Περιπατῶν λοιπὸν οὗτος καὶ πορευόμενος εἰς τὴν Καισάρειαν, ἀπέχουσαν τρία ὡς ἔγγιστα μίλια ἀπὸ τῆς Λαοδικείας, ἀπήντησε τὸν Πρεσβύτερον Ἅγιον Ἀρτέμονα, τὸν ὁποῖον ἠκολούθουν δύο ἔλαφοι καὶ ἓξ ἄγριοι ὄνοι. Ἠρώτησε τότε αὐτόν· «Πῶς ἐκράτησες τὰ ζῷα ταῦτα;». Ὁ δὲ Ἅγιος Ἀρτέμων ἀπεκρίθη· «Μὲ τὸν λόγον τοῦ Χριστοῦ μου τὰ ἐκράτησα». Ὁ κόμης τότε τοῦ λέγει· «Εἶσαι λοιπὸν Χριστιανός;». Ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Ἐκ νεαρᾶς μου ἡλικίας». Τότε κρατήσας αὐτὸν ὁ κόμης τὸν ἔδεσε μὲ δύο ἁλύσεις καὶ τὸν παρέδωκεν εἰς δύο στρατιώτας διατάξας νὰ τὸν σύρουν ὄπισθέν του οὕτω δεμένον, ἕως ὅτου φθάσῃ εἰς τὴν Καισάρειαν.

Τοιουτοτρόπως ταλαιπωρούμενος ὑπὸ τῆς ὁδοιπορίας καὶ τῶν δεσμῶν ὁ Ἅγιος καὶ σκεπτόμενος περὶ τῶν μελλόντων νὰ ἐπακολουθήσουν, ἐστράφη πρὸς τὰ ζῷα, τὰ ὁποῖα τὸν ἠκολούθουν καὶ λέγει πρὸς αὐτά· «Ὑπάγετε εἰς τὸν Ἅγιον Ἐπίσκοπον Σισίνιον». Ἐκεῖνα εὐθύς, ὡς νὰ ἦσαν λογικά, ὑπήκουσαν καὶ μετέβησαν, βλέπων δὲ ταῦτα ὁ Ἐπίσκοπος, ἠρώτησε τὸν θυρωρόν· «Πόθεν ἦλθον ἐδῶ τὰ ζῷα ταῦτα;». Τότε, κατὰ προσταγὴν τοῦ Θεοῦ, μία ἐκ τῶν ἐλάφων ἔλαβεν ἀνθρωπίνην φωνὴν καὶ εἶπεν· «Ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ Ἀρτέμων ἐκρατήθη ὑπὸ τοῦ ἀσεβοῦς κόμητος καὶ φέρεται δέσμιος εἰς τὴν Καισάρειαν. Ὅθεν ἐπρόσταξεν ἡμᾶς τὰ ζῷα νὰ ἔλθωμεν ἐδῶ καὶ νὰ σοῦ δώσωμεν εἴδησιν». Ἀκούσας ὁ Ἐπίσκοπος τὸ ζῶον ὁμιλοῦν ἔμεινεν ἔκθαμβος καὶ καλέσας τὸν Διάκονον Φιλέαν, ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς τὴν Καισάρειαν, εἰπών· «Ὕπαγε καὶ μάθε, ἐὰν εἶναι ἀληθῆ ὅσα ἠκούσαμεν παρὰ τῆς ἐλάφου». Μεταβὰς δὲ οὗτος εἰς Καισάρειαν, εὗρε τὸν Ἅγιον Ἀρτέμονα εἰς τὴν φυλακήν. Ἀφ’ οὗ δὲ ἐχαιρέτησαν ἀλλήλους, διέταξαν οἱ φύλακες τὸν Διάκονον νὰ ἀπομακρυνθῇ.

Τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἐκάθησεν ὁ κόμης εἰς τὸ κριτήριον καὶ φέρει ἔμπροσθεν του τὸν Ἅγιον Ἀρτέμονα, πρὸς τὸν ὁποῖον λέγει· «Τίμησον τὸ γῆρας σου, ἄνθρωπε, καὶ θυσίασον εἰς τοὺς θεούς». Ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Δεκαὲξ ἔτη διήνυσα ὡς Ἀναγνώστης, ἀναγινώσκων τὰ ἱερὰ βιβλία ἐν τῷ Ναῷ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἐπήκοον πάντων. Εἴκοσι ὀκτὼ ἔτη διετέλεσα Διάκονος Χριστοῦ, ἀναγινώσκων εἰς τὸν λαὸν τὰ Ἅγια Εὐαγγέλια καὶ τριάκοντα τρία ἔτη ἀριθμῶ ὡς Πρεσβύτερος καὶ Ἱερεύς[1], διδάσκων καὶ κηρύττων τὴν τοῦ Χριστοῦ μου δύναμιν καὶ Θεότητα, τώρα δὲ μοῦ λέγεις νὰ θυσιάσω εἰς τὸν ὅμοιόν σου ἀναίσθητον δαίμονα; Μὴ γένοιτο τοῦτο εἰς ἐμὲ εἰς τὸν αἰῶνα!».