Ἀλλ’ ὁ Μάρτυς ἀπεκρίθη: Ἐγὼ πιστεύω καὶ προσκυνῶ τὸν ἐν Τριάδι Θεὸν ὃν ἐδιδάχθην παρὰ τῶν γονέων μου. Ἐκεῖνο δὲ τὸ ὁποῖον σοὶ εἶπον ἐξ ἀρχῆς, ἐκεῖνο λέγω καὶ τώρα. Ὅτι δὲν θέλω τουρκεύσει ποτὲ εἰς τὸν αἰῶνα, οὐδὲ θέλω ἀρνηθῆ τὴν πίστιν μου, ἕως ὅτου εὑρίσκομαι εἰς τὸν νοῦν μου. Μὴ βραδύνῃς λοιπόν, ἀλλὰ κόψον, κάψε, πνίξον, δέρε καὶ βασάνιζέ με καὶ ὅσα βασανιστήρια δύνασαι, πρόσταξον δι’ ἐμέ. Διότι ἕτοιμος εἶμαι νὰ ὑποφέρω ταῦτα μετὰ χαρᾶς, διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ μου.

Ταῦτα ἀκούσαντες λεγόμενα μετὰ παρρησίας παρὰ τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Ἰωάννου, ἤρχισαν νὰ κτυποῦν αὐτὸν ἀνηλεῶς διὰ σκληρῶν ραβδίων, τόσον ὥστε ἐκόπτοντο αἱ σάρκες αὐτοῦ καὶ ἐρρίπτοντο εἰς τὸν ἀέρα, τὸ δὲ ἔδαφος ἐποτίζετο ὑπὸ τοῦ αἵματός του. Ἀλλ’ ὁ γενναῖος Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ ὑπέφερεν ἀνδρείως τὸ σκληρὸν τοῦτο μαρτύριον. Ὅμως στρέφων πρὸς τὸν οὐρανὸν τοὺς νοεροὺς ὀφθαλμούς του ἔλεγεν: Εὐχαριστῶ Σοι, Δέσποτα Θεέ μου, διότι μὲ ἠξίωσας διὰ τοῦ αἵματός μου νὰ πλυθῶ καὶ νὰ καθαρισθῶ ἐξ ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν μου. Μετὰ τοῦτο ὁ ἡγεμὼν ἐπρόσταξε νὰ ρίψουν τὸν Ἅγιον Νεομάρτυρα εἰς τὴν φυλακήν. Τὴν ἑπομένην ἔφερον πάλιν αὐτὸν εἰς τὸ κριτήριον. Ἰδὼν τότε αὐτὸν ὁ κριτὴς φαιδρόν, ἐθαύμασε, πῶς, ἂν καὶ ἐδέχθη τόσον σκληρὸν μαρτύριον, ζῇ καὶ χαίρει καὶ ἀγάλλεται. Βλέπεις, Ἰωάννη, εἰς ποίαν ἀτιμίαν ἦλθες διὰ τὴν ἀπείθειάν σου; Ὀλίγον ἔλειψε νὰ χάσῃς τὴν ζωήν σου. Ὅμως, ἐὰν ὑπακούσῃς εἰς ἡμᾶς, ἑτοίμη εἶναι ἡ θεραπεία σου, ἐπειδὴ ἔχομεν ἐμπείρους ἰατρούς. Ἀλλ’ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἀπεκρίθη: Ἐμὲ δὲν μὲ μέλει ποσῶς διὰ τὸ φθαρτὸν σῶμά μου, ἐπειδὴ ἡ φροντίς μου εἶναι πῶς νὰ ὑπομείνω, μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ μου, ὅλα τὰ βάσανα ἕως τέλους, ὡς εἶπεν ὁ Κύριος· «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος σωθήσεται». Ἐὰν δὲ σὺ ἐμηχανεύθης νέα βασανιστήρια, πρόσταξον νὰ καταδικασθῶ εἰς ταῦτα, διότι τὰ πρῶτα οὐδόλως ὑπελόγισα.

Ἀπομείνας ὅθεν ὁ τύραννος κατῃσχυμμένος ἐκ τῶν τοιούτων σοφῶν λόγων τοῦ Μάρτυρος, ἐταράχθη ὅλος ἐκ τοῦ θυμοῦ καὶ ἐπρόσταξε νὰ δέρουν πάλιν καθ’ ὅλον τὸ σῶμα τὸν Μάρτυρα, μὲ ὅσην δύνανται σκληρότητα. Τόσον δὲ ἀσπλάγχνως ἔδερον αὐτόν, ὥστε κατεξεσχίθησαν αἱ σάρκες του καὶ ἐφαίνοντο τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ. Ἀλλ’ ὁ Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ προσηύχετο εἰς τὸν Θεὸν καὶ οἱ στρατιῶται, οἵτινες ἐπαίδευον αὐτόν, ἀπέκαμον, ἅπαντες δὲ οἱ παρεστῶτες ἐφώναζον κατὰ τοῦ ἐξουσιαστοῦ, ὀνειδίζοντες αὐτὸν διὰ τὴν μεγάλην του σκληρότητα καὶ ἀπανθρωπίαν.