Ἂς διηγηθῶμεν τώρα, εὐλογημένοι Χριστιανοί, καὶ ἕτερον θαυμάσιον, ὅπερ εἶναι καὶ τὸ θαυμασιώτερον. Ὅτε ὠκοδόμει τὴν Μονὴν ὁ Ἅγιος Λαυρέντιος, ἐφάνη εἰς αὐτὸν ἐν ὁράματι ἡ Θεοτόκος καὶ τὸν ἐπρόσταξε νὰ πορευθῇ εἴς τινα τόπον τῆς Σαλαμῖνος, εἰς τὸν ὁποῖον ἦτο κατακεχωσμένος λίθινός τις κίων, τὸν ὁποῖον, ἀφοῦ ἀνεύρῃ, νὰ μεταφέρῃ εἰς τὴν Μονὴν πρὸς χρῆσιν τῆς οἰκοδομῆς. Ἀφοῦ λοιπὸν ἀνεῦρεν αὐτὸν καὶ τὸν ἐκόμιζεν εἰς τὴν Μονήν, ἐκ συνεργείας τοῦ σατανᾶ, ἄνθρωπός τις ἐκ τῶν ἐκεῖ εὑρεθέντων, πεσὼν ὑπὸ τὸν κίονα, κατεπλακώθη ὑπ’ αὐτοῦ, βοηθείᾳ ὅμως τῆς Θεοτόκου ἔμεινεν ἀβλαβής. Ὅθεν ἅπαντες οἱ ἰδόντες ὕμνησαν τὸν Θεὸν καὶ τὴν Θεοτόκον.
Ἀλλ’ ἂς διηγηθῶμεν καὶ ἕτερον θαῦμα τῆς Θεοτόκου. Κατὰ τὴν δεκάτην πέμπτην τοῦ μηνὸς Αὐγούστου ἀθροίζεται εἰς τὴν Μονὴν πλῆθος ἀνθρώπων ἐκ Μεγάρων, ἐκ Σαλαμῖνος, ἐξ Ἀθηνῶν καὶ ἐξ ἄλλων μερῶν πρὸς τιμὴν τῆς πανσέπτου Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καὶ ἐξ εὐλαβείας πρὸς αὐτήν. Μεταξὺ λοιπὸν τῶν συναθροισθέντων Χριστιανῶν ἦτο καί τις Ἐπίσκοπος ἐξ Ἀθηνῶν, Ἰάκωβος τὸ ὄνομα, ὅστις νικώμενος ὑπὸ πλεονεξίας, ἀδικίας καὶ ἁρπαγῆς, ἁρπάσας τὰ κηρία καὶ ἄλλα τινὰ ἀφιερώματα καὶ ὑβρίσας περιφρονητικῶς τὸν Γέροντα Λαυρέντιον ἀνεχώρησε καὶ μετέβη εἰς τὴν Σαλαμῖνα. Ἀλλ’ ἐκεῖ εὑρισκόμενος ὁ Ἐπίσκοπος βλέπει κατ’ ἐκείνην τὴν νύκτα, καθ’ ὕπνον, τὴν Παναγίαν Θεοτόκον, καταπατοῦσαν αὐτὸν ἐπὶ τοῦ αὐχένος. Ἀπειλοῦσα δὲ αὐτὸν τὸν προσέτασσεν ὅπως ἀποστείλῃ τὸ ταχύτερον ἅπαντα τὰ ἀφαιρεθέντα. Ὁ δὲ Ἐπίσκοπος ἔντρομος, εὐθὺς ὡς ἐξημέρωσεν ἀπέστειλεν εἰς τὴν Μονὴν πάντα ὅσα εἶχεν ἀφαιρέσει, ἵνα λάβῃ παρὰ τῆς Θεοτόκου συγχώρησιν.
Αὐτός, εὐλογημένοι Χριστιανοί, εἶναι ὁ Βίος καὶ ἡ πολιτεία τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Λαυρεντίου. Τόσον δίκαιος καὶ ἐνάρετος ἦτο ὁ εὐλογημένος ἐκεῖνος ἄνθρωπος καὶ τόσον ἀγαθὸς κατὰ τὴν ψυχὴν καὶ τὴν καρδίαν ὑπῆρξεν, ὥστε καὶ ἠγαπήθη ὑπὸ τῆς πανενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, ἥτις καὶ ἐφανέρωσεν εἰς αὐτὸν τὴν πανάχραντον Εἰκόνα της καὶ ἔκαμεν αὐτὸν κτήτορα τῆς ἁγίας αὐτῆς Μονῆς, τὴν ὁποίαν, ὡς δείκνυται ἔκ τινος ἐπιγραφῆς, ὠκοδόμησεν οὗτος ἐν ἔτει ͵αχπβ’ (1682). Μετὰ δὲ τὴν εὕρεσιν τῆς ἁγίας Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου, τίς δύναται νὰ διηγηθῇ τὰς ἀρετὰς τοῦ Ἁγίου καὶ τὰ θαύματα ἅτινα ἐποίησεν ἀπὸ τὴν λαμπροφανῆ ταύτην ἡμέραν μέχρι τῆς σήμερον; Ὄντως θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ.
Ἐκοιμήθη δὲ ὁ Ἅγιος Λαυρέντιος τῇ ϛ’ (6ῃ) τοῦ μηνὸς Μαρτίου τοῦ ἔτους 1707, ἡ δὲ μνήμη αὐτοῦ τελεῖται τῇ 7ῃ τοῦ αὐτοῦ μηνός.