Ἐπειδή, ὡς ἔλεγεν, οὕτω ἀπαιτεῖ κάθε θρησκεία, νὰ εἶναι δηλαδὴ ζηλωταὶ καὶ θερμοὶ ὑπέρμαχοι αὐτῆς ὅλοι ἐκεῖνοι, οἵτινες τὴν παραδέχονται καὶ τοιοῦτον ζῆλον, τοιαύτην ἀγάπην, πρέπει νὰ δεικνύῃ κάθε ἄνθρωπος διὰ τὴν πίστιν του, ὡς ἐδείκνυεν οὗτος. Λοιπόν, εἶπεν, ἂν ἀληθῶς εἶσθε καὶ σεῖς ζηλωταὶ θερμοὶ τῆς πίστεώς σας, μὴ ζητεῖτε νὰ θανατωθῇ, χωρὶς νὰ εἶναι ἔνοχος θανάτου καὶ μᾶς βαρύνῃ ἡ τοιαύτη τιμωρία του, ἀλλὰ προσπαθήσατε, ὅσον εἶναι δυνατόν, νὰ τὸν φέρετε εἰς τὴν πίστιν μας διὰ νὰ τὸν κερδίσωμεν.
Ταῦτα εἶπεν ὁ κριτής. Ἐκεῖνοι ὅμως ἐταράχθησαν καὶ ὡς θηρία ἐξηγριώθησαν κατ’ αὐτοῦ, φωνάζοντες· «Τί λέγεις; Τὸν ἐχθρὸν τῆς πίστεώς μας δικαιώνεις; Εἶναι καλόν, τὸ κρίνεις εὔλογον, νὰ ἐπαινῇ τὴν ἰδικήν του πίστιν καὶ νὰ ὑβρίζῃ καὶ νὰ βλασφημῇ, παρουσίᾳ μας, τὴν πίστιν μας; Δὲν κρίνεις τοῦτο ἄξιον θανάτου;». Ταῦτα ἀφοῦ ἤκουσεν ἐκεῖνος, ἐσυλλογίσθη ὀλίγον καὶ ἔπειτα εἶπεν· «Ἐπειδὴ λοιπὸν ἐβλασφήμησε τὴν πίστιν μας, ἔνοχος εἶναι καὶ ἰδοὺ δίδω καὶ ἐγὼ ἀπόφασιν νὰ κρεμασθῇ».
Μετὰ τοῦτο παρέλαβον τὸν Ἅγιον οἱ θηριώδεις γενίτσαροι καὶ τὸν ἐκρέμασαν εἰς τόπον λεγόμενον Καμπᾶν. Οὕτως ὁ καλλίνικος τοῦ Χριστοῦ Ἀθλητὴς Ἀργυρὸς ἔλαβε τοῦ Μαρτυρίου τὸν ἀκήρατον στέφανον, εἰς τοὺς ͵αωϛ’ (1806) χρόνους ἀπὸ Χριστοῦ, τὴν 11ην τοῦ μηνὸς Μαΐου, ἡμέραν Παρασκευήν, ἡλικίας τότε ἕως δέκα ὀκτὼ (18) ἐτῶν, συναγάλλεται δὲ νῦν μετὰ τῶν ἄλλων τοῦ Χριστοῦ ἐνδόξων Μαρτύρων, ἐπειδὴ ἔδειξε τὴν ἀπαιτουμένην παρὰ Θεοῦ διπλῆν ἀγάπην, πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τὸν πλησίον. Πρὸς μὲν τὸν πλησίον, ἐπειδὴ διὰ τὴν ἀγάπην καὶ τὴν σωτηρίαν ἐκείνου τοῦ ἀθλίου ἀρνησιχρίστου ἐξέθεσε τὴν ίδικήν του ζωὴν εἰς προφανῆ κίνδυνον, πρὸς δὲ τὸν Θεὸν ἔδειξε τελειοτάτην καὶ ἀσύγκριτον ἀγάπην, ἐπειδὴ ἀπέθανεν ὑπὲρ Αὐτοῦ. «Μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (Ἰωάν. ιε’ 13).
Παρόμοιον πρὸς τὸ Μαρτύριον τοῦ καλλινίκου Ἀργυροῦ ἦτο καὶ τὸ πρὸ αὐτοῦ γεγονός, ἐν τῇ αὐτῇ πόλει (κατὰ τὸ ἔτος 1777), τοῦ φιλοχρίστου Χριστοδούλου. Διότι καὶ ἐκεῖνος, διὰ νὰ ἐπιστρέψῃ ἄλλον ἀρνησίχριστον ἐκ τῆς πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ, ἠγωνίσθη καὶ τὸν στέφανον τῆς ἀθλήσεως ἔλαβεν [2].