Ἐξυπνήσασα λοιπὸν ἡ γυνὴ καὶ εὐχαριστήσασα τὸν Θεόν, ἐπανῆλθεν ἐσπευσμένως εἰς τὸ Νεώριον, προσπεσοῦσα δὲ ἐκεῖ παρεκάλει οὕτω τὴν Θεομήτορα· «Ἐλέησόν με, Δέσποινα, καὶ ἐπίχυσον ἐπ’ ἐμοὶ τὴν φυσικὴν εὐσπλαγχνίαν σου». Ἐν ᾧ δὲ οὕτω ἐδέετο, ἀπεκοιμήθη καὶ βλέπει πάλιν τὴν Θεοτόκον συνοδευομένην ὑπὸ ὡραίου ἀνδρός, πρὸς τὸν ὁποῖον ἔλεγεν· «Ἰδὲ τὴν πάσχουσαν ταύτην γυναῖκα, καὶ σχίσον τὸν ὀμφαλὸν αὐτῆς». Ἅμ’ ἔπος δὲ ἅμ’ ἔργον, ἐκτύπησε δηλαδὴ ἐκεῖνος τὴν κοιλίαν τῆς γυναικὸς διὰ τῆς ράβδου, τὴν ὁποίαν ἐκράτει, καὶ εὐθὺς ἐγένετο ἄφαντος μετὰ τῆς Θεοτόκου. Ἐξυπνήσα δὲ ἡ γυνὴ ἠσθάνθη ἀνυπόφορον δυσωδίαν ἐξερχομένην ἐκ τοῦ σώματός της· ὅθεν ἐκδυθεῖσα εὐθὺς, καὶ πλυθεῖσα εἰς τὸ λουτρόν, ἐξῆλθεν ἐξ αὐτοῦ μετὰ τῶν γυναικῶν, τὰς ὁποίας μεθ’ ἑαυτῆς εἶχεν, ὑγιής. Προσκυνήσασα λοιπὸν τὸν ἅγιον ἐκεῖνον Ναόν, καὶ θυμιάσασα αὐτὸν μὲ εὐωδίας, ηὐχαρίστει καὶ ἐδοξολόγει τὴν Θεομήτορα καὶ τὸν ἐξ αὐτῆς τεχθέντα Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν.

Καὶ ἄλλο δὲ θαῦμα ἐγένετο εἰς τὸν ἀνωτέρω Ναόν. Μοναχός τις, Ἀντώνιος καλούμενος, ἐκ τοῦ Μοναστηρίου τοῦ ὀνομαζομένου τῶν Γαλακρηνῶν, ἔπεσεν εἰς δεινὴν ἀσθένειαν, ἤτοι ἡ δεξιά του χεὶρ τοσοῦτον ἐπρήσθη ἀπὸ ρευματισμόν, ὥστε παρέλυσεν αὐτὴ μετὰ τοῦ δεξιοῦ ποδός του. Ἀποκοπείσης δὲ ὑπὸ τῶν ἰατρῶν τῆς ἐπιφανείας τοῦ βραχίονός του, ἀνεκουφίσθη πολὺ ὀλίγον καὶ μόλις ἠδύνατο νὰ σαλεύσῃ τὴν χεῖρά του, διότι ὁ ρευματισμὸς κατέβη εἰς τὸν πόδα του, ἐξήρανε τὰ ἐκεῖσε νεῦρα καὶ τὰ παρέλυσεν ὁλοτελῶς. Ὅθεν ὁ Ἀντώνιος στηριζόμενος ἐπὶ ράβδου περιεπάτει μονόπους ἐν τῷ Μοναστηρίῳ εἰς διάστημα πέντε ἐτῶν, καίτοι δὲ δὲν ἠσθάνετο πόνους, δὲν ἦτο ὅμως καὶ ἐντελῶς ὑγιής. Ὅταν δὲ ἡ φυλὴ τῶν Ἀρμενίων ἐπολέμει τὰ μέρη τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ὁ βασιλεὺς Νικηφόρος ἔλαβε παρὰ Θεοῦ τὸ κράτος καὶ τὴν νίκην κατὰ τῶν πολεμίων, οἱ Μοναχοὶ τοῦ Μοναστηρίου τῶν Γαλακρηνῶν, φοβηθέντες, κατέφυγον εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν μετὰ τοῦ πάσχοντος Ἀντωνίου καὶ διέτριβον εἰς τὸ Μετόχιον τοῦ Μοναστηρίου των, ὅπου συνήθως ἐγίνετο τὸ λούσιμον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Κατὰ τὰς παραμονὰς δὲ τῆς χαρμοσύνου ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἐξῆλθον οἱ Μοναχοὶ καὶ ἐπῆγαν εἰς τὸ Μοναστήριόν των, ἵνα ἑορτάσωσιν ὅπως ἠδύναντο· μόνος δὲ ὁ Ἀντώνιος ἔμεινεν εἰς τὸ Μετόχιον πρὸς ἐπιτήρησιν τῶν ζῴων.