ΓΕΩΡΓΙΟΣ ὁ ἔνδοξος τοῦ Χριστοῦ Νεομάρτυς ἦτο γέννημα καὶ θρέμμα τῆς ἐν Μικρᾷ Ἀσίᾳ πόλεως Νέας Ἐφέσου [1], εἰς τὴν ὁποίαν κατὰ το ἔτος ͵αψνϛ’ (1756) ἐγεννήθη ἐκ πατρὸς ὀνόματι Νικολάου καὶ εἰς τὴν ὁποίαν ἤθλησεν ἐν ἔτει ͵αωα’ (1801), ἀφοῦ προηγουμένως ἀνένηψεν ἐκ τοῦ πτώματος τῆς ἁμαρτίας. Διότι, εὐλογητὸς ὁ Θεός. Ὅσον οἱ ἐχθροὶ μαίνονται ἐναντίον τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἄλλο τόσον ἡ Ἀνατολὴ κηρύττει λαμπρῶς καὶ μεγαλύνει μὲ ἀθλητικοὺς ἀγῶνας Θεὸν ἀληθινόν, Σωτῆρα τοῦ κόσμου καὶ Κριτὴν τῶν ἁπάντων, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Διὰ τοῦτο πλησίον τῶν Βίων ἐκείνων τῶν Ἁγίων, τοὺς ὁποίους ἀναγινώσκετε, ἀδελφοί μου Χριστιανοί, ἀκούσατε καὶ πῶς ἀνένηψεν ἐκ τοῦ πτώματος καὶ πῶς ἠγωνίσθη καὶ ἤθλησε διὰ τὸν Χριστὸν ὁ Νεομάρτυς οὗτος Γεώργιος, διὰ νὰ μὴ μείνῃ ὑστερημένη ἡ ὑμετέρα ἀγάπη ἀπὸ τὴν ἐξ αὐτῆς ὠφέλειαν.
Κατὰ τὸν μῆνα Ἰούλιον τοῦ ἔτους ͵αψϟη’ (1798), ὅτε ὁ Γεώργιος ἦτο τεσσαράκοντα δύο ἐτῶν, ἔγγαμος, ἔχων γυναῖκα νόμιμον καὶ τέκνα, ἔζη ζωὴν πολὺ ἄτακτον, ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καθημερινῶς κυλιόμενος. Ἐκ τούτου ἠκολούθησεν εἰς αὐτὸν φοβερὸς πειρασμὸς ἀπὸ τὸν ὁποῖον, ἐὰν δὲν τὸν ἠλέει ὁ Πανάγαθος Θεὸς ὁ τὰ πάντα προγινώσκων, ἤθελε περιπέσει εἰς αἰώνιον θάνατον. Διότι χωρὶς νὰ βιασθῇ ἀπὸ κανένα ἢ νὰ παρακινηθῇ ἀπὸ ἄλλον τινὰ εἰμὴ μόνον ἀπὸ τὸν σκοτισμὸν τῆς μέθης, παρουσιασθεὶς εἰς τὸν κριτήν, ἐπὶ παρουσίᾳ πολλῶν ἠρνήθη, φεῦ! τὴν εἰς τὸν Χριστὸν πίστιν. Προτοῦ ὅμως λάβῃ τὴν περιτομήν, ἀνένηψεν ἀπὸ τὴν μέθην· καὶ λυπηθεὶς πολὺ διὰ τὴν ὁμολογίαν τὴν ὁποίαν ἔκαμεν, εὑρὼν εὐκαιρίαν κατάλληλον, διέφυγεν εἰς τὴν ἀντικρὺ τῆς πατρίδος του κειμένην Σάμον.
Κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας συνέπεσε νὰ κτίζεται εἰς τὴν Νέαν Ἔφεσον Ἐκκλησία τῶν Χριστιανῶν, μὲ βασιλικὴν ἄδειαν. Τοῦτο μὴ ἀνεχόμενοι οἱ ἐχθροὶ τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως καὶ θέλοντες ἀπὸ τὸν φθόνον των νὰ τὴν καταστρέψουν, ἔπλασαν μῦθον, ὅτι οἱ Χριστιανοὶ ἐφόνευσαν τὸν Γεώργιον, διότι ἠρνήθη τὴν πίστιν των καὶ τὸν ἔκρυψαν ὑπὸ τὰ θεμέλια τῆς οἰκοδομουμέντης Ἐκκλησίας. Τοιουτοτρόπως συνηθροίσθη πλῆθος πολὺ ἀλλοφύλων καὶ κάμνοντες μεγάλην ταραχήν, ἡτοιμάζοντο νὰ ὁρμήσουν κατὰ τῶν Χριστιανῶν πρὸς ἐκπλήρωσιν τῆς κακίας των.