Τὸ δὲ ἅγιον λείψανον ἀνεσήκωσαν ἐκ τοῦ τάφου καὶ μετέφερον εἰς τὸ ἅγιον Βῆμα, πλησίον τῆς Ἁγίας Τραπέζης, ὅπου καὶ ἔμεινεν ἐπὶ ἑβδομήκοντα χρόνους, τελοῦν πλεῖστα θαύματα, ἕως τὸν καιρὸν τοῦ Ἀλεξάνδρου Βοεβόδα. Οὗτος ἦτο κατὰ πολὺ ἐνάρετος καὶ φιλομάρτυς καὶ ἐπόθησε νὰ ἀποκτήσῃ τοῦτον τὸν θησαυρόν, δηλαδὴ τὸ ἅγιον ἐκεῖνο λείψανον. Συμβουλευθεὶς τότε μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Μολδοβλαχίας τοῦ καιροῦ ἐκείνου Ἰωσήφ, ἀπέστειλε τοὺς προκρίτους τῶν ἱερέων καὶ τινας προεστοὺς καὶ στράτευμα εἰς τὸ Ἀσπρόκαστρον καὶ ἔφερον τὸ λείψανον τοῦ ἁγίου Μάρτυρος. Ὡς δὲ ἐπλησίασαν ἐξῆλθεν εἰς προϋπάντησιν μὲ ὅλους τοὺς προεστοὺς καὶ τὸν Ἀρχιερέα καὶ ὅλον τὸν λαὸν καὶ ἐδέχθησαν περιχαρῶς τὸ ἅγιον λείψανον, προσκυνήσαντες δὲ αὐτὸ εὐλαβῶς, ἀπέθεντο εἰς τὸν Ναὸν τῆς Μητροπόλεως, εἰς τὴν πόλιν Σιοτζάβαν, ὅπου τελεῖ ἕως τῆς σήμερον ἀναρίθμητα θαύματα, εἰς ὅσους προσέρχονται εἰς αὐτὸ μετὰ πίστεως, εἰς δόξαν Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.