Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ ἐν Ἀσπροκάστρῳ μαρτυρήσας ἐν ἔτει 1292 ξίφει τελειοῦται.

Ὅμως ὁ τύραννος, ἀντὶ νὰ καταπραϋνθῇ ἐσκληρύνθη περισσότερον καὶ ἐπρόσταξε καὶ ἔφερον ἄγριον ἵππον, εἰς τὴν οὐρὰν τοῦ ὁποίου ἔδεσαν τὸν Μάρτυρα καὶ ἔσυρον αὐτὸν εἰς ὅλην τὴν πόλιν. Ὅταν δὲ διῆλθεν ὁ Ἅγιος ἀπὸ τὰς οἰκίας τῶν Ἑβραίων, ἐξῆλθον οἱ Ἑβραῖοι καὶ ὠνείδιζον καὶ ἐκτύπων, ρίπτοντες κατ’ αὐτοῦ ὅ,τι εὕρισκον. Εἷς δὲ Ἑβραῖος, ἁρπάσας ἓν ξίφος, ἔτρεξε καὶ ἔκοψε τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. Ὁ στρατιώτης τότε ἔλυσε τὸν Μάρτυρα ἀπὸ τὸν ἵππον καὶ ἄφησεν αὐτὸν εἰς τὸν ἴδιον τόπον, οὐδεὶς δὲ ἐκ τῶν Χριστιανῶν ἐτόλμα νὰ παραλάβῃ τὸν Μάρτυρα διὰ νὰ θάψῃ αὐτὸν ἀπὸ τὸν φόβον τῶν τυράννων.

Ὅταν ἐνύκτωσεν, ἔδειξεν ὁ Θεὸς σημεῖον θαυμαστὸν εἰς τὸ μαρτυρικὸν λείψανον. Στῦλος πύρινος κατῆλθεν ἐπ’ αὐτοῦ ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἐφαίνοντο λαμπάδες πλεῖσται καὶ τρεῖς ἄνδρες φωτεινοὶ καὶ λευκοφόροι ἔψαλλον ὕμνους εἰς τὸν Ἅγιον. Ἑβραῖος δέ τις, ὅστις κατῴκει ἐκεῖ πλησίον, νομίζων ὅτι μετέβησαν ἱερεῖς τῶν Χριστιανῶν, ἵνα παραλάβουν καὶ θάψουν τὸν Ἅγιον Μάρτυρα, ἔλαβε τὸ τόξον αὐτοῦ καὶ ἥπλωσε τὴν χεῖρά του διὰ νὰ τοὺς κτυπήσῃ. Ἀλλ’ εὐθύς, ὦ τοῦ θαύματος! Ἐκόλλησαν αἱ χεῖρές του, ἡ μία εἰς τὸ τόξον καὶ ἡ ἄλλη εἰς τὸ βέλος καὶ ἔμεινε δεδεμένος ἐκεῖ ἕως τῆς πρωΐας. Ἐννοήσας τότε ὅτι ἡ τιμωρία αὐτὴ ἐδόθη ἀπὸ τὸν Θεὸν ἕνεκα τῆς κακίας του, ἂν καὶ μὴ θέλων, διηγεῖτο τὸ θαῦμα εἰς ὅλους τοὺς ἐκεῖ συναχθέντας καὶ ὅλα ὅσα εἶδεν ἐκείνην τὴν νύκτα εἰς τὸ ἅγιον ἐκεῖνο καὶ πολύαθλον σῶμα καὶ οὕτως ἠλευθερώθη ἀπὸ τὴν παιδείαν ἐκείνην. Ταῦτα πληροφορηθεὶς ὁ ἡγεμὼν ἐφοβήθη πολὺ καὶ ἔδωκεν ἄδειαν εἰς τοὺς Χριστιανοὺς νὰ παραλάβουν τὸ μαρτυρικὸν λείψανον. Τούτου γενομένου ἐνεταφίασαν τοῦτο εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μετὰ πάσης εὐλαβείας.

Δὲν παρῆλθον πολλαὶ ἡμέραι καὶ ὁ πλοίαρχος, ὅστις ἐπρόδωσε τὸν Ἅγιον Μάρτυρα, ἠθέλησε νὰ κλέψῃ τὸ ἅγιον λείψανον καὶ νὰ φύγῃ ἐπειδὴ μετενόησε διὰ τὴν κακίαν του. Ὅθεν μίαν νύκτα, εὑρίσκων κατάλληλον καιρόν, μετέβη μετὰ τῶν ἀνθρώπων του καὶ ἤνοιξε τὸν τάφον τοῦ Μάρτυρος. Ὁ δὲ Ἅγιος τὴν αὐτὴν ὥραν ἐφάνη εἰς τὸν ἐφημέριον τῆς Ἐκκλησίας ἐκείνης καὶ εἶπεν εἰς αὐτόν: Ἐγείρου συντόμως καὶ ὕπαγε εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, διότι ἦλθον νὰ μὲ κλέψουν. Ὁ ἱερεὺς τότε εὐθὺς παραλαβὼν καὶ ἄλλους πολλοὺς ἔσπευσεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ὁπόθεν ἐξεδίωξαν τοὺς κλέπτας.