Τὸν ἠρώτησε πάλιν ὁ Γεώργιος τί εἴδους εἶναι ἡ στενοχωρία αὕτη καὶ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχουν στενοχωρίαν οἱ πόδες του, ἀφοῦ τὸ ἄλλο σῶμα του δὲν ἔχει τίποτε. Τότε ὁ Ἅγιος τοῦ εἶπε τὴν ἀλήθειαν, ὅτι δηλαδή, ὅτε εὑρίσκετο εἰς τὴν Σάμον, παρουσιάσθη εἰς τὸν διοικητὴν τοῦ τόπου καὶ ἐκεῖνος τὸν ἐρράβδισε διὰ χιλίων ραβδισμῶν εἰς τοὺς πόδας καὶ μετὰ τοῦτο τὸν ἔρριψεν εἰς τὴν φυλακήν. Κατόπιν, ἀφοῦ ἔμαθον τοῦτο οἱ προεστῶτες τῆς Σάμου, μετέβησαν καὶ κατέπεισαν διὰ χρημάτων τὸν διοικητήν, ὅστις τὸν ἠλευθέρωσεν ἀπὸ τὴν φυλακὴν καὶ τὸν ἐδίωξαν ἐκεῖθεν. Ὥστε καὶ πρὶν ἢ παρουσιασθῇ εἰς τὴν Ἔφεσον, εἶχεν οὗτος, ὁ γενάδας, ἀρκετὰ στίγματα τοῦ Μαρτυρίου εἰς τὸ σῶμα του. Σιωπήσας λοιπόν, τρόπον τινά, μετὰ τὸν ἄγριον ἐκεῖνον δαρμόν, ἐπέστρεψεν εἰς τὴν πατρίδα του διὰ νὰ εἰσέλθῃ ἐκεῖ εἰς τοὺς ὁριστικοὺς ἀγῶνας, ἐπιθυμῶν νὰ λάβῃ τὸ ποθούμενον τέλος διὰ Χριστὸν τὸν Σωτῆρα του. Διὰ νὰ δώσῃ λοιπὸν δῆθεν ἀφορμήν, ἐδοκίμασε νὰ συγκρουσθῇ μέ τινα καφεπώλην καὶ οὕτω νὰ γίνῃ ἡ καλὴ ἀρχή· ἀλλὰ βλέπων ὅτι δὲν ἐπετύγχανε τοῦτο καθὼς ἤθελε, παρῃτήθη ἀπὸ τοὺς μακρινοὺς ἐκείνους τρόπους καὶ κατὰ τὴν γ’ (3ην) τοῦ Ἀπριλίου μηνός, ἡμέραν τῆς ἑβδομάδος Τετάρτην, ὥραν τρίτην τῆς ἡμέρας, μετέβη καὶ παρουσιάσθη ἀπευθείας εἰς τὸν κριτήν.

Τότε ἠρώτησε τὸν Ἅγιον ὁ κριτής· «Τί θέλεις;». Ἀποκρίνεται ὁ Μάρτυς· «Εἶχον καλόν τι ἐνέχυρον καὶ μοῦ τὸ ἐπήρατε, ἀντ’ ἐκείνου δὲ μοῦ ἐδώσατε τὸ ἰδικόν σας τὸ ψεύτικον· λάβετε λοιπὸν πάλιν τὸ ἰδικόν σας καὶ δότε μου τὸ ἰδικόν μου». Ὁμοῦ τότε μὲ τὸν λόγον ἐξέβαλε καὶ τὸ κάλυμμα τῆς κεφαλῆς του καὶ τὸ ἐπέταξε κατὰ γῆς. Τὸν ἠρώτησε πάλιν ὁ κριτής· «Ποῖος εἶσαι καὶ τὶ εἶναι τὸ ζήτημά σου;». Ἀποκρίνεται ὁ Μάρτυς· «Ἐγὼ ἤμην Χριστιανὸς καὶ ἠρνήθην τὴν Πίστιν μου, τώρα δὲ ἦλθον ἐδῶ νὰ ὁμολογήσω ἔμπροσθέν σας, ὅτι μὲ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ ἤμην καὶ εἶμαι Χριστιανός». Ἠρώτησεν ὁ κριτής· «Μὲ ποῖον τρόπον ἠρνήθης τὴν θρησκείαν σου;». Ἀπεκρίθη ὁ Μάρτυς· «Αὐτοθελήτως καὶ χωρὶς νὰ μὲ βιάσῃ κανείς». Τοῦ λέγει ὁ κριτής· «Μήπως εἶσαι τρελλὸς ἢ μεθυσμένος;». Ἀπεκρίθη ὁ Μάρτυς· «Οὔτε μεθυσμένος εἶμαι, οὔτε τρελλός, ἀλλὰ καὶ τὰς φρένας μου σώας ἔχω καὶ νηστικὸς εἶμαι· μόνον ἐπειδὴ ἐγνώρισα καλῶς καὶ ἐβεβαιώθην, ὅτι ἡ ἰδική μου Πίστις εἶναι ἁγία καὶ ἄμωμος, διὰ τοῦτο ἐπέστρεψα καὶ πάλιν εἰς τὴν ἁγίαν μου Πίστιν καὶ θέλω νὰ εἶμαι Χριστιανός· τοῦτο δὲ λέγω καὶ κηρύττω, ὅτι Χριστιανὸς ἤμην, εἶμαι καὶ θὰ εἶμαι· τὸ δὲ ὄνομά μου εἶναι Γεώργιος».