Εἶδον νὰ κρημνισθῶσιν ἐκ θεμελίων οἱ μιαροὶ ναοί, νὰ συντριβῶσι τὰ ξόανα τῆς ἀπωλείας, νὰ ἀποδιωχθῇ τὸ σκότος τῆς ἀσεβείας, νὰ λάμψῃ μὲ τὸ κήρυγμα τῶν ἁλιέων τὸ λαμπρότατον φῶς τῆς θεογνωσίας τῆς Τριάδος. Εἶδον νὰ ἀστράψῃ ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις, νὰ θεμελιωθῇ ὁ Σταυρός, νὰ κηρυχθῇ τὸ Εὐαγγέλιον, νὰ μεγαλυνθῇ ἡ Ὀρθοδοξία καὶ πιστεύοντες πίπτουσι σήμερον ἐπὶ πρόσωπον καὶ βοῶσιν· «Ἀληθῶς Κύριος ὁ Θεός, αὐτὸς ὁ Θεός» (ἔνθ. ἀνωτέρω). Ὦ πλάνη τῶν Ἐθνῶν νὰ προσκυνῶσι διὰ θεοὺς τὰ ἄψυχα εἴδωλα! Ὦ οὐράνιος φλὸξ καὶ σωτήριον ὕδωρ τῆς ἐπιφοιτήσεως ταύτης τοῦ θείου Παρακλήτου! Ὦ οὐρανία καὶ θεία δρόσος, μὲ τὴν ὁποίαν ἐποτίσαμεν σήμερον τὰς πεφλογισμένας ἀπὸ τὴν ἀθεΐαν ψυχάς μας.

Ἂν λοιπὸν καὶ ἡμεῖς, Χριστιανοὶ Ὀρθοδοξότατοι, ὑπάρχοντες ἐξ ἀρχῆς εἰς μίαν μεγάλην πλάνην, προσκυνοῦντες τὰ εἴδωλα τὰ κωφὰ καὶ ἀναίσθητα διὰ θεούς, ἄν καὶ καταπυρπολοῦμεν τὴν πεφλογισμένην ψυχήν μας εἰς τοιαύτην ἄσβεστον φλόγα τῆς ἀθεΐας, καὶ ἂν ὕστερον ἐδροσίσαμεν τὴν ἀθλίαν ψυχήν μας μὲ τοιοῦτον σωτήριον ὕδωρ τῆς εὐσεβείας, ἂν τέλος πάντων καὶ ἐφωταγωγήθημεν εἰς τοιοῦτον τρισάκτινον φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος, δυνάμεθα νὰ μὴ εἴπωμεν ὅτι ἐφωταγωγήθημεν εἰς τοιαύτην ψυχικὴν λάμψιν ἀπὸ τὴν Χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖον ἔλαβον σήμερον οἱ Ἀπόστολοι ἀπὸ τὸν Χριστόν; Ἴδετε ποίους καὶ πόσους μεγάλους καὶ σωτηριώδεις ποταμοὺς ἠρδεύθημεν σήμερον ἐκ τῆς διδασκαλίας καὶ χάριτος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, διότι ἐπιστεύσαμεν εἰς τὸ κήρυγμα τὸ ὁποῖον τοὺς ἐφώτισεν ἡ θεία Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος νὰ μᾶς διδάξουν. «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος» (Ἰωάν. ζ’ 38).

Ἀλλ’ ὦ τρισάκτινε νοητὲ Ἥλιε, ὑπέρφωτε Θεέ, ἡ ὑπερούσιος Οὐσία, ἡ ὑπέρθεος Θεότης, ἡ ὑπεράρχιος Ἀρχή· προάναρχε καὶ ἀναίτιε Πάτερ, πηγὴ ἀγαθότητος, ἄβυσσος οὐσίας, λόγου, σοφίας, δυνάμεως, φωτός, πηγὴ γεννητικὴ καὶ προβλητικὴ τοῦ κρυφίου ἀγαθοῦ, ὁ τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ ἀΐδιος Γεννήτωρ καὶ ὁ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διὰ λόγου ἐκφαντορικοῦ Προβολεύς· Υἱὲ γεννητὲ καὶ ὁμοούσιε καὶ σύνθρονε καὶ ὁμόχρονε καὶ ὁμόδοξε· ἡ μόνη δύναμις τοῦ προανάρχου Πατρός, ἡ προκαταρκτικὴ τῆς τῶν πάντων ποιήσεως· ἡ ζῶσα σοφία καὶ ἰσχὺς καὶ θέλησις, ἡ ἀπαράλλακτος Εἰκὼν τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός· Πνεῦμα Ἅγιον ἐκ μόνου τοῦ Πατρὸς ὑποστατικῶς ἐκπορευόμενον καὶ δι’ Υἱοῦ τῇ κτίσει γνωριζόμενον·