Εἷς δὲ φιλόχριστος ἄρχων, Μιχαήλ, ὁ τοῦ βασιλέως τερτζίμπασης, ἔχων θάρρος εἰς τὸν σουλτάνον, παρεκάλεσεν αὐτὸν καὶ τοῦ ἔδωκε τὸ σῶμα τοῦ Μάρτυρος, τὸ ὁποῖον λαβὼν ὁ ἄρχων αὐτὸς τὸ ἔπλυνε μὲ διάφορα μύρα καὶ ἀρώματα (καθὼς ὁ Νικόδημος τὸ τεθεωμένον σῶμα τοῦ Ἰησοῦ), εἶτα δὲ οἱ Χριστιανοὶ ἐσήκωσαν αὐτὸ μὲ πολλὴν εὐλάβειαν μετὰ τοῦ Πατριάρχου καὶ τῶν παρευρεθέντων Ἀρχιερέων καὶ τὸ ἐπῆγαν εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, ἔνθα τὸ ἐνεταφίασαν ἐντίμως. Μετὰ δὲ δύο ἔτη ὁ προρρηθεὶς ἄρχων, ἔχων πολλὴν εὐλάβειαν εἰς τὸν Μάρτυρα, ἔκαμεν ἀνακομιδὴν τοῦ λειψάνου του καὶ καθὼς ἤνοιξαν τὸν τάφον εὐθὺς ἐξῆλθεν ἄρρητος εὐωδία, ὥστε ἐθαύμασαν πάντες οἱ ἐκεῖ εὑρεθέντες Χριστιανοὶ καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεόν, ὅστις δοξάζει τοὺς αὐτὸν δοξάζοντας· ὁ δὲ ἄρχων ἐπῆρε τὴν ἁγίαν κάραν τοῦ Μάρτυρος εἰς τὸν οἶκόν του ἐπειδὴ δὲ οἱ υἱοί του ἠσθένουν ἐκ δεινῆς καὶ βαρυτάτης ἀσθενείας, ἠσπάσθησαν μετὰ πίστεως καὶ εὐλαβείας τὴν ἁγίαν κάραν καὶ εὐθύς, ὢ τοῦ θαύματος! ἠγέρθησαν ἐκ τῆς κλίνης των ὑγιεῖς δοξάζοντες τὸν Θεὸν καὶ τὸν Ἀγιον ἀλλὰ καί τις ράπτης, Νικόλαος ὀνομαζόμενος, ὅστις εὑρίσκετο εἰς μεγάλην ἀσθένειαν καὶ ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἀποφασισμένος διὰ θάνατον, ἐνεθυμήθη τὸ θαῦμα τοῦ Μάρτυρος εἰς τοὺς υἱοὺς τοῦ ἄρχοντος καὶ στείλας ἐζήτησε τὴν ἁγίαν κάραν, τὴν ὁποίαν μόλις ἔθεσαν ἐπάνω του, ὢ τοῦ θαύματος! ἠγέρθη ὑγιὴς καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεὸν καὶ τὸν αὐτοῦ Μάρτυρα Αὐξέντιον.
Ὁ δὲ προρρηθεὶς Ἱερομόναχος Γρηγόριος ὁ Ξηροποταμηνός, ἀκούσας τὰ θαύματα τοῦ Μάρτυρος, ηὐλαβεῖτο αὐτόν· διὰ τοῦτο ὅταν ἐπῆγεν εἷς ἄρχων φίλος του εἰς τὴν Μονήν του, ὅστις εἶχε κυριότητα ἐπὶ τῆς κάρας, παρεκάλεσε νὰ ἀφιερώσῃ ταύτην τὴν ἁγίαν κάραν τοῦ Μάρτυρος εἰς τὸ ἰδικόν του Μοναστήριον, ἤτοι τοῦ Ξηροποτάμου. Ὁ δὲ ἄρχων καὶ διὰ τὴν εὐλάβειαν, τὴν ὁποίαν ἔσῳζεν εἰς αὐτὴν τὴν Μονὴν καὶ χάριν τῆς φιλίας τοῦ Συγκέλλου, ἀφιέρωσεν αὐτὴν εἰς τὴν Μονὴν ὡς δῶρον πολύτιμον, ἥτις εὑρίσκεται ἕως τὴν σήμερον εἰς τὴν σεβασμίαν Μονήν, πηγάζουσα καθ’ ἑκάστην διάφορα θαύματα, λυτρώνουσα πολλοὺς ἀπὸ θανατηφόρων ἀσθενειῶν, οἷον τῆς λοιμικῆς, τῆς πανώλους καὶ ἀπὸ πολλῶν ἄλλων παθῶν, οἵτινες μετ’ εὐλαβείας καὶ θερμῆς πίστεως καταφεύγουσιν εἰς αὐτήν. Καὶ ταῦτα βεβαίως εἰς δόξαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.