Ὁ δὲ Κύριος εἶπεν· «Ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς, ὃν σὺ διώκεις» (Πράξ. θ’ 4-5) «σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν» (Πράξ κϛ’ 14). Τρέμων τε καὶ θαμβούμενος εἶπεν ὁ Σαῦλος· «Κύριε, τί θέλεις νὰ πράξω;». Καὶ ὁ Κύριος εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ἀνάστηθι καὶ εἴσελθε εἰς τὴν πόλιν καὶ λαληθήσεταί σοι, τί σε δεῖ ποιεῖν» (Πράξ. θ’ 6). Οἱ δὲ ἄνδρες οἱ συνοδεύοντες αὐτὸν ἵσταντο ἔκθαμβοι, ἀκούοντες μὲν τῆς φωνῆς, μηδένα δὲ θεωροῦντες. «Ἠγέρθη δὲ ὁ Σαῦλος ἀπὸ τῆς γῆς· ἀνεῳγμένων τε τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ, οὐδένα ἔβλεπε. Χειραγωγοῦντες δὲ αὐτὸν εἰσήγαγον εἰς Δαμασκὸν» (Πράξ. θ’ 8). Καὶ ἦτο ἐκεῖ ἡμέρας τρεῖς μὴ βλέπων, καὶ οὔτε ἔφαγεν, οὔτε ἔπιεν. Τότε ἔφθασεν Ἀνανίας ὁ ἀπεσταλμένος ἀπὸ τὸν Κύριον, ὡς ἀνωτέρω εἴπομεν, καὶ ἔβαλεν ἐπ’ αὐτὸν τὰς χεῖράς του λέγων· «Σαοὺλ ἀδελφέ, ὁ Κύριος ἀπέσταλκέ με, Ἰησοῦς ὁ ὀφθείς σοι ἐν τῇ ὁδῷ ᾗ ἤρχου, ὅπως ἀναβλέψῃς καὶ πλησθῇς Πνεύματος Ἁγίου. Καὶ εὐθέως ἀπέπεσον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ ὡσεὶ λεπίδες, ἀνέβλεψέ τε· καὶ ἀναστὰς ἐβαπτίσθη· καὶ λαβὼν τροφήν, ἐνίσχυσεν» (Πράξ. θ’ 17-18).

Οὕτω λοιπὸν χειραγωγήσας, ὁ Ἀνανίας τὸν μέγαν Παῦλον πρὸς τὴν ἀλήθειαν, ἐν ἔτει λϛ’ (36) ἀπὸ Χριστοῦ, και φωτίσας τοὺς τῆς ψυχῆς αὐτοῦ καὶ τοῦ σώματος ὀφθαλμούς, καὶ βαπτίσας αὐτὸν τὸ τρίτον ἔτος μετὰ τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου, κατὰ τοὺς ἀκριβεστέρους χρονολόγους, ἀπῆλθεν ἔπειτα εἰς τὴν Βηθαγαυρῆν τῆς Ἐλευθερουπόλεως κηρύττων τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον, καὶ ὡς ἔμπειρος ἁλιεὺς ἔσυρε διὰ τῶν δικτύων τῆς διδασκαλίας του πολλοὺς πρὸς τὴν ἀληθινὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν εὐσέβειαν. Τοῦτο μαθόντες οἱ υἱοὶ τοῦ σκότους ἔδεσαν καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὸν Λουκιανόν, τὸν ἡγεμόνα τῆς πόλεως ταύτης, ὁ ὁποῖος, βλέπων αὐτὸν εἰς τὴν ὄψιν ὡραῖον, εἰς τὴν γλῶσσαν σοφὸν καὶ ρήτορα, καὶ εἰς τὰ ἤθη συνετόν, γνωστικὸν καὶ πεπαιδευμένον, ἐθαύμασε, καὶ κρύπτων τὴν φυσικὴν ἀγριότητα, ὑποκρίνεται χρηστότητα, λέγων πρὸς αὐτὸν μετὰ πολλῆς ἱλαρότητος· «Ποίησον, Ἀνανία, τὸ πρόσταγμά μου, διότι πρὸς τὸ συμφέρον σου σὲ συμβουλεύω, ἀρνήσου τὸν Ἐσταυρωμένον, προσκύνησον τοὺς ἡμετέρους θεούς, καὶ μὴ θελήσῃς νὰ γίνῃ ἡ ἀξιοθέατος ὡραιότης σου πυρὸς παρανάλωμα». Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Ἐγὼ προσκυνῶ τὸν ἀληθινὸν Θεόν, τοῦ ὁποίου ὑπηρέτης καὶ διάκονος ἐγενόμην, χειραγωγήσας τὸν μέγαν Παῦλον πρὸς τὴν εὐσέβειαν, ὅστις καὶ Σαῦλος ὠνομάζετο πρότερον περιπατῶν εἰς τὸν σάλον καὶ τὸν κλύδωνα τῆς ἀγνωσίας· ἀλλὰ τώρα ἦλθεν εἰς τὸν λιμένα τῆς τοῦ Χριστοῦ πίστεως, γινώσκων ὡς πάνσοφος τὴν ἀλήθειαν».