Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Σαββάτῳ τῆς πρώτης ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, τὸ διὰ Κολλύβων παράδοξον θαῦμα τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΟΥ τοῦ Τήρωνος ἑορτάζομεν.

Ὁ δὲ Ἀρχιερεύς, θαυμάσας, εἶπε πρὸς τὸν Ἅγιον· «Πῶς ὅμως, ὦ κύριέ μου, εἶναι δυνατὸν νὰ γίνῃ τοῦτο; Διότι εἰς μὲν τοὺς πλουσίους ἴσως νὰ εἶναι τοῦτο δυνατόν, καθ’ ὅσον ἔχουσι παρακαταθήκην τροφίμων· εἰς δὲ τοὺς πένητας, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουσιν οὐδὲ μιᾶς ἡμέρας τροφήν, τί πρᾶγμα πρέπει νὰ δοθῇ πρὸς παρηγορίαν τῆς ἀνάγκης αὐτῶν;». Ὁ δὲ Μάρτυς εἶπε· «Κόλλυβα νὰ προσφέρῃς εἰς αὐτούς, διὰ νὰ ἀνακουφίσῃς τὴν ἀνάγκην των». Ἐπειδὴ δὲ ὁ Πατριάρχης διὰ πρώτην φορὰν ἤκουε τότε τὸν λόγον περὶ κολλύβων, ἠρώτησεν ἀπορῶν· «Καὶ τί εἶναι αὐτὰ τὰ κόλλυβα; Δὲν γνωρίζω». Ὁ Μάρτυς ἀπεκρίθη· «Σιτάρι· νὰ τὸ βράσῃς καὶ νὰ τὸ μοιράσῃς εἰς τοὺς Χριστιανούς». Διὰ νὰ δείξῃ δὲ ὁ Ἅγιος πόθεν ἦλθε, προσέθεσε· «Διότι τοῦτο τὸ βρασμένο σιτάρι εἰς τὴν χώραν τῶν Εὐχαΐτων συνηθίζομεν νὰ τὸ λέγωμεν κόλλυβα. Οὕτω λοιπὸν ποίησον καὶ διατήρησον τὸ ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ ἀβλαβὲς καὶ ἀμίαντον». Λέγει ὁ Πατριάρχης· «Καὶ ποῖος εἶσαι, κύριε, ὁ ὁποῖος φροντίζεις τόσον φιλανθρώπως καὶ εὐσπλάγχνως διὰ τὴν σωτηρίαν ἡμῶν;». Ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Θεόδωρος, ὁ ὁποῖος ἀπεστάλην παρ’ αὐτοῦ εἰς σωτηρίαν καὶ βοήθειαν ἰδικήν σας».

Τί λοιπὸν τούτου παραδοξότερον καὶ φιλανθρωπότερον θαῦμα; Ὄντως, θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ! Καθὼς ἤκουσε λοιπὸν ταῦτα ὁ Πατριάρχης, γεμᾶτος ἀπὸ θαυμασμὸν καὶ χαρὰν ἠγέρθη, συνήθροισε τὸν λαὸν τοῦ Χριστοῦ καὶ φανερώνει τὴν ἐπιστασίαν καὶ τὴν βοήθειαν τοῦ Μάρτυρος κηρύξας ταῦτα εἰς ὅλους μὲ ἀκρίβειαν, διεφύλαξε δὲ οὕτω ἀβλαβὲς τὸ ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ. Εἰς δὲ τὴν ἀγοράν, μολονότι ἐτελείωνεν ἡ ἑβδομάς, τὸ τέχνασμα τοῦ Ἰουλιανοῦ ἔμενεν ἀνωφελὲς καὶ χωρὶς καμμίαν ἐνέργειαν, διότι οὐδεὶς τῶν Χριστιανῶν ἠγόραζε τὰ μεμιασμένα τρόφιμα. Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Ἰουλιανὸς ἐνικήθη φανερῶς, ἀπέσυρεν ἀπὸ τὴν ἀγορὰν τὰ μεμιασμένα τρόφιμα καὶ ἔφερε τὰ συνήθη· οἱ δὲ Χριστιανοὶ ὕμνησαν καὶ ηὐχαρίστησαν τὸν Θεὸν καὶ τὸν καλλίνικον Αὐτοῦ Μάρτυρα Θεόδωρον καὶ ἐτέλεσαν χάριν αὐτοῦ φαιδρὰν καὶ λαμπρὰν ἑορτήν. Ἔκτοτε λοιπὸν καὶ μέχρι σήμερον ἡ ἐνέργεια τοῦ θαύματος κηρύσσεται εἰς διδασκαλίαν τῶν νηστευόντων Χριστιανῶν, ὅτι εἶναι μεγάλη δύναμις καὶ πολλὰ πλήθη ἁμαρτημάτων δύναται νὰ καλύψῃ καὶ νὰ ἀφανίσῃ ἡ καθαρὰ νηστεία.