Καὶ ὁ Θεολόγος Γρηγόριος λέγει, ὅτι ἐκεῖνος, ὅστις εὑρίσκεται εἰς τὸν κόσμον καὶ κατώρθωσεν ὀλίγα καλά, ὑπερέβη πολλάκις ἐκεῖνον, ὅστις εὑρίσκεται εἰς ἐλευθερίαν καὶ δὲν κατώρθωσεν ὅλα τὰ καλά· καθὼς εἶναι παραδοξότερον, τὸ νὰ περιπατῇ ἔστω καὶ ὀλίγον ἐκεῖνος, ὅστις εἶναι δεδεμένος μὲ ἁλύσεις, παρὰ νὰ τρέχῃ πολὺ ἐκεῖνος ὅστις δὲν ἔχει οὐδὲν βάρος· ὅπως ἐπίσης παραδοξότερον εἶναι καὶ τὸ νὰ λασποῦται ὀλίγον ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος περιπατεῖ εἰς τὸ μέσον τῆς λάσπης, παρὰ τὸ νὰ εἶναι καθαρὸς ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος περιπατεῖ εἰς καθαρὰν ὁδόν. Ἀπόδειξις τοῦ λόγου μου τούτου εἶναι ἡ Ῥαὰβ ἡ πόρνη (Ἰησ. Ναυῆ β’ 1-21), τὴν ὁποίαν ἐδικαίωσε μόνη ἡ φιλοξενία αὐτῆς, καίτοι κατὰ τὰ ἄλλα δὲν ἐπαινεῖται. Ἀλλὰ καὶ τὸν τελώνην μόνη ἡ ταπείνωσις τὸν ὕψωσε, διότι δὲν ἔχει μαρτυρηθῆ, ὅτι εἶχε κανὲν ἕτερον καλόν· διατί; διὰ νὰ μάθωμεν καὶ ἡμεῖς νὰ μὴ ἀπελπίζωμεν τὸν ἑαυτόν μας. Εἶπας, Δέσποτά μου, ὅτι ἀπὸ τὰς φροντίδας τοῦ κόσμου δὲν ἐνθυμεῖσαι τὸν Θεόν· ἐγὼ δὲ σοῦ λέγω, ὅτι διὰ τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ μου, πάντοτε τὸν Θεὸν ἐνθυμεῖσαι».

Ὁ βασιλεὺς ἀκούσας ταῦτα καὶ ἀπαντῶν εἰς τὸν Ὅσιον εἶπε· «Πῶς λέγεις τοῦτο, Ἀββᾶ;». Ὁ Ὅσιος εἶπε· «Μνήμη Θεοῦ εἶναι πόνος καρδίας ὑπὲρ εὐσεβείας γινόμενος, ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Μάρκος» [17]. Ὅθεν καὶ ἡ φροντίς, τὴν ὁποίαν ἔχεις διὰ τὴν σύστασιν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Πίστεως καὶ τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν Μοναστηρίων καὶ τοῦ κόσμου, τὸν ὁποῖον σοῦ ἐνεπιστεύθη ὁ Θεός, πόνος καρδίας εἶναι, γινόμενος διὰ τὴν εὐσέβειαν». Ὁ δὲ βασιλεὺς εἶπε· «Καλῶς λέγεις, Πάτερ· καὶ ἐγώ, σὺν Θεῷ φροντίζω, ὅσον μοῦ εἶναι δυνατόν, ἀλλὰ δὲν γνωρίζω ἐὰν ἔχω ἐνθύμησιν τοῦ Θεοῦ· διότι εἶμαι ὑπόδουλος εἰς τὴν φιληδονίαν, τὴν φιλοδοξίαν καὶ τὴν φιλαργυρίαν· πῶς ὅμως εἶναι δυνατὸν νὰ σωθῶ ἀπ’ αὐτὰ καὶ νὰ εὐαρεστήσω εἰς τὸν Κύριόν μου;». Καὶ ὁ Ὅσιος εἶπεν· «Ἀληθῶς αὐταὶ εἶναι αἱ τρεῖς πρωτότοκοι θυγατέρες τοῦ σατανᾶ καὶ τῆς συζύγου αὐτοῦ κακίας, αἱ ὁποῖαι γεννῶσιν εἰς ἡμᾶς πᾶσαν πονηρίαν καὶ μὲ αὐτὰς ἠθέλησεν ὁ σατανᾶς νὰ πειράξῃ τὸν Κύριόν μας, ἀφοῦ ἐβαπτίσθη· ἀλλ’ ὁ Κύριος ἡμῶν ἐνίκησεν αὐτὰς καὶ τοιουτοτρόπως ἔγινε τύπος καὶ παράδειγμα εἰς ἡμᾶς καθὼς εἶπεν· «Ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε» (Ἰωάν. ιγ’ 15)· καὶ «Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ» (Ματθ. ια’ 29), διότι ἡ πρᾳότης ἡμερώνει τὸ θυμικὸν τῆς ψυχῆς, ἡ δὲ ταπείνωσις ἐλευθερώνει ἡμᾶς ἀπὸ τὴν κενοδοξίαν, καὶ ὅστις ἔχει ταύτας τὰς ἀρετὰς δὲν θέλει δουλωθῆ οὔτε ἀπὸ τὴν φιληδονίαν, οὔτε ἀπὸ τὴν φιλαργυρίαν».