Ἐπειδὴ λοιπόν, μὲ τὸ νὰ μὴ ἐνήστευσε μίαν φορὰν ὁ Ἀδάμ, ἐπάθομεν τὰ τόσα κακά, δια τοῦτο πρὸς τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἐτάχθη ὑπὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡ ἀνάμνησις αὐτοῦ, διὰ νὰ συλλογιζώμεθα πόσον κακὸν ἔφερεν εἰς τὸν κόσμον, μὲ τὸ νὰ μὴ ἐνήστευσεν ἐκεῖνος, καὶ νὰ σπουδάσωμεν μετὰ χαρᾶς, νὰ δεχθῶμεν ἡμεῖς τὴν νηστείαν, καὶ καλῶς νὰ τὴν φυλάττωμεν, διὰ νὰ ἐπιτύχωμεν ἡμεῖς ἐκεῖνο ὅπερ ἔχασεν ἐκεῖνος, δηλαδὴ τὴν θέωσιν, πενθοῦντες, καὶ νηστεύοντες, καὶ ταπεινούμενοι, ἕως νὰ μᾶς ἐπισκεφθῇ ὁ Κύριος, διότι κατ’ ἄλλον τρόπον σχεδὸν ἀδύνατον εἶναι νὰ λάβωμεν ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἐχάσαμεν. Πρέπει δὲ νὰ γνωρίζωμεν, ὅτι ἡ ἁγία καὶ μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι τρόπον τινὰ ἀποδεκάτωσις τοῦ ὅλου χρόνου. Διότι, ἐφ’ ὅσον ἀπὸ τὴν ἀμέλειάν μας δὲν προαιρούμεθα νὰ πράττωμεν τὸ καλόν, οὔτε πάντοτε νηστεύομεν, οὔτε ἀπέχομεν ἀπὸ κακὰς πράξεις, διὰ τοῦτο οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, καὶ ὕστερον ἀπὸ αὐτοὺς καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, παρέδωκαν εἰς ἡμᾶς τὴν ἁγίαν αὐτὴν Τεσσαρακοστήν, ὡς ἀποδεκάτωσιν τῶν ἡμερῶν ὅλου τοῦ χρόνου, διὰ νὰ ἐξαλείψωμεν, διὰ μετανοίας καὶ συντριβῆς, ὅσα κακὰ ἐπράξαμεν καθ’ ὅλον τὸ ἔτος.
Διὰ τοῦτο λοιπόν, ἤτοι ἐπειδὴ μὲ τοιοῦτον σκοπὸν καὶ τέλος μᾶς παρέδωκαν οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι τὴν ἁγίαν ταύτην Τεσσαρακοστήν, πρέπει νὰ τὴν φυλάττωμεν ἀκριβέστερον ἀπὸ κάθε ἄλλην νηστείαν. Ἐπειδὴ καὶ τὰς ἄλλας τρεῖς, ἤτοι τὴν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τὴν τῆς Θεοτόκου καὶ τὴν τοῦ πρὸ τῶν Χριστουγέννων τεσσαρακονθημέρου, μᾶς τὰς παραδίδει ἡ Ἐκκλησία καὶ χρέος ἔχομεν νὰ τὰς φυλάττωμεν. Ὅμως αὐτὴ εἶναι πολὺ τιμιωτέρα καὶ θειοτέρα, πρῶτον, διότι ὁ Χριστός, ὁ ἀρχηγὸς τῆς ἡμετέρας σωτηρίας, ὑπὲρ ἡμῶν ἐνήστευσε κατ’ αὐτήν, καὶ τὸν πειράζοντα νικήσας ἐδοξάσθη· δεύτερον δὲ διὰ τὰ ἅγια Πάθη, τὰ ὁποῖα εἰς τὸ τέλος λαμπρῶς καὶ θεοπρεπῶς ἑορτάζομεν. Ἀλλὰ καὶ ὁ Μωϋσῆς τεσσαράκοντα ἡμερονύκτια νηστεύσας, τὸν νόμον ἔλαβε· καὶ ὁ Προφήτης Ἠλίας ἄλλας τόσας νηστεύσας, ἐν τῷ ὄρει τῷ Χωρήβ, κατηξιώθη νὰ ἴδῃ τὸν Θεόν, ὡς εἶναι δυνατὸν εἰς τὸν ἄνθρωπον· καὶ ὁ Δανιὴλ ὡσαύτως, καὶ ἄλλοι πάμπολλοι, ὅσοι παρὰ τῷ Θεῷ ἐφάνησαν δόκιμοι, διὰ νηστείας εὐηρέστησαν αὐτόν. Διὰ ταύτην λοιπὸν τὴν αἰτίαν ἐτέθη ἐνταῦθα ὑπὸ τῶν Πατέρων ἡ ἀνάμνησις τῆς ἐξορίας τοῦ Ἀδάμ, ἥτις διδάσκει ὅλους ἡμᾶς νὰ φυλάττωμεν τὸν ὅρον τῆς νηστείας, ὅσον δυνάμεθα.