Πολλοί, ὡς λέγουσι, παρετήρησαν καὶ δὲν εἶδον εἰς τὸ νεκρὸν σῶμα τοῦ εὐλογημένου Ἀργυροῦ κανὲν σημεῖον ἐξ ἐκείνων, τὰ ὁποῖα φαίνονται εἰς ἄλλους κρεμασθέντας, ἀλλὰ ἐφαίνετο τοῦτο ὡς ζωντανὸν καὶ κοιμώμενον. Ἐθαύμασαν δὲ καὶ διὰ τοῦτο καὶ παράδοξον ἐφάνη εἰς αὐτοὺς πῶς, εὐθὺς τὴν ἑπομένην ἡμέραν, ἐξεκρέμασαν τοῦτο καὶ δὲν τὸ ἄφησαν ἐκεῖ κρεμάμενον ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας, κατὰ τὴν ἐπικρατοῦσαν τότε παρὰ τοῖς Ἀγαρηνοῖς συνήθειαν. Ποία ὅμως ἦτο ἡ αἰτία ἀγνοεῖται.
Ταῦτα ἐπληροφορήθημεν καὶ ταῦτα ἐγράψαμεν διὰ τὴν ἄθλησιν τοῦ ἀοιδίμου Ἀθλητοῦ Ἀργυροῦ, εἰς δόξαν Χριστοῦ, τοῦ τὴν ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν συντρέχοντος. Αὐτῷ γὰρ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, σὺν τῷ ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ Πνεύματι, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.