ΑΡΤΕΜΩΝ ὁ Ἅγιος τοῦ Χριστοῦ Ἱερομάρτυς ἦτο Πρεσβύτερος εἰς τὴν Λαοδίκειαν κατὰ τὸν καιρὸν τῆς βασιλείας τοῦ ἀσεβεστάτου Διοκλητιανοῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σπδ’-τε’ (284-305). Κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἐστάλησαν βασιλικαὶ διαταγαὶ διὰ τῶν ἀρχόντων καὶ ἡγεμόνων, εἰς πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν, ὁρίζουσαι νὰ προσφέρωσιν ὅλοι θυσίας καὶ σπονδὰς εἰς τὰ εἴδωλα. Συνεπείᾳ τούτου ἀπεστάλη καὶ εἰς τὰ μέρη τῆς Λαοδικείας κόμης τις ὀνόματι Πατρίκιος, ὅστις ἐβίαζεν ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς νὰ θυσιάζωσιν εἰς τοὺς ψευδωνύμους θεούς, καθὼς καὶ ἐκεῖνος διετάχθη.
Τοῦτο μαθὼν ὁ Σισίνιος, ὁ τῆς Λαοδικείας Ἐπίσκοπος, ὁμοῦ μετὰ τοῦ Πρεσβυτέρου τούτου Ἀρτέμονος, παρέλαβον Χριστιανούς τινας καὶ μετέβησαν κατὰ τὴν νύκτα εἰς τὸν ναὸν τῆς ψευδοθεᾶς Ἀρτέμιδος, συντρίψαντες δὲ τὰ ἐκεῖ εἴδωλα, τοῦ Ἀπόλλωνος, τοῦ Ἀσκληπιοῦ καὶ τὰ ἄλλα, μετέβαλον αὐτὰ εἰς κόνιν. Τέλος, βαλόντες πῦρ, κατέκαυσαν τὰ ὑπόλοιπα, ἀφήσαντες μόνον τοὺς ἐκεῖ εὑρισκομένους δράκοντας, οἱ ὁποῖοι, καθὼς ἐλέγετο, κατὰ μὲν τὸ μῆκος ἦσαν ὀγδοήκοντα πήχεων, κατὰ δὲ τὸ πλάτος εἴκοσι. Ταῦτα πληροφορηθεὶς ὁ ἀνωτέρω κόμης ὠργίσθη σφόδρα καὶ παραλαβὼν μεθ’ ἑαυτοῦ πλῆθος λαοῦ, ἐπορεύθη μετ’ αὐτῶν ἔξω τῆς πόλεως, καθήμενος ἐπὶ βασιλικοῦ ἵππου. Ἦτο δὲ ἡ πορεία των πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Χριστιανῶν, ὅπου ἐσκόπουν ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἵνα σφάξωσιν ὅλους τοὺς ἐκεῖ συνηθροισμένους Χριστιανούς, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἵνα κατακόψωσιν εἰς τεμάχια τὸν Σισίνιον καὶ τὸν Ἀρτέμονα. Ὅταν ὅμως ἐπλησίαζον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, φόβος καὶ τρόμος κατέλαβε τὸν κόμητα καὶ ὑπὸ τοσούτου πυρετοῦ ἐκυριεύθη, ὥστε ἐξήπλωσαν αὐτὸν εἰς κλίνην καὶ τὸν ἔφεραν βασταζόμενον εἰς τὸν οἶκόν του.
Ἐλθὼν λοιπὸν ὁ κόμης εἰς ἄκραν ταλαιπωρίαν καὶ ἀδυναμίαν σώματος, διεμήνυσεν εἰς τὸν Ἐπίσκοπον Σισίνιον ταῦτα· «Παρακάλεσον τὸν Θεόν σου νὰ ἐλευθερωθῶ ἐκ τῆς ἀσθενείας καὶ θέλω κάμει τὸν ἀδριάντα σου χρυσοῦν, τὸν ὁποῖον θὰ στήσω ἐν τῷ μέσῳ τῆς πόλεως». Εἰς ἀπάντησιν τῆς ἐπιστολῆς ταύτης ὁ Ἐπίσκοπος ἔγραψεν εἰς αὐτὸν τὰ ἑξῆς· «Τὸ χρυσίον σου ἂς εἶναι ἰδικόν σου· ἐὰν δὲ πιστεύσῃς εἰς τὸν Χριστὸν καὶ Θεόν μου, γνώριζε, ὅτι εὐθὺς θέλει σὲ ἰατρεύσει». Ὁ κόμης, εὐθὺς ὡς ἔλαβε τὴν ἐπιστολὴν ταύτην, ἀντέγραψεν εἰς αὐτόν· «Πιστεύω εἰς τὸν Θεόν σου, μόνον ἐὰν μὲ ἰατρεύσῃ». Καὶ ὢ τοῦ θαύματος! Εὐθὺς ὡς εἶπε τὸν λόγον τοῦτον ἰατρεύθη καὶ ἠγέρθη ἐκ τῆς κλίνης.