Τότε ὁ βασιλεὺς ἔδωκεν ἄμφια πολύτιμα καὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον ἱκανόν, καὶ προσέταξε νὰ κατασκευασθῶσιν ἑπτὰ θῆκαι, εἰς τὰς ὁποίας νὰ ἀποτεθῶσι τὰ λείψανα τῶν Ἁγίων. Κατὰ τὴν ἰδίαν ὅμως νύκτα ἐφάνησαν οἱ Ἅγιοι εἰς τὸν βασιλέα καὶ εἶπον· «Ἄφες μας, ὦ βασιλεῦ, εἰς τὸ σπήλαιον τοῦτο, ἐντὸς τοῦ ὁποίου ἀνέστημεν». Γενομένης λοιπὸν Συνάξεως πολλῶν Ἐπισκόπων καὶ ἀρχόντων, κατέθεσεν ὁ βασιλεὺς τὰ λείψανα τῶν Ἁγίων ἐν τῇ γῇ τοῦ σπηλαίου, καθὼς ἐκεῖνοι δι’ ὀπτασίας ἐφανέρωσαν εἰς αὐτόν, καὶ ποιήσας χαρμόσυνον ἑορτήν, ἐφιλοξένησε μετὰ μεγάλης φιλοξενίας τοὺς πτωχοὺς τῆς Ἐφέσου καὶ ἐχαροποίησεν ὅλον τὸν λαόν, φιλοτιμήσας αὐτὸν πολυτελῶς καὶ βασιλικῶς, ἐλύτρωσε δὲ ἐκ τῶν φυλακῶν καὶ τοὺς πεφυλακισμένους Ἐπισκόπους, διότι ἐκύρυττον τὴν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν. Ἀκολούθως ἔγινε κοινὴ ἑορτὴ εἰς ὅλους, δοξάζοντας καὶ εὐλογοῦντας τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.