Οἱ περὶ τὸν ἀρειανὸν ὅμως Ἐπίσκοπον Εὐσέβιον, μὴ ὑποφέροντες τὸν προβιβασμὸν τοῦ θείου Ἀθανασίου, μὲ τους δολεροὺς λόγους των ἔπεισαν τὸν Μέγαν Κωνσταντῖνον νὰ ἐκδιώξῃ τοῦ θρόνου τὸν Ἀθανάσιον. Ὅθεν ἐξώρισε τοῦτον εἰς τὴν Γαλλίαν [2]. Ὀλίγον μετὰ ταῦτα ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἐτελεύτησεν, ὁ δὲ Ἀθανάσιος, μεταβὰς εἰς Ρώμην, συνωμίλησε μετὰ τοῦ Κωνσταντίνου καὶ λαβὼν γράμματα παρ’ αὐτοῦ [3], ἐπανῆλθεν εἰς τὴν ἐπαρχίαν του τὴν Ἀλεξάνδρειαν. Τοῦτο μαθὼν ὁ Εὐσέβιος καὶ οἱ ὁμόφρονές του δὲν ἠδύναντο νὰ ἡσυχάσωσι· διὰ τοῦτο πλάσαντες καὶ συρράψαντες πρωτοφανεῖς συκοφαντίας, ἔπεισαν τὸν Κωνστάντιον, τὸν δεύτερον υἱὸν τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, νὰ συναθροίσῃ σύνοδον εἰς τὴν Τύρον καὶ ὑπ’ αὐτῆς νὰ κριθῇ ὁ Ἀθανάσιος. Πολλὰ δὲ ἦσαν τὰ ἐγκλήματα, τὰ ὁποῖα προέβαλον κατ’ αὐτοῦ οἱ Ἀρειανοί, ἀλλ’ ἐκ τούτων ἓν μόνον ἀναφέρομεν ἐνταῦθα.

Λαβόντες οἱ Ἀρειανοὶ χεῖρα νεκροῦ καὶ ξηράναντες αὐτήν, τὴν ἔθεσαν ἐντὸς θήκης· ἔπειτα παρουσίασαν αὐτὴν εἰς τὴν σύνοδον λέγοντες, ὅτι ἡ χεὶρ αὕτη εἶναι Ἀρσενίου τινός, τὸν ὁποῖον ἔλεγον ὅτι ἐθανάτωσεν ὁ Ἀθανάσιος μὲ μαγικὸν τρόπον. Κατὰ θείαν δὲ πρόνοιαν, κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας ἦλθεν εἰς Τύρον ὁ Ἀρσένιος, τὸν ὁποῖον ἀπέκρυπτον οἱ Ἀρειανοί, φοβούμενοι μήπως καταπέσῃ ἡ κατὰ τοῦ Ἀθανασίου συκοφαντία. Ἀλλ’ ὁ μέγας Ἀθανάσιος μαθών, ὅτι εὑρίσκεται ἐκεῖ ὁ παρὰ τῶν Ἀρειανῶν θρυλούμενος νεκρὸς Ἀρσένιος, συνήντησεν αὐτὸν καὶ τὸν ἔπεισε νὰ τὸν ἀκολουθήσῃ καὶ ὅταν ἔλθῃ ἡ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποίαν ἔμελλε νὰ παρουσιασθῇ καὶ νὰ κριθῇ ὑπὸ τῆς συνόδου ὁ Ἀθανάσιος, νὰ παρουσιασθῇ καὶ αὐτός. Ὅταν λοιπὸν ἦλθεν ἡ ὡρισμένη ἡμέρα παρέλαβεν ὁ Ἅγιος μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ τὸν Ἀρσένιον, ἐνδεδυμένον ὅμως μὲ ἄλλα ἐνδύματα διὰ νὰ μὴ γνωρισθῇ ἀμέσως, καὶ μετέβη εἰς τὴν σύνοδον.

Κρινόμενος λοιπὸν ὁ Ἀθανάσιος καὶ κατηγορούμενος, ὅτι ἐφόνευσε τὸν Ἀρσένιον, ἠρώτησε τοὺς παρόντας εἰς τὴν σύνοδον, ἐάν τις ἐξ αὐτῶν γνωρίζῃ τὸν Ἀρσένιον. Ὅταν δὲ εἶπον πολλοὶ ὅτι τὸν γνωρίζουν, τότε παρουσίασεν αὐτὸν ἔμπροσθεν τῆς συνόδου καὶ ἠρώτα ἂν αὐτὸς εἶναι ὁ Ἀρσένιος. Οἱ δὲ γνωρίζοντες αὐτὸν ἀπεκρίθησαν καταφατικῶς. Ἔπειτα ἔδειξε τὰς δύο χεῖρας ἐκείνου καὶ εἶπεν· «Ἰδοὺ ἡ δεξιὰ χείρ, ἰδοὺ καὶ ἀριστερά, τὰς ὁποίας ἐλάβομεν παρὰ τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ ὅλοι ἡμεῖς οἱ ἐκ τοῦ Ἀδὰμ γεννηθέντες καὶ οὐδεὶς ἂς μὴ ζητῇ τρίτην χεῖρα τοῦ Ἀρσενίου». Καταισχυνθέντες ἐκ τούτου οἱ Ἀρειανοί, ἐξῆλθον τῆς συνόδου καὶ παρώξυνον τὸν λαὸν εἰς ἐξέγερσιν κατὰ τοῦ Ἀθανασίου.