ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ἡ Ὁσία Μήτηρ ἡμῶν, ἡ Πατρικία, ἤκμασεν ἐν Κωνσταντινουπόλει κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ Α’ τοῦ Μεγάλου τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη φκζ’-φξε’ (527-565). Κατήγετο δὲ ἡ μακαρία ἐξ εὐγενῶν καὶ πλουσίων γονέων, παρὰ τῶν ὁποίων καὶ ἀνετράφη μὲ πᾶσαν ἐπιμέλειαν καὶ φόβον Θεοῦ, Ὅθεν καὶ ὅταν ἦλθεν εἰς ἡλικίαν ἀπελάμβανε μεγάλης ἐκτιμήσεως διὰ τὴν πρὸς τὸν Θεὸν εὐλάβειαν καὶ τὴν φιλάνθρωπον αὐτῆς γνώμην, διὸ καὶ ὁ βασιλεὺς ἐκτιμῶν τὰς ἀρετάς της εἶχεν ἀναδείξει αὐτὴν πρώτην πατρικίαν τοῦ Παλατίου. Παρ’ ὅλας ὅμως τὰς τιμάς, τὰς ὁποίας ἀπελάμβανεν, εἶχεν ἡ μακαρία τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ καρδίᾳ της καὶ ἐφύλαττε μετὰ πάσης ἐπιμελείας τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ. Εἶχεν ἀκόμη ἡ ἀοίδιμος Ἀναστασία φυσικὴν ἀνδρείαν καὶ πολλὴν πρᾳότητα, ὥστε ὅλοι οἱ φιλόθεοι Χριστιανοὶ ἔχαιρον διὰ τὰς ἀρετάς της, ὡς καὶ αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ βασιλεὺς Ἰουστινιανός.
Ἐπειδὴ δὲ ὁ τῶν ζιζανίων σπορεὺς διάβολος συνηθίζει νὰ φθονῇ πάντοτε καὶ νὰ κατηγορῇ τὸ καλὸν καὶ τὴν ἀρετὴν καὶ δὲν ἀφήνει νὰ ἔχωσιν ἀνάπαυσιν καὶ εἰρήνην οἱ ἐν ἀρετῇ ζῶντες, τούτου ἕνεκα καὶ ἡ μακαρία αὕτη Ἀναστασία ἐφθονήθη ὑπὸ τῆς βασιλίσσης διὰ τὰς ἀρετάς της. Ὅθεν πληροφορηθεῖσα τὰ τοῦ φθόνου, τὸν ὁποῖον ἔτρεφεν ἐναντίον της ἡ βασίλισσα, εἶπε καθ’ ἑαυτὴν ἡ ὄντως φρόνιμος κατὰ Θεὸν Ἀναστασία· «Ἐπειδὴ τώρα εὗρες εὔλογον καὶ ἀληθῆ ἀφορμήν, σώζουσα σῷζε τὴν ψυχήν σου καὶ οὕτω τὴν μὲν βασίλισσαν θέλεις ἐλευθερώσει ἀπὸ τὸν ἄλογον φθόνον, τὸν δὲ ἑαυτόν σου θέλεις προετοιμάσει διὰ τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν». Ἀφ’ οὗ δὲ ἐσυλλογίσθη ταῦτα ἡ μακαρία, ἐνοικίασε πλοῖον καὶ λαβοῦσα μέρος τοῦ πλούτου καὶ τῶν κοσμημάτων της, τὰ δὲ λοιπὰ ἐγκαταλείψασα, μετέβη εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν. Ἐκεῖ λοιπὸν κτίσασα Μοναστήριον ἐν τόπῳ ὀνομαζομένῳ Πέμπτῳ ἡσύχαζεν, ὑφαίνουσα ἱερὰ ὑφάσματα καὶ φροντίζουσα τίνι τρόπῳ νὰ εἶναι ἀρεστὴ εἰς τὸν Θεόν. Εἰς τὸν τόπον δὲ ἐκεῖνον εὑρίσκεται μέχρι σήμερον τὸ Μοναστήριον αὐτῆς, ἐπονομαζόμενον τῆς Πατρικίας.
Μετὰ παρέλευσιν ἐτῶν τινων ἀπέθανεν ἡ βασίλισσα καὶ τότε ἐνεθυμήθη ὁ βασιλεὺς τὴν καλὴν Πατρικίαν. Ἔστειλε λοιπὸν πανταχοῦ ἀνθρώπους πρὸς ἀναζήτησιν αὐτῆς. Μαθοῦσα δὲ τοῦτο ἡ ἀληθῶς ἀμνὰς τοῦ Θεοῦ, ἀφῆκε τὸ Μοναστήριόν της καὶ διὰ νυκτὸς μετέβη εἰς τὴν Σκήτην πρὸς τὸν Ἀββᾶν Δανιὴλ καὶ ἐξωμολογήθη εἰς αὐτὸν πάντα τὰ περὶ αὐτῆς.