Αὐτὸς οὗτος ἥμαρτε; Καὶ πῶς, ἐν ᾧ ἀκόμη δὲν εἶχε γεννηθῆ, ἐγεννήθη τυφλός; Τάχα μήπως ἀπὸ ἁμαρτία, τῶν γονέων του; Ἀλλ’ ὁ Θεὸς μὲ τὰ στόματα τῶν Ἁγίων του Προφητῶν, τοῦ Μωϋσέως καὶ τοῦ Ἰεζεκιήλ, ἀποφασίζει, ὅτι υἱὸς διὰ τὰς ἁμαρτίας τοῦ πατρός του νὰ μὴ κολάζεται, ἐκτὸς μόνον, ἂν καὶ αὐτὸς πράττῃ τὰ ἴδια. Πόθεν λοιπὸν εἰς τοῦτον αὕτη ἡ τύφλωσις;».

Εἶχε λοιπὸν τόπον ἡ ἀπορία καὶ ἡ τοιαύτη ἐρώτησις τῶν Μαθητῶν. Ἀλλὰ ἂν καὶ εἶναι βέβαιον, ὅτι οἱ Μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὡς Ἰουδαῖοι καὶ ὡς ἁλιεῖς, δὲν εἶχον εἴδησιν ἀπὸ τοὺς ἑλληνικοὺς μύθους, ὅμως πολλοὶ ἀπὸ τοὺς παλαιοὺς Χριστιανοὺς καὶ μάλιστα ἐκ τῶν ἐπισήμων, ὅπως ἐπὶ παραδείγματι ἐκεῖνος ὁ μέγας διδάσκαλος Ὠριγένης καὶ Δίδυμος ὁ Ἀλεξανδρεὺς καὶ ἄλλοι, ἐφρόνησαν τὴν προΰπαρξιν τῶν ψυχῶν, τοὺς ὁποίους ὅλους ἀνεθεμάτισεν ἡ Ε’ Ἁγία καὶ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος. Ἀπεκρίθη λοιπὸν ὁ Χριστὸς εἰς τὴν ἐρώτησιν τῶν Μαθητῶν, ὅτι οὔτε ὁ Τυφλὸς ἥμαρτε, διότι δὲν εἶχε γεννηθῆ ἀκόμη εἰς τὸν κόσμον, οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὄχι διότι οὗτοι ἦσαν ἀναμάρτητοι, ἀλλὰ δὲν ἥμαρτον τοιαύτην ἁμαρτίαν διὰ νὰ γεννήσωσι τυφλὸν υἱόν· ἀλλ᾽ ἐγεννήθη τυφλός, διὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ, ἤτοι ἐμοῦ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὄχι δὲ καθ᾽αὑτό, ἤτοι διὰ νὰ δείξῃ ὁ Χριστὸς τὴν θεϊκήν του δύναμιν εἰς αὐτὸν διὰ τοῦτο ἐγεννήθη τυφλός, ἀλλ’ ἐπειδὴ ἐγεννήθη ἐκεῖνος τυφλός ἠκολούθησεν οὕτω καὶ ἐνήργησεν εἰς αὐτὸν ὁ Δεσπότης Χριστὸς τὸ ἔργον τῆς παντοδυναμίας του.

Ταῦτα εἰπὼν ὁ Χριστός, πτύσας χαμαὶ καὶ πηλὸν ποιήσας ἐπέχρισε δι’ αὐτοῦ τοὺς τόπους τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ Τυφλοῦ καὶ προσέταξεν αὐτὸν ἵνα μεταβῇ εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ [1] καὶ νιφθῇ. Τοῦτο δὲ ἔπραξε ἵνα δείξῃ ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀπ’ ἀρχῆς χοῦν λαβὼν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ πλάσας τὸν ἄνθρωπον. Ἐπειδὴ δὲ ἐκ πάντων τῶν μελῶν τοῦ σώματος ὁ ὀφθαλμὸς εἶναι τὸ κυριώτερον, διὰ τοῦτο πλάττει αὐτὸν ἐκ τοῦ χοός, διότι ὁ Τυφλὸς ἐκεῖνος δὲν εἶχε κἂν ὀφθαλμούς, ἀλλὰ μόνον τοὺς τόπους αὐτῶν εἰς τοὺς ὁποίους ἐπέθηκε τὸν πηλόν, δεικνύων οὕτω ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ εἰς τὴν ἄψυχον ὕλην δώσας τὴν ψυχὴν καὶ τὴν ζωὴν καὶ τὴν ἐνέργειαν. Δὲν ἐχρησιμοποίησε δὲ ὕδωρ, ἀλλὰ μόνον ἐκ τοῦ πτύσματος αὐτοῦ ἔλαβεν, ἵνα γνωρίσωμεν καὶ ἡμεῖς ὅτι ἀπὸ τοῦ στόματος αὐτοῦ ἡ Χάρις ἅπασα ἐπήγαζε καὶ ὅτι μὲ τὸ ἰδικόν Του δημιθυργικὸν πτύσμα ἤνοιξεν ὁ Τυφλὸς τοὺς ὀφθαλμούς του καὶ ὄχι μὲ τὸ νίψιμον τοῦ Σιλωάμ.