Τότε οἱ γνήσιοι δοῦλοι τοῦ Χριστοῦ ἀπεκρίθησαν εἰς αὐτούς· «Ἔὰν περιεπίπτετε σεῖς εἰς ταῦτα τὰ δεινά, εἰς τὰ ὁποῖα εὑρισκόμεθα ἡμεῖς τώρα, ἆρά γε ἠθέλατε καταδεχθῆ νὰ κάμητε τοιαῦτα, ἅτινα συμβουλεύετε εἰς ἡμᾶς;». Ἐκεῖνοι δὲ ἀπεκρίθησαν· «Καὶ ποῖον ἄλλο εἶναι ἀναγκαιότερον ἀπὸ τὴν ζωήν, ἢ νὰ εἶναι αὕτη ἐλευθέρα καὶ ἀπολαυστική;». Τοὺς ἐβεβαίωνον δὲ μὲ ὅρκον, ὅτι ἤθελον πραγματοποιήσει ταῦτα ἐξ ἅπαντος, οἱ δὲ φιλόχριστοι εὐθὺς εἶπον πρὸς αὐτούς· «Ἀλλ’ ἡμεῖς δὲν δυνάμεθα νὰ δεχθῶμεν νουθεσίαν διὰ τὴν Πίστιν μας ἀπὸ ψυχήν, ἥτις εἶναι ἀστήρικτος εἰς τὴν ἰδικήν της πίστιν». Ταῦτα ἀφοῦ ἤκουσαν ἐκεῖνοι ἀνεχώρησαν κατεντροπιασμένοι καὶ ἄπρακτοι, καὶ μάλιστα ἀφ’ οὗ ἔπαθον, παρὰ ὅπου ἐπέτυχον, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐπεδίωκον, ἐπιστρέψαντες εἰς τὸν χαλίφην των, ὅστις τοὺς ἔστειλε.

Μετὰ δὲ παρέλευσιν ἡμερῶν τινων ἄλλοι ἀκολουθοῦντες τὸν τρόπον τῶν προτέρων μετέβησαν εἰς τὴν φυλακήν, διὰ νὰ διανείμουν δῆθεν καὶ αὐτοὶ ἐλεημοσύνην καὶ ὑποκρινόμενοι ὅτι δακρύουν, ἐλυποῦντο πολὺ καὶ ἐθρήνουν τούτους, διότι δῆθεν ἐτιμωροῦντο δι’ ἄγνοιαν καὶ ἀπιστίαν λέγοντες· «Ὢ ἀλλοίμονον, πόσα κακὰ προξενεῖ ἡ ἀπιστία εἰς ἐκείνους, οἵτινες δὲν γνωρίζουν τὸν μέγαν προφήτην Μωάμεθ. Διότι ἰδού· οἱ ἄνθρωποι οὗτοι, οἱ εὑρισκόμενοι τώρα εἰς τὰ φοβερὰ ταῦτα δεσμά, δὲν εἶναι μεγάλοι ἄνθρωποι; Δὲν εἶναι συγγενεῖς βασιλέων; Δὲν εἶναι διδάσκαλοι πολεμικῆς ἐμπειρίας καὶ ἄλλων πολλῶν; Καὶ ἡ δύναμις τοῦ σώματος των δὲν εἰναι ἀνάλογος μὲ τὴν τέχνην των; Ἡ κατασκευὴ καὶ μόνον τῶν ὅπλων των δὲν παρακινεῖ εἰς πόλεμον καὶ ἐκείνους ὅπου δὲν γνωρίζουν νὰ πολεμοῦν; Δὲν ἦσαν μετ’ αὐτῶν μυριάδες συμβοηθῶν; Διότι οἱ στρατιῶται καὶ μόνον, ἐκτὸς τοῦ πλήθους τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι ἠχμαλωτίσθησαν εἰς τὸ Ἀμόριον, ἦσαν, καθὼς ἀνεφέρθη εἰς τὸν πιστότατον ἡμῶν Χαλίφην, περισσότεροι ἀπὸ ἑπτὰ μυριάδας (70.000). Τί ἄλλο εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐξενεύρισε καὶ ἐξησθένησεν ὅλην ἐκείνην τὴν φοβερὰν δύναμιν, παρεκτὸς καὶ μόνον ἡ ἀθέτησις παρ’ αὐτῶν τοῦ προφήτου Μωάμεθ; Ἡ πίστις καὶ μόνη εἰς τοῦτον δὲν ἔδωσε τὴν νίκην εἰς τοὺς δούλους τοῦ προφήτου ἐναντίον αὐτῶν; Ἐπειδὴ ὅμως καὶ οὗτοι ἄνθρωποι εἶναι, δὲν εἶναι θαυμαστὸν πῶς δὲν ἐγνώρισαν τὸ συμφέρον των, διότι εἶναι ἀμαθεῖς εἰς τὰ τῆς πίστεως τοῦ προφήτου. Διότι ἐκεῖνοι οἵτινες δὲν γνωρίζουν τὸ συμφέρον των, ὅταν συναισθανθοῦν τοῦτο καὶ τὸ γνωρίσουν, φυσικὸν εἶναι νὰ ἀπολαμβάνουν συμπαθείας, νὰ εἶναι δηλαδὴ ἄξιοι συγγνώμης, καθὼς θὰ πρέπει νὰ συμβῇ καὶ διὰ τούτους ἐὰν θελήσουν νὰ κατανοήσουν τὴν ἀλήθειαν».