Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ Ἁγία Νεομάρτυς ΧΡΥΣΗ, ἡ ἀθλήσασα ἔν τινι χωρίῳ τῆς ἐπαρχίας Μογλενῶν, τῷ καλουμένῳ Σλάτενα, κατὰ τὸ ͵αψϟε’ (1795) ἔτος, μεληδὸν κατακοπεῖσα, τελειοῦται.

Τέλος πάντων οἱ ὠμοὶ καὶ σκληροκάρδιοι ἐκεῖνοι, ἢ μᾶλλον εἰπεῖν καὶ αὐτῶν τῶν θηρίων ὠμότεροι, μὴ χορτάσαντες εἰς τόσα καὶ τόσα βασανιστήρια ποὺ ἔκαμνον τῆς Ἁγίας, ἀλλὰ θαυμάζοντες πῶς ἔμεινεν ἀκόμη ζωντανὴ καὶ δὲν ἐτελεύτα, ὤ καὶ τὶ δὲν κάμνει ἡ κακία! ἐθυμώθησαν τόσον καὶ ἐπεισμάτωσαν, ὥστε μὴ ὑποφέροντες νὰ νικηθοῦν αὐτοὶ ὅλοι ἀπὸ ἓν κοράσιον, ἐκρέμασαν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἀμνάδα εἰς μίαν ἀγριαπιδέαν καὶ δραμόντες ὅλοι μὲ τὰς μαχαίρας των κατέκοψαν μεληδὸν ὅλον τὸ ἱερὸν σῶμα τῆς παρθένου καὶ οὕτως ἡ καλὴ Χρυσῆ, δοκιμασθεῖσα καὶ λαμπρυνθεῖσα ὡς χρυσὸς ἐν τῷ χωνευτηρίῳ μὲ τοσαῦτα βάσανα, παρέδωκε τὴν ἁγίαν αὐτῆς ψυχὴν εἰς χεῖρας τοῦ ἀθανάτου Νυμφίου της, διπλοῦν λαβοῦσα τὸν στέφανον τῆς παρθενίας καὶ τῆς ἀθλήσεως καὶ νῦν συγχορεύει καὶ συναγάλλεται εἰς τοὺς οὐρανίους θαλάμους μετὰ τῶν φρονίμων καὶ ἀθλοφόρων παρθένων παρισταμένη ἐκ δεξιῶν τοῦ Νυμφίου της Χριστοῦ καὶ μετὰ τούτου εἰς αἰῶνας αἰώνων συμβασιλεύουσα. Τὰ δὲ ἀθλητικώτατα καὶ παρθενικὰ τῆς Μάρτυρος λείψανα ἐπῆραν κρυφίως τινὲς Χριστιανοὶ καὶ ἐνεταφίασαν αὐτὰ ἐντίμως καὶ εὐλαβῶς. Ἧς ταῖς πρεσβείαις ἀξιωθείημεν καὶ ἡμεῖς τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν.

          

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Ὑποσημειώσεις

[1] Μογλενὰ ἦτο τὸ μεσαιωνικὸν ὄνομα τῆς βορειοδυτικῆς Ἑλληνικῆς Μακεδονίας, ὅπερ ἀποτελεῖ νῦν τμῆμα τοῦ νομοῦ Πέλλης, καὶ κεῖται πρὸς βορρᾶν τῆς Ἐδέσσης. Ἡ ἀρχαία καὶ ἡ ἐν χρήσει νῦν ἐπίσημος ὀνομασία τῆς περιοχῆς εἶναι Ἀλμωπία. Ἐπὶ Τουρκοκρατίας ἀπετέλει ἰδίαν ἐκκλησιαστικὴν διοίκησιν, κατὰ δὲ τοὺς τελευταίους αὐτῆς χρόνους ἦτο ἡνωμένη μετὰ τῆς Φλωρίνης φέρουσα τὸ ὄνομα «Ἐπισκοπὴ Μογλενῶν καὶ Φλωρίνης». Κατὰ τὴν ἐποχὴν τοῦ Μαρτυρίου τῆς Ἁγίας ἡ περιοχὴ αὕτη κατῳκεῖτο κατὰ τὸ πλεῖστον ὑπὸ Τούρκων καί τινων Βουλγάρων ἢ βουλγαροφώνων Ἑλλήνων, ἐκ τῶν ὁποίων, ὡς δυνάμεθα νὰ συμπεράνωμεν ἐκ τοῦ ὀνόματος Σλάτω, ὅπερ εἶναι Βουλγαρικὸν καὶ σημαίνει Χρυσῆ, κατήγετο ἡ Ἁγία. Τούτου ἕνεκεν καὶ ἐν τῷ Μαρτυρίῳ τῆς Ἁγίας, συγγραφέντι ἐπὶ Τουρκοκρατίας, γράφεται ἐνταῦθα ὅτι ἡ Ἁγία κατήγετο ἐκ Βουλγαρίας.