Τῇ Ε’ (5ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος ΕΙΡΗΝΗΣ.

Ἀλλ’ ἡ φήμη τῶν θαυμασίων τῆς Ἁγίας ἔφθασε καὶ μέχρι τοῦ Σαβωρίου τοῦ τῶν Περσῶν βασιλέως, ὅστις ἔζη κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἐν ἔτει τλ’ (330), οὗτος δὲ προσέταξε νὰ ἀποκεφαλίσωσι τὴν Μάρτυρα. Ἀπεκεφαλίσθη λοιπὸν ἡ τοῦ Χριστοῦ καλλίνικος Εἰρήνη καὶ ἐτέθη ἐντὸς τάφου, ἀλλὰ πάλιν ἀνεστήθη ὑπὸ θείου Ἀγγέλου, ὁ ὁποῖος ἐμακάρισεν αὐτήν, διότι ἐμαρτύρησεν ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἐπίσης καὶ ἐκείνους ὅσοι ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστὸν δι’ αὐτῆς καὶ ὅσους θὰ μινημονεύωσι τὸ ὄνομά της, ἑορτάζοντες τὴν ἡμέραν τοῦ Μαρτυρίου της. Ἀφοῦ δὲ ἀνέστη, λέγεται ὅτι εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν τὴν καλουμένην Μεσημβρίαν κρατοῦσα εἰς τὰς χεῖρας της κλάδον ἐλαίας καὶ οὕτω παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλέα, ὅστις, ἰδὼν αὐτήν, ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἐβαπτίσθη ὑπὸ τοῦ Πρεσβυτέρου Τιμοθέου μετὰ πολλῶν μυριάδων ἀνθρώπων. Ἔπειτα μετέβη ἡ Ἁγία εἰς τὴν ἰδίαν αὐτῆς πόλιν Μαγεδὼν πρὸς τοὺς γονεῖς της καὶ τὸν μὲν πατέρα της ἐπένθησεν, ὡς προαποθανόντα, ἀφοῦ δὲ εἶδε καὶ ἀπεχαιρέτησε τὴν μητέρα της, ἀνελήφθη ὑπὸ νεφέλης καὶ ἔφθασεν εἰς τὴν Ἔφεσον, ὅπου διέτριψεν ἐπί τινα καιρόν, πλεῖστα θαύματα τελοῦσα καὶ τιμωμένη ὡς εἷς Ἀπόστολος. Μετὰ δὲ ταῦτα συνήντησε καὶ τὸν διδάσκαλόν της Ἀπελλιανόν.

Ἀφοῦ δὲ ἡ Ἁγία ἐδίδαξε τοὺς ἐν Ἐφέσῳ παρέλαβε μεθ’ ἑαυτῆς μόνους ἓξ καὶ τὸν Ἀπελλιανὸν καὶ ἐξῆλθε τῆς πόλεως τῆς Ἐφέσου· εὑροῦσα δὲ ἐκεῖ νεώρυκτον τάφον, ἐντὸς τοῦ ὁποίου οὐδεὶς εἶχε ταφῆ, εἰσῆλθεν ἐν αὐτῷ, ἐπὶ τοῦ τάφου δὲ αὐτοῦ ἔθεσεν ὁ Ἀπελλιανὸς λίθον. Διέταξε δὲ ἡ Ἁγία, ἔτι ζῶσα, ὅτι ἐπὶ τέσσαρας ἡμέρας νὰ μὴ κινήσῃ κανεὶς τὸν λίθον, τὸν ὁποῖον ἔμελλε νὰ τοποθετήσῃ ἐπὶ τοῦ τάφου ὁ διδάσκαλός της. Μετὰ δὲ δύο ἡμέρας πορευθεὶς εἰς τὸν τάφον ὁ Ἀπελλιανός, ὤ τοῦ θαύματος! Εὗρεν ἐγηγερμένον τὸν λίθον καὶ μὴ ὑπάρχον ἐκεῖ τὸ σῶμα τῆς Μάρτυρος. Ταῦτα κατὰ μὲν τοὺς ταπεινοὺς καὶ ἀσθενεῖς λογισμοὺς τῶν άνθρώπων ἴσως φανῶσιν ἀπίθανα, εἰς τὸν Θεὸν ὅμως εἶναι τὰ πάντα δυνατά. Ἐκλήθη δὲ ἡ Ἁγία ἵνα δικασθῇ πρῶτον μὲν ὑπὸ τοῦ πατρός της Λικινίου, δεύτερον ὑπὸ τοῦ Σεδεκίου καὶ Σαβὼρ καὶ Νουμεριανοῦ υἱοῦ Σεβαστιανοῦ, ὡς καὶ ὑπὸ τοῦ ἐπάρχου Βαύδωνος καὶ Σαβωρίου τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν. Αἱ δὲ πόλεις εἰς τὰς ὁποίας ἐμαρτύρησεν εἶναι αὗται: Μαγεδὼν ἡ πατρίς της, Καλλίνικος, Κωνσταντῖνα καὶ Μεσημβρία.

                                            

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Ὑποσημειώσεις

[1] Μαγεδών, ἡ πόλις αὕτη φαίνεται ὅτι ἦτο εἰς τὴν Περσίαν, ἐπειδὴ ἀναγράφεται κατωτέρω, ὅτι ὁ τῶν Περσῶν βασιλεὺς Σαβώριος, ἀκούσας τὰ περὶ τῆς Ἁγίας ταύτης, διέταξε νὰ τὴν θανατώσωσι, ὅπερ δὲν ἤθελε πράξει ἐὰν δὲν ἦτο εἰς τὴν ἐπικράτειάν του.

[2] Ἐν παλαιοτέρῳ δὲ Συναξαριστῇ γράφεται ὅτι ὁ Ἄγγελος ἐθανάτωσε καὶ πέντε χιλιάδας ἀνθρώπων.