καὶ ἡ παρουσία αὐτοῦ ἐγένετο πρόξενος χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης εἰς ἅπαν τὸ ποίμνιον αὐτοῦ καὶ εἰς πάντας τοὺς μακρὰν καὶ τοὺς ἐγγὺς καὶ ἦτο εἰρήνη εἰς τὴν τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίαν. Ἀλλ’ ἐπειδὴ εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴ συμβῶσι σκάνδαλα, πάλιν ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, φθόνῳ τοῦ ἀρχεκάκου καὶ μισοκάλου διαβόλου ὑπὸ τῶν ἀπίστων ταράττεται, ὅπως ἡ θάλασσα ὑπὸ μεγάλου κλύδωνος, διώκεται σφοδρῶς καὶ γίνεται διωγμὸς μέγας κατὰ τῶν Χριστιανῶν, παρὰ τοῦ βασιλέως Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου, ὄντος κατὰ τὴν θρησκείαν εἰδωλολάτρου καὶ τῶν δαιμόνων προσκυνητοῦ· ἔφθασε δὲ ὁ διωγμὸς εἰς πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν καὶ εἰς αὐτὰς τὰς νήσους τῶν Κυκλάδων, εἰς τὰς ὁποίας παραγενόμενος ὁ τῆς Ἑλλάδος ἡγεμὼν μετὰ βαρείας δυνάμεως, ἐποίει πολλὴν ἐξέτασιν εἰς τοὺς εἰς αὐτὰς κατοικοῦντας εὐσεβεῖς Χριστιανούς, καὶ πολλοὺς μὲν ἐφυλάκιζε, πολλοὺς δὲ ἀπανθρώπως ἐφόνευεν.
Εὑρὼν λοιπὸν ὁ ἡγεμὼν τὸν Ἅγιον Ρηγῖνον ἀρχηγὸν καὶ ποιμένα τοῦ Χριστωνύμου λαοῦ, ἐκράτησεν αὐτὸν καὶ μὴ δυνάμενος οὔτε μὲ κολακείας, οὔτε μὲ φοβερισμοὺς νὰ τὸν καταπείσῃ νὰ ἀρνηθῇ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἐπεχείρησε μὲ δεινὰς καὶ ἀφορήτους τιμωρίας νὰ τὸν μεταβάλῃ ἀλλὰ ματαίως. Διότι ὁ Ἅγιος, ὅπως ὁ χρυσὸς εἰς τὴν κάμινον καὶ ὁ λίαν πεπυρωμένος σίδηρος, ὅταν τὸν κτυπήσωμεν ἐπάνω εἱς τὸν ἄκμονα ἐκπέμπει σπινθῆρας, οὕτω καὶ αὐτὸς ἐξέλαμψεν εἰς τὰς βασάνους, ὁ δὲ ἡγεμὼν ἐσκέπτετο, ὅτι ἂν καταπείσῃ τὸν Ἅγιον νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα, θέλει ἀκολουθήσει καὶ ὅλον τὸ πλῆθος τῶν Χριστιανῶν, διὰ τοῦτο δὲ τὸν ἐτυράννει μὲ πολλῶν εἰδῶν βάσανα.
Ἀφ’ οὗ ὅμως εἶδεν, ὅτι δὲν κατορθώνει τίποτε, ἀλλὰ ἀντιθέτως οἱ Χριστιανοί, βλέποντες τὸν ποιμένα των ὅτι ὑποφέρει μὲ ἀνδρείαν τὰς βασάνους, στερεοῦνται περισσότερον εἰς τὴν πίστιν, ἐπρόσταξε νὰ τὸν ἀποκεφαλίσωσι καὶ οὕτως ἀπέτεμον τὴν Ἁγίαν αὐτοῦ κεφαλήν. Καὶ ἡ μὲν Ἁγία αὐτοῦ ψυχὴ ἀνῆλθεν εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ συνευφραίνεται μετὰ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων ὡς Ἰσάγγελος, τῶν Ἀσκητῶν ὡς Συνασκητής, τῶν Ἱεραρχῶν ὡς Συνιεράρχης καὶ τῶν Μαρτύρων ὡς Συμμάρτυς, παρισταμένη ἐνώπιον τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης τοῦ Θεοῦ καὶ πρεσβεύουσα ἀδιαλείπτως ὑπὲρ πάντων τῶν μετ’ εὐλαβείας ἐπιτελούντων τὴν ἱερὰν αὐτοῦ μνήμην, τὸ δὲ πάντιμον αὐτοῦ καὶ πολύαθλον σῶμα μετεκομίσθη εἰς τὴν νῆσον Κύπρον, καὶ ἐκεῖθεν, πρὸ πέντε ἐτῶν ἀπὸ τὴν σήμερον [2] σταλεὶς παρὰ τῆς γερουσίας τῶν Σκοπέλων ὁ Χατζῆ Κωνσταντῖνος, ὁ ὕστερον μετονομασθεὶς διὰ τοῦ Μοναχικοῦ Σχήματος Καλλίνικος,