Πῶς μετεχειρίσθη τὴν θείαν καὶ ἔννομον ποιμαντικήν, δὲν θέλει εἴπει ἄλλος τις εἰμὴ μόνος αὐτός, ἢ καὶ ἄλλοι τινές, ἀλλὰ πολὺ ὀλίγοι. Οὕτω λοιπὸν σοφῶς καὶ χριστομιμήτως ἐποίμανε τὸ ἐμπιστευθὲν εἰς αὐτὸν ποίμνιον, ὥστε δύναται νὰ εἴπῃ τις ὅτι κατ’ οὐδὲν ἦτο ἐλαχιστότερος καὶ τῶν μεγάλων Ἀσκητῶν, διότι καὶ αὐτὸς ἦτο ἐστολισμένος μὲ παντοίας ἀρετάς, γενόμενος ὁδηγὸς πρὸς σωτηρίαν πολλῶν καὶ προτείνων ἑαυτὸν εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ πάντας τοὺς μοναστὰς τύπον καὶ ὑπογραμμὸν τῆς ἀρετῆς ἀκριβέστατον.
Τοιαύτην λοιπὸν ζωὴν ζήσας ὁ Ἅγιος καὶ παιδευθεὶς ἀπὸ τοὺς πρὸ αὐτοῦ θείους καὶ ἱεροὺς ἄνδρας, παιδεύσας δὲ καὶ αὐτὸς τοὺς μετ’ αὐτὸν διὰ τοῦ καλοῦ αὐτοῦ παραδείγματος καὶ παιδεύων ἔτι καὶ νῦν τοὺς βουλομένους νὰ πολιτευθοῦν κατὰ τὰς ἐγγράφους νουθεσίας καὶ διατάξεις αὐτοῦ, ἐτελείωσε τὴν ζωήν του εἰς γῆρας καλόν· καὶ τὸ μὲν ἱερὸν ἐκεῖνο σῶμα ἐκηδεύθη ἐντίμως καὶ σεβασμίως εἰς τὸ καθολικόν, εἰς τὸ ὁποῖον ψάλλεται ἡ μεσονύκτιος ἀκολουθία, ὡς ὁ σεβάσμιος αὐτοῦ τάφος μαρτυρεῖ, ἡ δὲ ἁγία αὐτοῦ ψυχὴ ἀνῆλθεν εἰς οὐρανοὺς καὶ ηὐλίσθη εἰς τὰς αὐλὰς τοῦ Κυρίου μετὰ πάντων τῶν ὁμοτρόπων Δικαίων καὶ ὁμοσκήνων Ἀγγέλων· μεθ’ ὧν εἴθε νὰ ἀξιωθῶμεν καὶ ἡμεῖς τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν διὰ πρεσβειῶν τοῦ θεοφόρου καὶ σεβασμίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου, τέλειοι προσκυνηταὶ τῆς τελείας Τριάδος γενόμενοι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ἀμήν.