Ἀκούσατε δὲ καὶ τὸ ἀκόλουθον, τὸ ὁποῖον περιέχει καὶ ἀρκετὴν δόσιν ἀστειότητος καὶ ἐξ αὐτοῦ δύναται νὰ πληροφορηθῇ πᾶς τις καὶ περὶ τῶν ἄλλων. Ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἀσθενῶν τῶν εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ὁσίας προστρεχόντων, ἦλθον ποτὲ εἷς τυφλός, εἷς χωλὸς καί τις γυνὴ ἄλαλος. Κατὰ δὲ τὴν νύκτα ἐκείνην βλέπει ἡ ἄλαλος γυνὴ εἰς τὸν ὕπνον της, ὅτι τὴν ἐδίωκεν ὁ χωλός, καὶ φοβηθεῖσα ἐφώναζεν. Εἰς δὲ τὸν χωλὸν ἐφάνη καθ’ ὕπνον, ὃτι ἤκουε τὰς φωνὰς τῆς ἀλάλου γυναικός, καὶ ἐξεπλάγη καὶ ἐτρόμαξεν ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἔτρεχεν ἀνεμποδίστως· εἰς δὲ τὸν τυφλὸν ἐφάνη κατὰ τὴν αὐτὴν ὥραν, ὅτι ἤκουσε τὰς φωνὰς καὶ τὸ τρέξιμον, καὶ ὡς νὰ εἶχε τὸ φῶς του ἐγύρισε πρὸς τὸ μέρος ἐκεῖνο καὶ παρετήρησε νὰ μάθῃ τὶ ἦτο. Αὐτὰ εἶδον ἐν ὁράματι συγχρόνως καὶ οἱ τρεῖς, καὶ ἀποτινάξαντες τὸν ὕπνον, ὤ τῆς πρὸς Θεὸν παρρησίας καὶ τῆς θαυματουργικῆς χάριτος τῆς Ὁσίας! ἡ μὲν ἄλαλος ἐλάλει τρανῶς, ὁ δὲ χωλὸς περιεπάτει ἐλευθέρως καὶ ὁ τυφλὸς ἔβλεπε καθαρῶς· καὶ διηγούμενοι εἰς τοὺς παρόντας τὸ ὄραμα (ὅτι διενυκτέρευον πάμπολυ πλῆθος ἀνθρώπων εἰς τὸν Ναόν), πάντας ἐξέπληξαν, καὶ εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ τῆς Ἁγίας αὐτοῦ ἐκίνησαν.
Τὰ παράδοξα καὶ ὑπερφυσικὰ ταῦτα θαύματα ἀκουσθέντα καὶ κοινολογηθέντα ἐκίνησαν ὃλον σχεδὸν τὸ πλῆθος τῆς πόλεως, ἵνα ἔλθωσιν εἰς θέαν αὐτῶν καὶ οὕτως ἔγιναν πασίδηλα καὶ κοινότατα, οὕτως ὥστε καὶ ὁ τότε ἀγᾶς τοῦ τόπου τὸ ἔμαθε, καὶ μὴ πιστεύσας εἰς τὴν κοινὴν φήμην, ἔφερεν ἐνώπιόν του τὸν τυφλόν, τὸν χωλὸν καὶ τὴν ἄλαλον, καὶ ἰδὼν αὐτοὺς καὶ ἀκριβῶς ἐρευνήσας, ἐβεβαιώθη καὶ ὑπερεθαύμασε καὶ αὐτὸς μετὰ πάντων τῶν ἄλλων. Οὐχὶ δὲ μόνον εἰς τοὺς μετὰ πίστεως προσερχομένους εἰς τὸν Ναόν της θαυματουργεῖ ἡ Ὁσία, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς μακρόθεν ἐπικαλουμένους τὴν αὐτῆς θείαν χάριν καὶ ἀντίληψιν σπεύδει εὐθὺς ὡς ἄμισθος ἰατρὸς νὰ παράσχῃ βοήθειαν, ἧς ταῖς ἁγίαις πρεσβείαις ρυσθείημεν ἅπαντες ἀπὸ παντὸς κινδύνου καὶ πάσης ἀσθενείας καὶ ἀξιωθείημεν τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν.