ΑΝΑΒΑΙΝΟΝΤΟΣ τοῦ Κυρίου εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ παραγενομένου ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ λεπροῦ Σίμωνος, προσῆλθεν Αὐτῷ πόρνη γυνὴ καὶ κατέχεεν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς Αὐτοῦ τὸ πολύτιμον ἐκεῖνο μύρον. Ἐτάχθη δὲ παρὰ τῶν θεοφόρων Πατέρων, ὅπως ἐπιτελῆται κατὰ τὴν σήμερον ἡ ἁνάμνησις τοῦ γεγονότος ἐκείνου, ἵνα, κατὰ τὸν τοῦ Σωτῆρος λόγον, ἁπανταχοῦ καὶ ἐν πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ ἀνακηρύττεται τὸ θερμότατον ἐκείνης ἔργον. Πόθεν δὲ ἡ γυνὴ αὕτη κινηθεῖσα ἦλθε καὶ ἤλειψε τὸν Κύριον μὲ τὸ μύρον; Ἀσφαλῶς διότι εἶδε τὸ συμπαθὲς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ πρὸς τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ τὸ πρὸς πάντας κοινωνικὸν καὶ μάλιστα τώρα, ὅτε εἶδεν αὐτὸν εἰσελθόντα εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ λεπροῦ, τὸν ὁποῖον ἀκάθαρτον καὶ ἀπηγορευμένον εἰς κοινωνίαν ὁρίζει ὁ νόμος.

Διελογίσθη λοιπὸν ἡ γυνή, ὅτι ὅπως ἐκείνου τὴν λέπραν ὑπέμεινεν, οὕτω καὶ αὐτῆς θέλει ἀνεχθῆ τὴν νόσον τῆς ψυχῆς. Ἀνακειμένου λοιπὸν τοῦ Κυρίου ἐπὶ τοῦ δείπνου, ἐκχέει ἡ γυνὴ ἐπὶ τῆς κορυφῆς Αὐτοῦ τὸ πολύτιμον μύρον, τοῦ ὁποίου ἡ ἀξία ἦτο τριακοσίων δηναρίων. Τοῦτο ἰδόντες οἱ Μαθηταί, καὶ μάλιστα ὁ Ἰούδας, ἐπετίμησαν τὴν γυναῖκα. Ἀλλ’ ὁ Κύριος ὑπερημύνθη αὐτῆς, ἵνα μὴ τὸν καλὸν αὐτῆς σκοπὸν ἀνακόψωσιν. Εἶτα καὶ τοῦ ἐνταφιασμοῦ αὐτοῦ μνημονεύει, τὸν Ἰούδαν ἀποτρέπων τῆς προδοσίας καὶ τὴν γυναῖκα τιμῆς ἀξιῶν, τὸ νὰ ἀνακηρύττεται ἁπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης τὸ χρηστὸν ταύτης ἔργον.

Πρέπον δὲ εἶναι νὰ γνωρίζωμεν, ὅτι ἡ γυνὴ αὕτη, ἡ ἀλείψασα μὲ μύρον τοὺς πόδας τοῦ Κυρίου, νομίζεται παρά τινων, ὅτι μία καὶ ἡ αὐτὴ εἶναι ἡ παρὰ πάντων τῶν Εὐαγγελιστῶν ἀναφερομένη. Δὲν εἶναι ὅμως οὕτω, ἀλλ’ ἡ ὑπὸ μὲν τῶν τριῶν ἄλλων Εὐαγγελιστῶν, καθὼς λέγει ὁ θεῖος Χρυσόστομος, μία καὶ ἡ αὐτὴ εἶναι, ἥτις καὶ πόρνη ἀποκαλεῖται, ἡ δὲ ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου ἀναφερομένη δὲν εἶναι ἡ ἰδία, ἀλλ’ ἑτέρα τις θαυμαστὴ καὶ βίον ἔχουσα σεμνόν, Μαρία ἡ ἀδελφὴ τοῦ Λαζάρου, ἥτις ἐὰν ἦτο πόρνη, δὲν θὰ ἠγαπᾶτο ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ.

Ἐκ τούτων λοιπὸν τῶν γυναικῶν, ἡ μὲν Μαρία πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα, ἐν τῇ κατὰ τὴν Βηθανίαν οἰκίᾳ αὐτῆς καὶ ἐπὶ δείπνου ἀνακειμένου τοῦ Κυρίου, τὴν τοῦ μύρου χρίσιν ἐνήργησε καὶ ἐπὶ τῶν ὡραίων ποδῶν τοῦ Ἰησοῦ τοῦτο ἐξέχεε καὶ διὰ τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς αὐτῆς τούτους ἐσπόγγισεν, ἕνεκεν τοῦ ὑπερβολικοῦ σεβασμοῦ καὶ τῆς ἀγάπης, τὴν ὁποίαν ἔτρεφε πρὸς τὸν Κύριον. Προσέφερε δὲ τοῦτο ὡς εἰς Θεὸν ἤξιζεν, διότι ἐγνώριζεν ἐπακριβῶς, ὅτι καὶ εἰς τὰς θυσίας ἔλαιον προσεφέρετο εἰς τὸν Θεὸν καὶ οἱ Ἱερεῖς διὰ μύρου ἐχρίοντο καὶ ὁ Ἰακὼβ τὸ πάλαι ἤλειψε στήλην καὶ προσέφερε ταύτην εἰς τὸν Θεόν.