Καὶ ἐκάθητο ὁ Θεὸς συνομιλῶν μὲ μίαν γυναῖκα. Ὢ τῆς φιλανθρωπίας! Ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν Χερουβὶμ συνομιλεῖ μὲ μίαν γυναῖκα πόρνην· «Θεωρῶ, ὅτι προφήτης εἶ σύ. Οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν, καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος, ὅπου δεῖ προσκυνεῖν» (Ἰωάν. δ’ 19-20). Ἡ πόρνη ἀρχίζει συζήτησιν περὶ δογματικῶν ζητημάτων, καὶ ἐπειδὴ ἐνόμισεν ὅτι ὁ Δεσπότης ἡμῶν εἶναι Προφήτης, δὲν ἐζήτησε κανένα ὑλικὸν ἀγαθόν. Τὸν ὡμολόγησεν ὡς Κύριον, καὶ δὲν ἐζήτησε χρήμᾳτα ἢ ἄλλα περιουσιακὰ ἀγαθά· «Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ» (αὐτόθι). Τὸν ὡμολόγησε Κύριον, καὶ τίποτε περισσότερον δὲν ἐζήτησεν ἐκ μέρους Του παρὰ μόνον τὴν ἑρμηνείαν τῶν πατρικῶν δογμάτων. Οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν, καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν» (αὐτόθι). Καὶ τοῦτο τὸ λέγει, διότι εἰς ἐκεῖνο τὸ ὄρος τὸ καλούμενον Σώμωρ προσέφερεν ὁ Ἀβραὰμ τὸν υἱόν του Ἰσαὰκ ὡς θυσίαν εἰς τὸν Θεόν, εἰς δὲ τὰ Ἱεροσόλυμα ὁ Ἰακώβ, ὅταν ἐπήγαινε πρὸς τὸν Λάβαν τὸν Σύρον, εἶδεν εἰς τὸν ὕπνον του τὴν κλίμακα, ἥτις ἔφθανεν ἀπὸ τῆς γῆς εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐπάλαισε μὲ τὸν Θεόν. Διὰ τοῦτο καὶ ἔλεγεν· «Ὁ Θεός μου ὤφθη μοι ἐν Λουζᾷ» (Γεν. μη’ 3). Ὁ Θεὸς παρουσιάσθη εἰς ἐμέ, ὅταν εὑρισκόμην εἰς τὴν Λουζάν.

Διὰ τοῦτο λοιπὸν ἡ γυνὴ ἀρχίζει συζήτησιν περὶ δογμάτων καὶ λέγει· «Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ. Οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν, καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν» (Ἰωάν. δ’ 19-20). Τί ἀπήντησε τότε πρὸς αὑτὴν ὁ Κύριος; Πάλιν ἀπήντησε μὲ τὴν σοφίαν, τὴν ὁποίαν μόνον ὁ Θεὸς εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχῃ. Ἐπειδὴ δηλαδὴ ἐκεῖνος μὲν ἐθεωρεῖτο ὑπ’ αὐτῆς ὡς Ἱουδαῖος, ἐκείνη δὲ ἦτο Σαμαρεῖτις, δὲν ἠθέλησε νὰ ἀπαντήσῃ ἀπ’ εὐθείας πρὸς τὴν ἐρώτησιν καὶ διὰ νὰ μὴ διαψεύσῃ τὴν γυναῖκα καὶ διὰ νὰ μὴ τὴν κάμῃ περισσότερον σκληράν. Διότι ἡ προσπάθειά Του δὲν ἀπέβλεπεν εἰς ἄλλο τι, παρὰ μόνον ἐπεζήτει πῶς θὰ ἦτο δυνατὸν νὰ προσελκύσῃ τὴν ἁμαρτωλὴν ἐκείνην γυναῖκα εἰς τὴν ὁδὸν τῆς σωτηρίας. Διὰ τοῦτο δὲν λέγει πρὸς αὐτὴν τίποτε σκληρόν, ὥστε οὔτε νὰ τὴν διαψεύσῃ οὔτε νὰ ἐντροπιάσῃ τὴν Σαμαρείτιδα. Ἐὰν δηλαδὴ ἔλεγε πρὸς αὐτήν, ὅτι εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα εἶναι ὁ τόπος, ὅπου πρέπει νὰ προσκυνοῦν τὸν Θεόν, καθὼς παρήγγειλεν ὁ Μωϋσῆς εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραήλ, θὰ τὴν ἔκαμνε σκληροτέραν· ἐπειδή, ὅπως εἴπομεν, ἡ Σαμαρεῖτις, ἔκπαλαι εἶχε τὴν γνώμην, ὅτι εἰς τὸ ὄρος, τὸ ὁποῖον εὑρίσκετο εἰς τὰ Σίκιμα, εἶχε διαταχθῆ παρὰ τοῦ Θεοῦ ὁ Ἀβραὰμ νὰ θυσιάσῃ τὸν υἱόν του Ἰσαάκ.