Ὁ δὲ Προσμονάριος, ἀφ’ οὗ τελειώσῃ ἡ κοινὴ παράκλησις καὶ ἀσπασθῶσιν οἱ Πατέρες τὴν θαυματουργὸν ἁγίαν Εἰκόνα τῆς Γοργοϋπηκόου, περιποιεῖται καὶ εὐτρεπίζει καλῶς τὸ ἱερὸν παρεκκλήσιον τῆς Γοργοϋπηκόου, εἰς τὸ ὁποῖον δὶς τῆς ἑβδομάδος τελεῖται ἡ θεία καὶ ἱερὰ Λειτουργία.
Ὁ αὐτὸς Προσμονάριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ περιποιεῖται ὁμοίως καὶ τὸ Προσκυνητάριον τῆς ἁγίας Εἰκόνος τῆς Γοργοϋπηκόου καὶ φροντίζει καθ’ ἑκάστην νὰ ἀνάπτῃ τὰς κανδήλας, αἵτινες κρέμανται ἔμπροσθεν αὐτῆς, ὑπὲρ τὰς εἴκοσι τὸν ἀριθμόν, ὅλαι παρὰ τῶν Χριστιανῶν ἀφιερωμέναι διὰ τὰς θαυματουργίας, τῶν ὁποίων κατὰ καιροὺς ἠξιώθησαν, ἐξ ὧν εἶναι αἱ ἓξ ἀκοίμητοι, τὸ δὲ ἔλαιον αὐτῶν ἀπεστέλλετο καθ’ ἓκαστον χρόνον ἀπὸ ἓξ εὐλαβεῖς Χριστιανούς, οἵτινες ἐλυτρώθησαν τότε ἀπὸ θανασίμους κινδύνους, ἐπικαλεσθέντες τὴν βοήθειαν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Θαυματουργοῦ Γοργοϋπηκόου. Ὅσας δὲ ἰάσεις καὶ ἐξαίσια θαύματα ἐποίησε καὶ ποιεῖ καθ’ ἑκάστην εἶναι ἀδύνατον νὰ γραφοῦν, διότι ὡς ἄλλη κολυμβήθρα τοῦ Σιλωὰμ ἀνεδείχθη θαυμάσιος· τυφλοὺς ὠμμάτωσε, χωλοὺς ἀνώρθωσε, παραλύτους συνέσφιξε, κατ’ ἐξοχὴν τὰς στειρευούσας μητέρας ἐποίησεν, ἐκ κινδύνου ναυαγίου πολλοὺς διεφύλαξεν, αἰχμαλώτους ἠλευθέρωσε, τὰς ἀκρίδας πολλάκις ἀπεδίωξε καὶ ἐξηφάνισε, καὶ ἄλλας ἀπείρους θαυματουργίας διὰ παντὸς ἐκτελεῖ, πρὸς πάντας τοὺς μετ’ εὐλαβείας πρὸς αὐτὴν καταφεύγοντας Ὀρθοδόξους Χριστιανούς οἵτινες χαίροντες καὶ ἀγαλλόμενοι κηρύττουσιν εἰς πᾶσαν τὴν ὑφήλιον, ὡς κήρυκες διαπρύσιοι, τὰ μεγάλα καὶ ἐξαίσια θαύματα, μὲ τὰ ὁποῖα γοργῶς καὶ ταχέως καθ’ ἡμέραν ἐλεοῦνται καὶ εὐσπλαγχνίζονται παρὰ τῆς Κυρίας ἡμῶν Θεοτόκου τῆς Θαυματουργοῦ Γοργοϋπηκόου, ἧς ταῖς ἁγίαις πρεσβείαις ρυσθείημεν ἅπαντες ἀπὸ παντὸς κινδύνου καὶ ἀξιωθείημεν τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν.