Τοῦτο δὲ εἶπε, διότι ὁ Κύριος πολλάκις κρατηθείς, ἀφανὴς ἐκ μέσου αὐτῶν διήρχετο. Ὅμως ὁ Χριστὸς πρῶτος παρουσιασθεὶς πρὸς αὐτοὺς εἶπεν· «Τίνα ζητεῖτε;» (Ἰωάν. ιη’ 4, 7). Ἐκεῖνοι δέ, ἐπειδὴ ἦτο ἀκόμη νύξ, δὲν τὸν ἀνεγνώρισαν. Διότι μὲ φανοὺς καὶ λαμπάδας ἀνημμένας ἔβλεπον καὶ φοβηθέντες ὑπαναχώρησαν. Καὶ πάλιν ἐπανελθόντων, αὐτὸς τὰ αὐτὰ ἀπεκρίνατο.
Τοῦ δὲ Ἰούδα ποιήσαντος τὸ σύνθημα, ὁ Χριστὸς λέγει· «Ἑταῖρε, ἐφ’ ᾧ πάρει;» (Ματθ. κϛ’ 50). Τρόπον τινὰ ὡς νὰ ἔλεγεν· Δι’ ἐκεῖνο διὰ τὸ ὁποῖον ἦλθες Ἰούδα, εὔκαιρον εἶναι. Καὶ πάλιν λέγει· «Ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με» (αὐτ. 55). Ἐν νυκτὶ δὲ ἦλθον, ἵνα μὴ προκληθῇ στάσις τις ὑπὸ τοῦ ὄχλου. Τότε ὁ θερμότατος Πέτρος ἀνασπάσας μάχαιραν (ἐπειδὴ ἀπὸ δείπνου ἦσαν) ὥρμησε κατὰ τοῦ δούλου τοῦ ἀρχιερέως ὀνόματι Μάλχου καὶ ἀπέκοψε τὸ δεξιὸν αὐτοῦ οὖς· ὑπονοοῦντος τοῦ λόγου, ὅτι ὁ ἀρχιερεὺς οὐχὶ καλῶς τὸν νόμον ἤκουε καὶ ἐδίδασκεν. Ἐλέγχει τότε τὸν Πέτρον ὁ Χριστός, ὅτι δὲν εἶναι καλὸν νὰ ἀκουσθῇ ὅτι ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος χρησιμοποιεῖ μάχαιραν, ἐθεράπευσε δὲ τὸ ὠτίον τοῦ Μάλχου. Συλλαβόντες δὲ τὸν Ἰησοῦν, φέρουσι δέσμιον ἐπὶ τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως Ἄννα, ὁ ὁποῖος ἦτο πενθερὸς τοῦ Καϊάφα. Ἐκεῖ δὲ ἦσαν συνηθροισμένοι ἅπαντες οἱ ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ φρονοῦντες Φαρισαῖοι καὶ Γραμματεῖς. Ἐδῶ δὲ καὶ τὰ κατὰ τὸν Πέτρον καὶ τὴν παιδίσκην καὶ ἡ αὑτοῦ ἄρνησις γίνεται· καὶ τῆς νυκτὸς ἐν τῷ μεταξὺ παρελθούσης, ὁ ἀλέκτωρ ἐφώνησεν ἐκ τρίτου· ὁ δέ, μνησθείς, ἔκλαυσε πικρῶς.
Ἀφοῦ δὲ ἔφθασεν ἡ ἡμέρα, φέρουσι τὸν Χριστὸν ἀπὸ τοῦ Ἄννα πρὸς τὸν ἀρχιερέα Καϊάφαν, ὅπου καὶ ἐμπτυσμοὺς ἔλαβε καὶ ψευδομάρτυρες ἐκλήθησαν. Καὶ προκεχωρημένης ἤδη τῆς ἡμέρας, πρὸς τὸν αὐτὸν Πιλᾶτον ἀποστέλλει ὁ Καϊάφας. Οἱ δὲ ἀγαγόντες αὐτόν, δὲν εἰσῆλθον εἰς τὸ Πραιτώριον, ἵνα μὴ μιανθῶσιν, ἀλλ’ ἵνα φάγωσι τὸ Πάσχα. Διότι κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην ἔπρεπεν αὐτοὶ νὰ φάγουν αὐτό. Ὅτι δὲ τότε ἔπρεπε νὰ φάγουν τὸ Πάσχα φαίνεται καὶ ἐξ ὅσων εἶπεν ὁ Χριστὸς πρὸ τοῦ Δείπνου τὸ ἑσπέρας τῆς Πέμπτης, ὅτε καὶ ἔφαγε καὶ κατόπιν παρέδωσε τὰ τελειότερα. Διότι, ὡς προείπομεν, ἔπρεπεν εἰς τὸν νομικὸν τύπον νὰ ἀκολουθήσῃ καὶ ἡ ἀλήθεια. Διότι, ὡς λέγει ὁ θεῖος Ἰωάννης, πρὸ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα ὅλα ταῦτα τὰ γεγονότα συνέβησαν κατὰ τὴν νύκτα τῆς Πέμπτης πρὸς τὴν Παρασκευήν. Διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς ἑορτάζομεν, μνείαν τῶν φοβερῶν καὶ ἀρρήτων ἔργων ἐκείνων καὶ πράξεων μετὰ δέους ποιούμενοι.