Βασίλισσα τῶν ἐπιγείων· εἰς αὐτὴν ἀποδίδει τὰς δευτέρας, μετὰ Θεόν, τιμητικὰς λατρείας τῶν πιστῶν ἡ Ἐκκλησία εἰς τοὺς ἀχράντους αὐτῆς πόδας ρίπτουσι τὰ σκῆπτρα καὶ διαδήματα οἱ εὐσεβεῖς βασιλεῖς. Αὐτῆς τὸν ὑψηλὸν θρόνον περικυκλώνουσι τῶν Ὀρθοδόξων τὰ συστήματα· καὶ ποῖος παρακαλεῖ ὑγείαν εἰς τὰς νόσους· ποῖος ἀπαλλαγὴν εἰς τοὺς κινδύνους· οὗτος παρηγορίαν εἰς τὰς θλίψεις ἐκεῖνος βοήθειαν εἰς τὰς συμφοράς· ὅλοι ζητοῦσιν ἔλεος ἀπὸ τὴν πηγὴν τοῦ ἐλέους· καὶ ὁ παρακαλῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει· διότι ἀνεξάντλητον εἶναι τὸ πέλαγος τῶν χαρίτων, ἀκένωτος εἶναι ἡ πηγὴ τῶν ἀγαθῶν.
«Βασίλισσα τῶν οὐρανίων» αὐτὴν σέβονται καὶ προσκυνοῦσιν ὅλα τῶν Ἀσωμάτων τὰ τάγματα· οἱ Ἄγγελοι, τὸ πολύτιμον σημεῖον τῶν θείων ἀποκαλύψεων· αἱ Ἐξουσίαι, τὸ πανσθενὲς κράτος τῶν πιστῶν· αἱ Δυνάμεις, τὸ ἀκαταμάχητον τεῖχος τῆς Ἐκκλησίας· αἱ Ἀρχαί, τὴν σωτήριον ἀρχὴν τῆς παγκοσμίου ἀπολυτρώσεως· αἱ Κυριότητες, τὴν ὑπερτάτην Κυρίαν τοῦ παντός· οἱ Θρόνοι, τὸν ἔμψυχον θρόνον τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης· τὰ Χερουβείμ, τὴν θεοδίδακτον μυσταγωγὸν τῆς ὑψηλῆς γνώσεως· τὰ Σεραφείμ, τὴν ἄσβεστον λαμπάδα τῆς θείας καθαρωτάτης ἀγάπης. Βασίλισσα, τὴν ὁποίαν ἀσπάζεται αὐτὴ ἡ τρισήλιος Θεαρχία, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὴν ἀνύμφευτον νύμφην, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος, τὴν ἀπείρανδρον Μητέρα· ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ, τὴν ἠγαπημένην Θεόπαιδα· «Παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου».
Ἀλλ’ ἡ δεδοξασμένη Παντάνασσα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, εἶναι (λέγει), «ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη». Δηλαδὴ τὸ θεοΰφαντον ἔνδυμα τῆς μακαριότητος, ὁποὺ τὴν στολίζει, εἶναι διάχρυσον, διὰ τὰς ὑπερκάλους ἀγλαΐας τοῦ ἀπροσίτου φωτός. Εἶναι πεποικιλμένον, ἤγουν διακεκοσμημένον μὲ διάφορα χρώματα, ὁποὺ θέλει νὰ εἰπῇ· καθὼς εἰς τὴν Παρθένον, ζῶσαν ἐπὶ τῆς γῆς, ἦσαν ὅλοι οἱ διάφοροι χαρακτῆρες τῶν ἀρετῶν, τὰς ὁποίας εἰς πάντων τῶν Ἁγίων τὰς ψυχὰς τυπώνει ἡ χάρις, ἔτσι εἰς τὴν Παρθένον, μεταστᾶσαν εἰς οὐρανούς, εἶναι ὅλα τὰ διάφορα χρώματα τῶν θείων ἐλλάμψεων, ὁποὺ εἰς πάντων τῶν μακαρίων τὰ πρόσωπα ζωγραφίζει τῆς θείας δόξης τὸ τρισόλβιον φῶς.