Τῇ Α’ (1ῃ) τοῦ μηνὸς Ὀκτωβρίου μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου ΑΝΑΝΙΟΥ.

Ὁ δὲ ἡγεμὼν λέγει πρὸς αὐτόν· «Θαρρῶ, ὅτι ἐλπίζεις εἰς τὴν δύναμίν σου, καὶ νομίζεις ὅτι δὲν θὰ φοβηθῇς τὸ δριμὺ τῶν κολάσεων· διὰ τοῦτο ἐτράπη εἰς ἀγνωσίαν ἡ γνῶσίς σου καὶ ἡ φρόνησίς σου εἰς κουφότητα».

Ταῦτα ἀκούσας ὁ τῆς ἀληθείας διδάσκαλος ὕψωσε πρὸς οὐρανὸν τὰς χεῖρας καὶ τὰ ὄμματα λέγων· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς τῶν Δυνάμεων, μὴ ἀφήσῃς νὰ μὲ συλλάβῃ ὁ ἐχθρὸς εἰς τὰ δίκτυά του, ἀλλ’ ἀξίωσόν με νὰ πάθω διὰ τὸ ὄνομά σου, νὰ γίνω κοινωνὸς τοῦ Παύλου εἰς τὴν οὐράνιον Βασιλείαν σου καὶ νὰ λάβω καὶ ἐγὼ μὲ τοὺς λοιποὺς Μαθητάς σου τὸν στέφανον τῆς ἀθλήσεως». Ταῦτα εὐξάμενον, ἐγύμνωσαν αὐτὸν οἱ ὑπηρέται καὶ ἔδειραν ἀνηλεῶς λέγοντες· «Ὑπάκουσον εἰς τὰ βασιλικὰ προστάγματα· θυσίασον εἰς τοὺς θεούς, νὰ λυτρωθῇς τῶν κολάσεων». Ὁ δὲ Ἅγιος προσηύχετο νοερῶς, ὑπομένων ἀνδρείως τὰ λυπηρὰ σιωπηλὸς καὶ ἀτάραχος. Ὅταν δὲ ἀπέκαμον οἱ ὑπηρέται ραβδίζοντες, τότε ἀφῆκαν αὐτὸν καὶ ἤρχισε πάλιν νὰ τὸν κολακεύῃ ὁ ἡγεμὼν λέγων· «Λυπήθητι τὴν ζωήν σου καὶ μὴ θελήσῃς νὰ ἀπολεσθῇ ἡ ὡραιότης σου, διότι θέλω σοῦ δώσει πικροτέρας κολάσεις καὶ χαλεπώτερα παιδευτήρια». Ὁ δὲ Ἅγιος, ἔχων εἰς τὴν καρδίαν του ἔνθεον ἔρωτα, ἀπεκρίθη γενναίως καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· «Δὲν ἐντρέπεσαι, ἄθλιε, ἄλλοτε μὲν νὰ μὲ μαστιγώνῃς, ἄλλοτε δὲ νὰ μὲ κολακεύῃς, ὥσπερ νὰ ἤμην βρέφος μωρὸν καὶ ἀνόητον; Ἤξευρε ὅτι ὄχι μόνον ἐγὼ δὲν θυσιάζω ποτὲ εἰς τοὺς δαίμονας, ἔστω καὶ ἂν μοὶ ἐπιβάλῃς ὅλα τοῦ κόσμου τὰ παιδευτήρια, ἀπαίδευτε, ἀλλὰ καὶ ὅσους ἀπὸ σᾶς δυνηθῶ θέλω ὁδηγήσει νὰ ἐπιστρέψουν πρὸς τὴν εὐσέβειαν».

Ταῦτα ἀκούσας ὁ ἄδικος δικαστὴς ἐθυμώθη καὶ προστάσσει νὰ γυμνώσουν ἐκ νέου τὸν Ἅγιον, καὶ νὰ ξεσχίζουν ὅλον τὸ σῶμά του μὲ σιδηροῦς ὄνυχας, νὰ τὸν κατακαίουν δὲ μὲ λαμπάδας πυρὸς διὰ νὰ ἀναλυθῶσιν ὀλίγον κατ’ ὀλίγον αἱ σάρκες αὐτοῦ καὶ νὰ αἰσθανθῇ ἓως τῆς καρδίας αὐτοῦ τὸν πόνον καὶ τὴν βάσανον. Ἀλλ’ ὁ Ἅγιος τὰς μὲν πληγὰς ἐκ τῶν σιδηρῶν ὀνύχων εἰς οὐδὲν ἐλογίζετο καὶ ὡς νὰ ἔπασχεν ἄλλος οὕτως ἐφαίνετο· τὸ δὲ πῦρ αὐτὸν μὲν ἐδρόσιζε, τοῦ δὲ τυράννου τὴν καρδίαν μᾶλλον ἐφλόγιζε καὶ ὠργίζετο ὁ ἀσύνετος λέγων· «Ἕως πότε δὲν θὰ ὑποτάσσεσαι εἰς τὸ βασιλικὸν πρόσταγμα, τιμῶν καὶ σὺ τοὺς θεούς, τοὺς ὁποίους ὅλοι σέβονται;».