ΟΙ θειότατοι καὶ Ἅγιοι Πατέρες ἐθέσπισαν νὰ ἐπιτελοῦμεν κατὰ τὴν σήμερον, ἤτοι τελευταίαν πρὸ τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς Κυριακήν, τὴν ἀνάμνησιν τῆς ἐξορίας τῶν Πρωτοπλάστων ἀπὸ τὴν τρυφὴν τοῦ Παραδείσου, τρόπον τινὰ δεικνύοντες ἐμπράκτως πόσον καλὸν καὶ ὠφέλιμον πρᾶγμα εἶναι ἡ νηστεία εἰς τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, καὶ πάλιν, ἐκ τοῦ ἐναντίου, πόσον κακὸν καὶ ἐπιζήμιον εἶναι ἡ ἀδηφαγία. Παρατρέξαντες λοιπὸν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, τὰ κατὰ μέρος πάντα, ἅπερ εἰς ὅλον τὸν κόσμον γίνονται, ἄπειρα σχεδὸν ὄντα, προβάλλουσιν εἰς ὅλους παράδειγμα τὸν Πρωτόπλαστον Ἀδάμ, σαφῶς δεικνύοντες τὸ πόσον κακὸν ἔπαθε, διότι δὲν ἐνήστευσε πρὸς ὀλίγον, μεταδώσας τὸ κακὸν καὶ εἰς ὁλόκληρον τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν καὶ ὅτι πρῶτον παράγγελμα τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ἐδόθη τὸ τῆς νηστείας καλόν, τὸ ὁποῖον ἐπειδὴ δὲν ἐφύλαξεν ἐκεῖνος, ἀλλ’ ὑπήκουσεν εἰς τὴν κοιλίαν του ἢ ἀληθέστερον εἰς τὸν πλάνον ὄφιν, ἀπὸ τὴν παρακίνησιν τῆς Εὔας, ὄχι μόνον δὲν ἔγινε θεός, ἀλλὰ καὶ εἰς θάνατον κατεκρίθη, καὶ εἰς ὅλον τὸ ἀνθρώπινον γένος μετέδωκε τὸ κακόν.

Διὰ τὴν τρυφὴν λοιπὸν τοῦ Πρωτοπλάστου Ἀδὰμ ἐνήστευσεν ὁ Κύριος ἡμέρας τεσσαράκοντα, καὶ ἔγινεν ὑπήκοος πρὸς τον Πατέρα. Διὰ τοῦτο καὶ ἡ παροῦσα ἁγία Τεσσαρακοστὴ παρεδόθη ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους διὰ νὰ ἀπολαύσωμεν ἡμεῖς διὰ τῆς νηστείας τὴν ἀφθαρσίαν, φυλάττοντες ἡμεῖς ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον, διότι δὲν ἐφύλαξεν ἐκεῖνος, ἀπώλεσε τὴν ἀφθαρσίαν. Ἄλλως τε, καθὼς προείπομεν, ὁ σκοπὸς τῶν Ἁγίων αὐτὸς εἶναι, νὰ περιλάβωσι διὰ βραχέων τὰ ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τέλους γενόμενα ἔργα παρὰ τοῦ Θεοῦ. Ἐπειδὴ δὲ ὅλων τῶν καθ’ ἡμᾶς αἴτιον ἐστάθη ἡ παράβασις τῆς ἐντολῆς τῆς νηστείας καὶ ἡ ἔκπτωσις τοῦ Ἀδὰμ ἀπὸ τὸν Παράδεισον, διὰ τοῦτο τὴν νηστείαν ἐνταῦθα πρωτίστην ἔταξαν, διὰ νὰ ἀποφύγωμεν ἡμεῖς τὴν παρακοήν, καὶ μὴ μιμηθῶμεν κατ’ οὐδὲν τὴν ἀκρασίαν αὐτοῦ.

Κατὰ τὴν ἕκτην ἡμέραν λοιπὸν ἐπλάσθη ὁ Ἀδὰμ διὰ τῆς χειρὸς τοῦ Θεοῦ, τὸν ὁποῖον καὶ μὲ τὴν ἰδίαν του Εἰκόνα ἐτίμησε, μὲ τὸ ἐμφύσημα τὸ ὁποῖον ἔκαμεν εἰς αὐτόν, διδοὺς εἰς αὐτὸν καὶ τὴν ἐντολήν, ποίους καρποὺς νὰ τρώγῃ καὶ ποίους νὰ μὴ τρώγῃ. Ἐστάθη δὲ ὁ Ἀδὰμ μέσα εἰς τὸν Παράδεισον, κατὰ τὴν γνώμην διδασκάλων τινῶν, ἕως ἓξ ὥρας· εἶτα ἐξώσθη ἐκεῖθεν, διότι παρέβη τὴν ἐντολήν.