τὴν αἴτησιν ταύτην, δέξαι τὸν δοῦλον σου Εὐϊλάσιον εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων σου, συναρίθμησον αὐτὸν μετὰ τῶν Δικαίων σου, ὅτι εὐλογημένος εἶσαι εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν». Τότε προστάσσει ὁ ἔπαρχος νὰ φέρουν τὴν Ἁγίαν εἰς τὸ κριτήριον καὶ λέγει πρὸς αὐτήν· «Κακὴ κεφαλή, πῶς ἐτόλμησες νὰ ἀλλοτριώσῃς ἀπὸ τοὺς μεγάλους θεοὺς τὸν τίμιον ἱερέα Εὐϊλάσιον καὶ νὰ τὸν προσφέρῃς εἰς τὸν Θεόν σου, ἀναίσχυντον γύναιον;». Ἡ δὲ Ἁγία ἀπεκρίνατο· «Ἐλπίζω εἰς τὴν ἀγαθότητα τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ μου, ὅστις ἐκάλεσεν αὐτὸν νὰ γίνῃ τέκνον τῆς ἀληθείας, Αὐτὸς δὲ νὰ καλέσῃ καὶ σὲ εἰς τὴν αὐτοῦ προσκύνησιν». Λέγει ὁ ἔπαρχος· «Μὴ νομίσῃς, Φαῦστα, ὅτι εἶμαι ὡσὰν αὐτὸν ἀφρονέστατος, νὰ ἀρνηθῶ τὴν θρησκείαν μου».

Ταῦτα λέγων ὁ ἔπαρχος ἐπρόσταξε νὰ δέσουν τὴν Ἁγίαν καὶ νὰ καρφώσουν ἥλους σιδηροῦς εἰς τοὺς ἀστραγάλους της. Τούτου γενομένου ταχύτατα, ἔμεινεν ἀβλαβὴς ἡ Ἁγία καὶ οὐδόλως ᾐσθάνετο τὴν τιμωρίαν καὶ παίδευσιν ταύτην. Ἰδὼν λοιπὸν ὁ ἔπαρχος τοιοῦτον θαυμάσιον, ἠρώτησε τοὺς στρατιώτας, ἐὰν ἐγνώριζέ τις ἐξ αὐτῶν μηχανήν τινα δεινήν, ἢ χαλεπωτέραν παίδευσιν, μὲ τὴν ὁποίαν νὰ νικήσῃ τὴν Φαῦσταν καὶ θὰ τοῦ δώσῃ μεγάλην ἀνταμοιβὴν διὰ τὴν ἐκδούλευσιν ταύτην. Τότε ἀποκριθεὶς εἷς ἐξ αὐτῶν, ὀνόματι Κλαύδιος, εἶπε πρὸς αὐτόν·»Ἐγώ, κύριε μου, νὰ τὴν δώσω εἰς τὰ θηρία νὰ τὴν ξεσχίσωσι». Λαβὼν λοιπὸν τὴν Ἁγίαν, ἐγύμνωσε καὶ ἀφῆκε κατ’ αὐτῆς μίαν λέαιναν ἀγριωτάτην πολὺ καὶ ἀνήμερον, ἥτις ὥρμησε κατ’ αὐτῆς μὲ ὁρμὴν ἀκατάσχετον, ὅταν ὅμως τὴν ἐπλησίασεν, ἐλησμόνησε τὴν φυσικὴν ἀγριότητα καὶ προσπίπτουσα εἰς τοὺς πόδας τῆς Ἁγίας τὴν ἐπροσκύνησεν. Ἀπέλυσαν λοιπὸν καὶ ἄλλα θηρία οἱ τῶν θηρίων ἀπανθρωπότεροι, ἀλλὰ καὶ αὐτὰ ἐγίνοντο ὑπὲρ τοὺς ἀνθρώπους φιλανθρωπότερα καὶ οὐδὲν ἐτόλμησε νὰ κακοποιήσῃ τὴν Μάρτυρα, ἀλλὰ ἔπιπτον εἰς τοὺς πόδας αὐτῆς καὶ ἔμενον ὡς ἀρνία πραότατα. Τοῦτο πάλιν τὸ ἐξαίσιον θαῦμα βλέπων ὁ ἔπαρχος ἐπρόσταξε νὰ τὴν δέσουν ἀπὸ τοὺς πόδας καὶ νὰ τὴν σύρουν οὕτω γυμνὴν εἰς ὅλην τὴν πόλιν νὰ τὴν πομπεύσωσιν, ἡ δὲ μακαρία, καθὼς τὴν ἔσυρον, ἐβόησε πρὸς Κύριον λέγουσα· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Βασιλεῦ Παντοδύναμε, σκέπασον τὸ πλάσμα σου, νὰ μὴ γίνωμαι εἰς τοὺς ἐχθρούς σου αἰσχύνη καὶ περιγέλασμα», εὐθὺς δὲ τότε ἦλθεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν νεφέλη καὶ τὴν ἐσκέπασε.