Εἶτα συναχθέντων καὶ ἑτέρων, ἔγινεν ἡ ἔρημος ὡς ἄλλη πόλις ἐγκατοικουμένη, καὶ μὲ τὴν συνδρομὴν τῶν φιλοχρίστων εὐπατριδῶν ἔκτισε Μοναστήριον ἐπάνω εἰς ἓν νησίδιον πλησίον τῆς Θάσου, ἀπέναντι τοῦ χωρίου Ποταμιᾶς, τὸ ὁποῖον ὀνομάζεται Κραμποῦσα μέχρι τῆς σήμερον, ὅπου φαίνονται καὶ διακρίνονται εἰσέτι τῆς Ἐκκλησίας τὰ θεμέλια καὶ πολλὰ ἄλλα κτίρια καὶ μάρμαρα τοῦ Μοναστηρίου. Καὶ ἔγινεν ἱερὸν Κοινόβιον, ψυχῶν φροντιστήριον, καὶ συνήχθησάν ἀδελφοὶ ὄχι μόνον ἀπὸ τὴν Θάσον, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλους τόπους τῆς ἀπέναντι στερεᾶς ἀκούοντες τὴν φήμην καὶ τὴν μεγάλην ἀρετὴν τοῦ Ὁσίου. Τούτους πάντας ἐποίμαινεν ὁ Ὅσιος διδάσκων καὶ νουθετῶν αὐτοὺς μὲ τὸ ὑπόδειγμα τῆς ἀσκητικῆς του διαγωγῆς μᾶλλον παρὰ μὲ τοὺς λόγους, ὥστε ἔγινε πολλῶν ψυχῶν σωτηρίας αἴτιος. Κατῴκησαν δὲ καὶ εἰς τὰ πέριξ μικρότερα νησίδια πολλοὶ ἄλλοι Μοναχοὶ ἔχοντες σύμβουλον καὶ ὁδηγὸν τὸν Ὅσιον, προτιμῶντες τὴν στενὴν καὶ τεθλιμμένην ὁδὸν ὑπὲρ πᾶσαν ἄλλην σωματικὴν ἡδυπάθειαν, οἵτινες διὰ τῆς προσκαίρου κακοπαθείας καὶ τῆς πνευματικῆς καὶ πατρικῆς καθοδηγήσεως τοῦ Ἁγίου ἠξιώθησαν οἱ μακάριοι τῆς ἐπουρανίου καὶ ἀϊδίου ἀπολαύσεως καὶ συνευφραίνονται μετὰ πάντων τῶν λοιπῶν Ὁσίων εἰς τὰ οὐράνια. Ἐπάνω δὲ εἰς αὐτὰ τὰ μικρὰ νησίδια φαίνονται μέχρι τῆς σήμερον καὶ τὰ ἴχνη ἄλλων Ἐκκλησιῶν καὶ διαφόρων κελλίων, μαρτυροῦντα τὴν ἱστορικὴν ταύτην ἀλήθειαν.
Ἐπειδὴ δὲ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ὁ Μέγας Ἰωαννίκιος μετέβη εἰς τὴν Βουλγαρίαν καὶ διὰ τῆς προσευχῆς του ἠλευθέρωσε τοὺς αἰχμαλώτους Χριστιανοὺς ἀπὸ τὰ δεσμὰ καὶ τὴν φυλακήν, εἰς τὴν ἐπιστροφὴν διὰ τῆς Μακεδονίας, ἔχων ἐγκάρδιον πόθον νὰ ὑπάγῃ εἰς τὰ Μουντανία, ἔνθα ὁ Μέγας Ἀγρὸς καὶ ἡ Συγριανή, διὰ νὰ προσκυνήσῃ καὶ ν’ ἀσπασθῇ τὸ ἅγιον λείψανον τοῦ Ἁγίου Θεοφάνους τῆς Συγριανῆς, ὅπου καὶ ὁ Ἅγιος Εὐβίοτος [1] ἠσκήτευσε, καθὼς εἰς τὸν κατὰ πλάτος Βίον του φαίνεται, διέβη ἐπὶ πλοιαρίου εἰς τὴν νῆσον Θάσον, οὖσαν τότε πλήρη ἰοβόλων ὄφεων, οἵτινες ἔβλαπτον τὰ μέγιστα τοὺς κατοίκους αὐτῆς. Οἱ δὲ Θάσιοι, ἀκούσαντες ὅτι ἦλθεν ὁ Μέγας Ἰωαννίκιος ὁ παμφήμιστος, συνήχθησαν ὅλοι ἀπὸ ὅλα τὰ χωρία καὶ προσπίπτοντες εἰς τοὺς πόδας του παρεκάλεσαν αὐτὸν μετὰ θερμῶν δακρύων νὰ τοὺς βοηθήσῃ καὶ νὰ τοὺς λυτρώσῃ διὰ τὸν Κύριον ἀπὸ τῆς ἐπηρείας τῶν ὄφεων.