Ὅθεν γνωρίσας ὅτι ἥμαρτον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, εἶπον· «Ἥμαρτον ἐνώπιόν σου, Κύριε, ἐλέησόν με». Ἀφ’ οὗ δὲ ἦλθον εἰς τὸν ἑαυτόν μου ἐντελέστατα, ἠννόησα ὅτι ἡ ἁμαρτία μου ἦτο πολὺ μεγάλη [2], διότι τότε οὐδὲ αὐτὰ τὰ λεοντάρια ἤρχοντο, καθὼς πρότερον, πλησίον μου, ἐπὶ δέκα ἡμέρας, διὰ τοῦτο ἐσκέφθην νὰ ὑπάγω είς ἄλλον τόπον, ἵνα μὴ πλανηθῶ πάλιν καὶ ἀπορριφθῶ ἀπὸ τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ. Ἐξῆλθον λοιπὸν τοῦ σπηλαίου τούτου καὶ περιεπάτησα ἕως δύο ἡμερῶν δρόμον. Τότε δὲ ἐφάνη εἰς ἐμὲ Ἄγγελος Κυρίου, λέγων· «Ποῦ φεύγεις, Μακάριε;». Ἐγὼ δὲ εἶπον· «Φεύγω ἀπὸ προσώπου τῶν ἁμαρτιῶν μου». Ἐκεῖνος δὲ μοῦ λέγει· «Εἰς ἕνα πειρασμὸν δὲν ἠδυνήθῃς νὰ ἀνθέξῃς; ἐπίστρεψον εἰς τὸ κελλίον σου». Ἐγὼ δὲ εἶπον εἰς αὐτον· «Ποῖος εἶσαι σύ, αὐθέντα;». «Ἐγὼ εἶμαι, ἀπεκρίθη, ὁ Ραφαήλ, ὅστις σὲ ὡδήγησα εἰς τὸν δρόμον». Καὶ ταῦτα εἰπών, ἐγένετο ἀπὸ ἐμὲ ἄφαντος.
Ἐπανελθὼν λοιπὸν εἰς τὸ σπήλαιον ἔκλινα γόνυ κατὰ γῆς εἰς τὸν Κύριον καὶ διῆλθον νῆστις τεσσαράκοντα ἡμέρας. Ἐγερθεὶς δὲ βλέπω τὸ σπήλαιον τοῦτο πλῆρες ἀπὸ φῶς καὶ ἄνθρωπόν τινα ἐνδεδυμένον μὲ πορφυροῦν, ἤτοι κόκκινον φόρεμα, καὶ ἔχοντα εἰς τὴν κεφαλήν του στέφανον, ὅστις ἦτο κατεσκευασμένος ἐκ χρυσοῦ καὶ πολυτίμων λίθων· καὶ ἔψαλλεν ᾠδήν τινα παράδοξον, ἡ δὲ φωνή του ἦτο τόσον μεγάλη, ὅση εἶναι ἡ φωνὴ ὄχλου πολλοῦ ψάλλοντος. Ὅταν δὲ ἐτελείωσεν ὁ φανεὶς τὴν ᾠδήν, διεχύθη φοβερά τις καὶ ἄρρητος εὐωδία· καὶ εὐθὺς ἀνέβη εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἔγινεν ἄφαντος. Ὅταν δὲ ἀνέβαινεν, ἐγένοντο ἀστραπαὶ καὶ βρονταὶ καὶ σεισμοί. Ἐγὼ δὲ ἐκπλαγεὶς διὰ ταῦτα πάντα, ἔμεινα ἄφωνος ἕως ἡμέρας ἑβδομήκοντα.
Ἰδοὺ λοιπὸν ἠκούσατε, ἀδελφοί, τὰ περὶ ἐμοῦ. Ἐὰν δὲ σεῖς ἠμπορεῖτε νὰ μείνητε ἐδῶ, μείνατε· εἰ δὲ καὶ δὲν ἠμπορεῖτε, ὁ Κύριος θέλει σᾶς ὁδηγήσει εἰς τὴν ὁδὸν ἐκ τῆς ὁποίας ἤλθετε». Ὅθεν ἀφῆκεν αὐτοὺς νὰ ἀπέλθωσιν εἰπών· «Σῴζεσθε ἐν εἰρήνῃ, τέκνα μου, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἐμοῦ». Συνώδευσαν δὲ αὐτοὺς οἱ λέοντες ἕως τριῶν ἡμερῶν δρόμον· ἔπειτα κατεφίλησαν τὰ ἴχνη τῶν ποδῶν των καὶ ἐπέστρεψαν πάλιν εἰς τὸν Γέροντα. Οἱ δὲ Μοναχοί, περιπατήσαντες ὀλίγας ἡμέρας, ἔφθασαν εἰς ποταμόν τινα. Ἐκεῖ κοιμηθέντες ὀλίγον, ἡρπάγησαν ὑπὸ θείων Ἀγγέλων καὶ ἐφέρθησαν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ· ἐξυπνήσαντες δὲ καὶ διαλογισθέντες πόσον μέγα διάστημα τόπου διεπέρασαν ὡς ἐν ὀνείρῳ ἐδόξασαν τὸν Θεόν. Καὶ ἀφ’ οὗ προσεκύνησαν εἰς ὀλίγας ἡμέρας ὅλους τοὺς ἱεροὺς τόπους, ἐπανῆλθον εἰς τὸ Μοναστήριόν των καὶ διηγοῦντο εἰς ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς ὅλα ὅσα ἀπήντησαν καὶ εἶδον, μάλιστα δὲ τὰ περὶ τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Μακαρίου, οὗ ταῖς ἁγίαις πρεσβείαις ἀξιωθείημεν καὶ ἡμεῖς τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν.