Προσήγαγε λοιπὸν καὶ ἡ Μαρία τὸ μύρον καὶ ἤλειψε δι’ αὐτοῦ τοὺς πόδας τοῦ Κυρίου, τιμῶσα οὕτως ἀξίως ὡς Θεὸν τὸν Διδάσκαλον, εἰς ἀνταπόδοσιν τῆς ἀναζωώσεως τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῆς Λαζάρου. Διὰ τοῦτο οὐδὲ καὶ μισθὸς ἐπαγγέλλεται εἰς αὐτήν· τότε δὲ καὶ μόνος ὁ Ἰούδας γογγύζει, ὡς φιλοχρήματος.

Ἡ δὲ ἄλλη γυνή, ἡ πόρνη δηλαδή, πρὸ δύο ἡμερῶν τοῦ Πάσχα, ἐν τῇ αὐτῇ Βηθανίᾳ ἔτι ὄντος τοῦ Κυρίου καὶ εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ λεπροῦ Σίμωνος εὑρισκομένου, ἐπὶ δείπνου καὶ τότε ἀνακειμένου, τὸ πολύτιμον ἐκεῖνο μύρον ἐπὶ τῆς κεφαλῆς καταχέει, ὡς ὁ ἱερὸς Ματθαῖος καὶ ὁ Μᾶρκος ἱστόρησαν. Ἐπὶ ταύτῃ δὲ τῇ πόρνῃ καὶ οἱ Μαθηταὶ ἀγανακτοῦσι, ἐπειδὴ δὲν ἐδόθη ἡ ἀξία αὐτοῦ εἰς τοὺς πτωχούς, γνωρίζοντες καλῶς τὴν πρὸς ἐλεημοσύνην σπουδὴν τοῦ Κυρίου, εἰς ταύτην δὲ καὶ μισθὸς ἐδόθη, τὸ νὰ διακηρυχθῇ ἁπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης τὸ καλὸν αὐτῆς ἔργον. Οἱ μὲν λοιπὸν μίαν θεωροῦσιν τὴν γυναῖκα ταύτην τὴν καὶ ὑπὸ τῶν τεσσάρων Εὐαγγελιστῶν ἀναφερομένην, ὁ δὲ Χρυσορρήμων Ἰωάννης δύο θεωρεῖ ταύτας, ὡς ἀνωτέρω εἴπομεν.

Εἶναι ὅμως καὶ ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι λέγουν ὅτι τρεῖς ἦσαν αὗται. Δύο μέν, τὰς προειρημένας, τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου πλησιάζοντος, τρίτην δὲ ἄλλην πρὸ τούτων, μᾶλλον δὲ πρώτην, περὶ τὰ μέσα τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος τοῦτο πράξασαν, ἡ ὁποία καὶ πόρνη καὶ ἁμαρτωλὸς ἦτο. Ἐντὸς δὲ τῆς οἰκίας οὐχὶ τοῦ λεπροῦ, ἀλλὰ τοῦ Φαρισαίου Σίμωνος ἐπὶ τῶν ποδῶν τοῦ Χριστοῦ μόνον καὶ αὐτὴ τὸ μύρον ἐκχέουσα, ὅτε καὶ μόνος ὁ Φαρισαῖος ἐσκανδαλίσθη. Εἰς αὐτὴν δὲ καὶ μισθὸν ὁ Σωτήρ, τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτημάτων, δωρεῖται. Περὶ δὲ ταύτης μόνον ὁ θεῖος Λουκᾶς εἰς τὸ κατ’ αὐτὸν Εὐαγγέλιον περὶ τὰ μέσα, ὡς εἴπομεν, ἱστορεῖ. Διότι καὶ μετὰ τὴν διήγησιν περὶ τῆς πόρνης ἐκείνης, εὐθὺς ἐπιφέρει λέγων· «Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ καθεξῆς, καὶ αὐτὸς διώδευε κατὰ πόλιν καὶ κώμην, κηρύσσων καὶ εὐαγγελιζόμενος τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. η’ 1), ἐξ ὧν δείκνυται, ὅτι οὐχὶ ἐν τῷ καιρῷ τοῦ Πάθους τοῦτο ἐγένετο.

Φαίνεται λοιπὸν καὶ ἀπὸ τὸν καιρόν, κατὰ τὸν ὁποῖον ἡ χρῆσις τοῦ μύρου ἐγένετο καὶ ἀπὸ τῶν ὑποδεξαμένων τὸν Κύριον προσώπων καὶ ἀπὸ τοῦ τόπου καὶ τῶν οἰκιῶν, ἀκόμη δὲ καὶ ἀπὸ τὸν τρόπον τῆς χρίσεως τοῦ μύρου, ὅτι τρεῖς ἦσαν οἱ γυναῖκες αὗται· δύο μὲν αἱ πόρναι, ἡ δὲ τρίτη Μαρία, ἡ τοῦ Λαζάρου ἀδελφή, ἐγκωμιαζομένη διὰ τὸν ἐνάρετον αὐτῆς βίον. Καὶ ἄλλη μὲν οἰκία εἶναι ἡ τοῦ Φαρισαίου Σίμωνος, ἄλλη δὲ ἡ τοῦ λεπροῦ Σίμωνος ἐν τῇ Βηθανίᾳ καὶ ἄλλη πάλιν οἰκία Μαρίας καὶ Μάρθας, τῶν ἀδελφῶν τοῦ Λαζάρου, εἰς τὴν αὐτὴν πόλιν τῆς Βηθανίας.