καὶ συνεπέρανεν ἐκ τούτου, ὅτι ἕχει νὰ μαρτυρήσῃ διὰ τὸν Χριστόν, ἐκείνη δὲ τοῦ ἔλεγε νὰ μὴ πιστεύῃ εἰς ὄνειρα. Πρωΐας γενομένης, ἐπῆγεν ὁ Ἅγιος εἰς τὸ ἐργαστήριον τοῦ κυρίου του, κατὰ τὴν συνήθειαν, ἐκεῖ δὲ ὅπου ἐκάθητο, συνέπεσε νὰ διέλθῃ ὁ τελευταῖος κύριός του Ἀγαρηνὸς (ὅστις ἦτο χιλίαρχος)· τὸν ἐγνώρισε καὶ παρευθὺς ἤρχισε νὰ φωνάζῃ διὰ τὸν Ἅγιον λέγων ψευδῶς ὅτι ἔφυγεν ἀπ’ αὐτὸν χωρὶς τὴν θέλησίν του καὶ ὅτι ἦτο Τοῦρκος πρότερον καὶ τώρα ἔγινε Χριστιανός, παρευθὺς δὲ ἔφερεν εἰς τοῦτο καὶ πολλοὺς ψευδομάρτυρας· ὅθεν ὁρμήσαντες κατ’ ἐπάνω του καὶ κτυπῶντες αὐτὸν ἀνηλεῶς, τὸν ἐπῆγαν εἰς τὸν τότε διοικητὴν τῆς Ρούμελης, Μουρὰτ Μουλᾶν, καταμαρτυροῦντες δι’ αὐτὸν ὅτι ἀληθῶς ἐτούρκευσεν. Ὁ δὲ κριτὴς ἠρώτησε τὸν Ἅγιον, ἄν εἶναι ἀληθῆ τὰ κατ’ αὐτοῦ λεγόμενα.
Τότε ὁ τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς, χωρὶς τελείως νὰ δειλιάσῃ, μὲ θάρρος ἀπεκρίθη, ὅτι ἐγεννήθη ἀπὸ Χριστιανοὺς γονεῖς καὶ εἶναι Χριστιανὸς καὶ ὅτι δὲν ἠρνήθη τὸν Χριστόν, ἀλλὰ μάλιστα εἶναι ἕτοιμος νὰ λάβῃ, ἂν εἶναι δυνατόν, μυρίους θανάτους διὰ τὸν Χριστόν. Ταῦτα ἀκούσας ὁ κριτὴς ἤρχισε πρῶτον νὰ τὸν δοκιμάζῃ μὲ ὑποσχέσεις, λέγων εἰς αὐτὸν ὅτι ἂν δεχθῇ τὴν πίστιν τοῦ Μωάμεθ, ἔχει νὰ ἀποκτήσῃ πλοῦτον καὶ τιμὰς παρὰ τοῦ βασιλέως. Ἐπειδὴ δὲ ἔβλεπε τὸν Ἅγιον, ὅτι ταῦτα πάντα καταγελᾷ καὶ περιπαίζει ὡς ὄνειρα, ἤρχισε νὰ τὸν ἀπειλῇ μὲ ἄγριον βλέμμα, λέγων πρὸς αὐτόν, ὅτι θέλει δώσει εἰς αὐτὸν βάσανα ἀνυπόφορα καὶ ἐλεεινότατον θάνατον. Ὁ δὲ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς ἀπεκρίθη πρὸς αὐτόν· «Μὴ νομίζῃς, ὦ κριτά, ὅτι θέλεις μὲ διαστρέψει ἀπὸ τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ μὲ τὰς τοιαύτας ἀπειλάς σου· διὰ τοῦτο βασάνιζε, μάστιζε καὶ κατάκοπτε τὸ σῶμα μου καὶ ἐπινόησον καὶ κανένα ἄλλον νέον καὶ ὀδυνηρότατον θάνατον δι’ ἐμέ, ἐπειδὴ εὐκολώτερον εἶναι νὰ γίνῃς σὺ Χριστιανός, παρὰ ἐγὼ νὰ ἀρνηθῶ τὸν Χριστὸν καὶ νὰ μὴ ὁμολογῶ τοῦτον Υἱὸν Θεοῦ καὶ ἀληθινὸν Θεόν».
Ταῦτα ὁ κριτὴς ἀκούων καὶ θαυμάζων τὴν παρρησίαν τοῦ Ἁγίου, ἀντὶ νὰ θυμώσῃ κατ’ αὐτοῦ, ἐθύμωσε κατὰ τῶν ψευδομαρτύρων Ἀγαρηνῶν, ὀνομάζων αὐτοὺς πονηροὺς καὶ ψεύστας, ὅτι βιάζουσι τοὺς ἀνθρώπους νὰ γίνωνται Τοῦρκοι μὲ διαβολὰς καὶ ψεύδη. Ἐπειδὴ δὲ ἐκεῖνοι ἐπέμενον καταμαρτυροῦντες καὶ φωνάζοντες νὰ θανατώσῃ τὸν Μάρτυρα, ὁ κριτής, χωρίσας τὸν Ἅγιον ἀπὸ τοὺς ἄλλους, τοῦ λέγει κατὰ μόνας· «Λυπήσου, ὦ νέε, τῆν νεότητά σου καὶ κατὰ μὲν τὸ παρὸν ἀρνήσου τὴν πίστιν σου καὶ ὕστερον ὅπου θέλεις ὕπαγε καὶ ἔχε πάλιν τὴν πίστιν σου». Ὁ δὲ Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ,