Συνέβη δὲ μετὰ παρέλευσιν διετίας νὰ γίνῃ ἡ ἀλλαγὴ τῶν ἀρχῶν τῆς Ἀκαρνανίας καὶ Αἰτωλίας· ὅθεν ὁ μὲν Ἰσοὺφ ἀπῆλθεν εἰς Ἰωάννινα πρὸς τὸν ἡγεμόνα, ἀντ’ αὐτοῦ δὲ ἔλαβε τὴν ἐξουσίαν ὁ Σουλεϊμὰν μπέης, Βρυώνης τὸ ἐπίθετον. Ὁ δὲ νέος οὔτε τὸν διάδοχον τῆς ἐξουσίας ἠκολούθησεν, οὔτε τὸν ἴδιον αὐθέντην Ἰσούφ, ἀλλ’ ἔμεινεν εἰς τὴν ἐπαρχίαν τῆς Αἰτωλίας, περιεφέρετο δὲ ἐνδεδυμένος διὰ χριστιανικῶν ἱματίων τὸ δὲ δερβίσικον κιουλιάφι ὁμοῦ καὶ τὰ λευκοπράσινα, τὰ ὁποῖα ἐφόρει πρότερον, ἀπεκδυθεὶς καὶ ἀπορρίψας κατεπάτησε καὶ μετὰ τῶν Χριστιανῶν φυλάκων τοῦ γένους, τῶν καὶ καπεταναίων λεγομένων, ἐχριστιάνιζεν ἐν πᾶσι, στερούμενος μόνον τὸ ἅγιον Βάπτισμα, τὸ ὁποῖον βουλόμενος πρὸ πολλοῦ νὰ τὸ ἀξιωθῇ εἰς τὰ μέρη αὐτά, δὲν ἔγινε δυνατὸν νὰ τὸ ἀπολαύσῃ, ἐπειδὴ ἐφοβοῦντο οἱ Χριστιανοὶ ἀπὸ τὸ βάρβαρον τῆς ἐξουσίας, ἵνα μὴ ὑποπέσωσιν εἰς κίνδυνον, ἐὰν γνωρισθῇ τὸ πρᾶγμα.
Διὰ τοῦτο ὅθεν ὁ νέος, διέβη εἰς τὴν νῆσον τῆς Ἰθάκης, ὅπου ἀνεγεννήθη διὰ τοῦ θείου τούτου Βαπτίσματος, μετονομασθεὶς Ἰωάννης· καὶ κατηχηθεὶς ἐκεῖ ἱκανῶς παρὰ τοῦ Πνευματικοῦ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν Ὀρθόδοξον πολιτείαν, ἐπανέστρεψεν εἰς τὸ Ξηρόμερον. Ἐλθὼν δὲ ἔν τινι χωρίῳ ὅπερ λέγεται Μαχαλᾷς, ἔμεινεν εἰς τάξιν δούλου παρὰ τῷ ἐκεῖ προϊσταμένῳ Πάνῳ Γαλάνῃ, καὶ ἐν τῷ ἰδίῳ χωρίῳ ἐνυμφεύθη, προφυλαττόμενος πάντοτε, καὶ προσέχων ἀπὸ τοὺς Ἀγαρηνούς. Ὅθεν καὶ τὸ περισσότερον τοῦ καιροῦ παρέμεινε κρυπτόμενος, ἀσκῶν τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ἀγροφύλακος, ἐξ ἧς αἰτίας καὶ σπανίως ἐφαίνετο εἰς τὸ ἄνωθι χωρίον, μόλις δὲ εἰς σύναξιν πολλῶν.
Κατὰ δὲ τὸ 1813 ἔτος, μαθὼν ὁ πατὴρ αὐτοῦ σέχης τὴν ἄρνησιν τῆς θρησκείας τοῦ Μωαμεθανισμοῦ, θρηνήσας ἀπαρηγόρητα ἐπὶ τούτῳ, πέμπει δύο τοῦ τάγματός του δερβίσηδες, ἵνα ἐλθόντες προσπαθήσωσι διαφόρως διὰ ταξιμάτων καὶ ὑποσχέσεων ἴσως ἀπομακρύνουν αὐτὸν τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τὸν ἐπιστρέψωσιν εἰς τὴν πλάνην των. Οἵτινες ἐλθόντες καὶ μαθόντες τὴν οἰκίαν του κατέλυσαν εἰς αὐτήν· αὐτὸς δὲ οὐδόλως βουληθεὶς νὰ ἴδῃ αὐτοὺς ἢ ν’ ἀκούσῃ τὰς μυθολογίας καὶ φλυαρίας των, ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπ’ αὐτῶν, κατὰ τὸν Δαβίδ, καὶ ἐπὶ καθέδραν λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν. Ὅθεν οἱ δερβίσηδες καταισχυνθέντες ἔτι μᾶλλον διὰ τὴν καταφρόνησιν ταύτην ἀνεχώρησαν ἄπρακτοι.