Μηδὲν ὅμως κατορθώσας λόγῳ τῆς σθεναρᾶς εἰς τὴν ὀρθὴν πίστιν ἐμμονῆς τοῦ Ἁγίου καὶ θυμωθεὶς ἐξώρισεν αὐτὸν καὶ πάλιν εἰς τὴν Ἄσσον, πόλιν εὑρισκομένην πλησίον τοῦ Ἀδραμυττίου, ὅπου ἐδοκίμασε πολλοὺς πειρασμοὺς καὶ ταλαιπωρίας, τὰ ὁποῖα ὅλα ὑπέφερε γενναίως ὁ τρισόλβιος, χαρὰν καὶ τρυφὴν λογιζόμενος ταῦτα διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, πρὸς τὸν ὁποῖον εἶχεν ὅλας τὰς ἐλπίδας. Εὑρίσκετο δὲ ὁ Ἅγιος ἐκεῖ ἕως ὅτου ἐσφάγη ὁ μιαρὸς Λέων καὶ ἐβασίλευσεν ἀντ’ αὐτοῦ ὁ Μιχαὴλ ὁ Τραυλός, ἐχθρὸς καὶ αὐτὸς ἄσπονδος τῶν ἁγίων Εἰκόνων. Εἰς τούτου τὰς ἡμέρας ἐφέρθη πάλιν ὁ Ἅγιος ἀπὸ τὴν ἐξορίαν, ὁμοῦ μὲ τὸν Ἁγιώτατον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Μεθόδιον, ἠρωτήθησαν δὲ ἄν ἀρνοῦνται τὴν προσκύνησιν τῶν σεβασμίων Εἰκόνων. Τότε ὁ Ἅγιος καὶ ἔνδοξος τοῦ Χριστοῦ Ὁμολογητὴς Εὐθύμιος, ἀναλαβὼν τόλμην γενναίαν καὶ θάρρος ἀκαταπτόητον καὶ πλησθεὶς θείου ζήλου, ἤλεγξεν ἀποτόμως τὸν βασιλέα καὶ ἀφοῦ τὸν ὠνόμασε δυσσεβῆ καὶ παράνομον ἐχθρὸν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἐβόησε λαμπρᾷ τῇ φωνῇ λέγων: «Ὅστις δὲν προσκυνεῖ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν εἰκόνι περιγραπτόν, κατὰ τὸ ἀνθρώπινον, καὶ τὴν πανάχραντον αὐτοῦ Μητέρα καὶ Δέσποιναν ἡμῶν, ὡς καὶ τῶν λοιπῶν Ἁγίων τὰ ἐντυπώματα, εἴη τῷ αἰωνίῳ ἀναθέματι ὑπόδικος καὶ μακρὰν τῆς τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ὁμηγύρεως».

Ταῦτα ἀκούσας ὁ βασιλεὺς ἐπλήσθη θυμοῦ, καὶ μὴ ὑποφέρων τὴν τόσην ὕβριν καὶ ἀτιμίαν καὶ καταισχύνην, προστάσσει εὐθὺς καὶ ἐξορίζουν τὸν Ἅγιον εἰς τὸν Ἀκρίταν, ὅστις ἦτο εἱς τὸ ἀνατολικὸν ἄκρον τῆς Μαύρης θαλάσσης καὶ ὀνομάζεται τὴν σήμερον Κάβο Ἀκρίτας, ἐκεῖ δὲ ἔρριψαν αὐτὸν τὴν φυλακὴν σκοτεινὴν καὶ βρωμεράν, ὅπου ὁ Ἅγιος ὑπέμεινε τρεῖς ὁλοκλήρους χρόνους ἀνεκδιήγητον ταλαιπωρίαν καὶ κακοπάθειαν. Μετὰ ταῦτα ἐκβληθεὶς ὁ Ἅγιος ἀπὸ τὴν φυλακὴν παρεδόθη εἰς τὸν βασιλέα Θεόφιλον, ὅστις ἐβασίλευσε μετὰ τὸν Μιχαὴλ καὶ ἐρωτηθεὶς ὑπὸ τοῦ βασιλέως μετὰ πολλοῦ θυμοῦ καὶ φοβερισμοῦ, ἐὰν ἀρνῆται τὴν προσκύνησιν τῶν ἁγίων Εἰκόνων, ἤλεγξε καὶ αὐτὸν ὁ Ἅγιος μὲ τὴν ἔμφυτον εἰς αὐτὸν γενναιότητα καὶ λαμπροφανῶς τὸν κατῄσχυνε. Τότε δὲ ὁ τρισμακάριος καὶ ἀδαμάντινος κατὰ τὴν ψυχὴν καὶ τὴν γνώμην, προστάξει τοῦ βασιλέως, παραδίδεται εἰς τοὺς στρατιώτας, οἵτινες δήσαντες αὐτὸν κατὰ γῆς εἰς τέσσαρας πασσάλους, ἔδωκαν εἰς αὐτὸν τετρακοσίους ραβδισμοὺς ἐπάνω εἰς τὴν ράχιν, ὥστε κατεπλήγωσαν τὸ ἱερὸν αὐτοῦ σῶμα, μετὰ δὲ ταῦτα ἔρριψαν αὐτὸν εἰς τὴν φυλακήν.