἀνόητοι, ἀλλὰ ἀναγκάζετε καὶ ἡμᾶς νὰ ἐπικοινωνήσωμεν μαζί σας εἰς τόσην σκολιὰν τυφλότητα, ἀφοῦ λέγετε τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, τὸ πικρὸν γλυκύ, καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν, καθὼς ὁ Ἡσαΐας ὁ μεγαλόφωνος λέγει [4]· ἀλλὰ ματαίως ὀδυνᾶσθε· διότι προτιμῶμεν νὰ ἀποθάνωμεν μᾶλλον ἢ νὰ ἀφήσωμεν τὴν εὐσέβειαν».

Εἰς ταῦτα ἐθαύμασε καὶ ἐθύμωσεν ὁ τύραννος· θαῦμα μὲν εἶχε, ὅτι ἐγνώριζεν ὁ Ἅγιος τὰς ἱστορίας τῶν ἀθέων θεῶν καὶ θυμόν, διότι τοὺς ἐχλεύαζε. Προστάσσει λοιπὸν νὰ τὸν σπαθίσωσι σκληρότερον. Ἀλλ’ εἰς μάτην ἐκοπίαζε· διότι ὅλας τὰς βασάνους ἐνόμιζεν ὁ μακάριος Τρύφων τρυφὰς καὶ ἡδονὰς ἀπὸ τὸν ἔνθεον ἔρωτα. Ὅθεν γνωρίσας ὁ δείλαιος τὸ ἀήττητον τοῦ Μάρτυρος, ἐβαρύνθη ἡ δορκὰς [5] νὰ πολεμῇ μὲ τὸν λέοντα καὶ δίδει κατ’ αὐτοῦ την τελευταίαν ἀπόφασιν, νὰ τὸν ἀποκεφαλίσωσιν ἔξω τῆς πόλεως. Ὅταν λοιπὸν τὸν ἐπῆγαν εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης οἱ δήμιοι, ὕψωσε πρὸς οὐρανὸν κατ’ ἀνατολὰς τὰς χεῖρας καὶ τοὺς ὀφθαλμούς ταῦτα λέγων· «Δέσποτα Κύριε, Θεὲ θεῶν, Βασιλεῦ βασιλέων, Ἅγιε Ἁγίων, εὐχαριστῶ σοι, ὅτι μὲ ἠξίωσας νὰ τελειώσω τὸν ἀγῶνα τοῦτον ἀναμάρτητα· παρακαλῶ σε νὰ μὴ μὲ ἐμποδίσῃ ὁ πονηρὸς καὶ ἐπίβουλος καὶ μὲ καταβυθίσῃ εἰς τὸν βυθὸν τῆς ἀπωλείας·