τὸν ἄξιον τῆς Ἀρχιερωσύνης, οἱ δὲ Ἱερεῖς καὶ ὁ Κλῆρος τὸν ἐπαινοῦσαν ὡς ἄξιον καὶ ἰσάγγελον αὐτῶν ποιμένα, ἅπαν δὲ τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ, μὲ ἐπαίνους καὶ ὕμνους, προέπεμπον αὐτὸν εἰς τὸν θρόνον του, χαίροντες καὶ ἀγαλλόμενοι, διότι ἠξιώθησαν νὰ ἀπολάβουν τοιούτου ἐναρέτου καὶ σοφοῦ ποιμένος. Οἱ ἁμαρτωλοὶ ηὐφράνθησαν διότι εὗρον τὸν προστάτην αὐτῶν καὶ διορθωτήν· οἱ πτωχοὶ ἐπαρηγορήθησαν διότι ἀπέκτησαν θησαυρὸν τὸν Ἅγιον, καὶ ὅσοι ἦσαν εἰς θλίψεις καὶ στενοχωρίας ἔλαβον παραμυθίαν, πιστεύοντες ὅτι ἡ τοῦ Ἁγίου πρόνοια θέλει διασκεδάσει τὰς θλίψεις αὐτῶν.
Ἐπειδὴ δὲ τότε, ὅτε ὁ Ἅγιος ἀρχιεράτευεν, ἐπεκράτει ἀκόμη ἡ τοῦ θεηλάτου Ἀρείου λυσσώδης αἵρεσις, σύγχυσις δέ, ταραχὴ καὶ σάλος μέγας ἦτο εἰς τὴν Ἁγίαν τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίαν, διωρίσθη πάλιν ἀπὸ τοὺς βασιλεῖς νὰ συνέλθῃ καὶ νέα Σύνοδος, διότι εἶχε πρότερον συγκροτηθῆ ἡ Ἁγία Πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ἥτις συνηθροίσθη εἰς τὴν Νίκαιαν κατὰ τοῦ Ἀρείου, αὕτη δὲ συνῆλθε τώρα εἰς τὰ μέρη τοῦ Ἰλλυρικοῦ, εἰς τὴν πόλιν Σαρδικήν [1]. Καὶ ἐκ μέρους μὲν τῶν Ὀρθοδόξων ἦσαν πλείονες τῶν τριακοσίων Ἀρχιερεῖς, ἀπὸ δὲ τῶν τοῦ Ἀρείου φρονούντων ἑβδομήκοντα, μεταξὺ δὲ τῶν Ὀρθοδόξων διέπρεπε καὶ οὗτος ὁ ἐν Ἁγίοις Πατὴρ ἡμῶν Ρηγῖνος· εἶχον δὲ οἱ τῆς τοῦ Ἀρείου αἱρέσεως προεστῶτες τὸν δυσσεβῆ Εὐσέβιον, τὸν Ἰσχύραν, ὅστις ἤρπασε τὴν ἱερωσύνην αὐτοθελήτως, τὸν Γρηγόριον, τὸν Γεώργιον, ὡς καί τινας σκύμνους λεαίνης, οἱ ὁποῖοι, τὸν Υἱὸν διαιροῦντες ἀπὸ τῆς οὐσίας τοῦ Πατρός, ἑτερούσιον ἔλεγον ὁμοίως καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ ὁποῖον τὸ θεῖον Σύμβολον ἀνεκήρυττεν ἀναφανδὸν ὁμοούσιον τῷ Πατρὶ καὶ Υἱῷ αὐτοὶ ἔλεγον ἑτερούσιον. Ὁ δὲ τοῦ Χριστοῦ τῷ ὄντι πιστὸς ποιμὴν καὶ εὐσεβὴς λάτρης Ρηγῖνος, διὰ τῶν θείων καὶ Εὐαγγελικῶν ρημάτων καὶ τῶν Γραφικῶν ἀποδείξεων καὶ διὰ τῆς σοφίας τῶν λόγων αὐτοῦ, καταβροντήσας αὐτοὺς καὶ κατὰ κράτος νικήσας, ἐδίωξε τῆς τοῦ Χριστοῦ ποίμνης, οἵτινες, μὴ δυνάμενοι νὰ ὑποφέρουν τὴν αἰσχύνην, ἔφυγον ἀπὸ τὴν Σύνοδον.
Ὁ δὲ Ἅγιος Ρηγῖνος μετὰ τῶν ἄλλων Πατέρων παραμείνας εἰς τὴν Σύνοδον ἐπεκύρωσαν καὶ ἐβεβαίωσαν τὸ θεῖον Σύμβολον τῆς Πίστεως καὶ τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ ὁμοούσιον τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύματι τρανῶς τοῖς πᾶσιν ἀνεκήρυξαν. Τούτων δὲ οὕτω γενομένων, ἕκαστος τῶν τῆς Συνόδου ἐπανῆλθεν εἰς τὴν ἰδίαν Ἐπισκοπὴν ὡς καὶ ὁ Ἅγιος Ρηγῖνος, ὅστις νικητὴς καὶ τροπαιοῦχος κατέλαβε τὸν θρόνον αὐτοῦ